اين شاعر ، نويسنده و روزنامه نگار مازندراني گفت : در كنار آن همه تلاش و تقلايي كه براي شعر فارسي ملاحظه مي شود ، اقدام بايسته اي براي شعر مازندران و به تبع آن براي شاعران مازندران نديده ايم.

وي افزود :‌ شايد اهتمام شخصي و جمع و انجمن هاي خودجوش است كه نغمات مازني را به ميانه آورده است ورنه كجا بود حمايت و مساعدتي از ريز و درشت نهاد و ارگان و سازمان مسئول كه ضمن ساماندهي علائق و اقبال اين ايام در سرايش اشعار طبري ، مددي به نشر فرهنگ بومي بشود.

گوران با بيان اين كه « همين چندسال قبل بود كه سيستم هاي خبري اعلام كردند كه مقاماتي از دانشگاه آبسالاي سوئد به ايران آمدند و با مسوولان دانشگاه مازندران تفاهم نامه اي امضا كردند كه براي كرسي آموزش زبان مازندراني در سوئد طلب همكاري كنند» ، گفت :‌ اما در اينجا ، مازندران ، سراينده هاي مطرح ، جز همين خبر رسانه اي ، چيزي نديدند كه به نشانه ي علاقه ي اولياي مسوول به فرهنگ بومي باشد.

وي اظهار داشت :‌وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي درخواست انتشار بوم سرود را از هفت خوان تشريفات مي گذراند ، پس دير نيست كه صاحبان سخن شكيل و موزون مازني ، خسته و دل زده از اين وضع ، پا از ميانه ي سرود بركشند و جا بماند براي همان الفاظ گرافيكي كه هويت بومي ما را هم به تاراج مي برد و خمي به ابرو نمي آورد.

وي افزود : شعر ، شور و شعور مي خواهد كه پديد آيد و نيز تحملي در آستانه ي متعارف و مقبول ، دومي نيست و نبود هرگز و اولي هم مي رود كه شور و شعور بيفتد ... سر خم مي سلامت ، شكند اگر سبويي ... !

به نوشته isna كيوس گوران اوريمي متولد سال 1317 شمسي در اوريم سوادكوه است. وي كارشناس بازنشسته منابع آب و روزنامه نگار و نويسنده كه ديرسالي را به سرودن شعر مي پردازد.

كيوس گوران قريب سي سال قبل به سرودن شعر به گويش طبري روز آورد و تاكنون با مشكلات كه او بدان اشاره دارد و بر سر راه نشر مي بيند ، توانسته است دو كاست از سروده هاي مازني خود را با صداي خود منتشر كند.

وي برگزيده اولين همايش نخبگان و مشاهير مازندران است كه توسط صدا و سيماي مازندران ترتيب يافته بود و بارها توسط انجمن هاي هنري فرهنگي تهران و مازندران مورد تجليل قرار گرفت.

وي از 10 سال قبل ، شنوايي اش را از دست داد و امروز در غم ناشنيدن و دوصد درد ديگر كه عارض جسم او گشته است ، به همان استقامت ، سرودن و نوشتن را ادامه مي دهد.