محرم از استثنایی ترین مناسبت هایی است که همه آحاد مردم، اعم از کسانی که اشتهار مثبت مذهبی داشته و یا ندارند و نیز اقلیت های مذهبی در آنها شرکت کرده و تلاش دارند تا در حد امکان نقشی در برگزاری آن داشته باشند و دقیقاً به علت همین استقبال شایان توجه،زمینه های سوء استفاده از عقاید و علاقه های مردم از سوی عده ای نادان و یا مغرض تقویت شده و  اهداف بلند آن در معرض تهدید معضلاتی بنام خرافه و تحریف قرار گرفته و حقیقت عاشورا در پرده ابهام محبوس می شود.

در تکایا،حسینیه ها و هیئت ها در استان مازندران معضلات اين خرافات و تحریفات مشاهده مي شود:

 ۱-حمل علم های صلیبی بزرگ و کوچک که همراه با نصب تندیس های حیوانات وحشی و پرنده های  غیر متعارف و سایر اضافات که توجیه و ارتباطی با مراسم عزاداری سید و سالار شهیدان ندارند و تاسفبارتر از همه اینکه این علم ها، علم های سنتی و اسلامی ما را کنار زده و رقابت حمل علم و چرخ زدن با علم به جاهایی کشیده شده که هر سال هزینه زیادی برای این حرکت زورآزمایانه صرف می شود!

 ۲-استفاده از تمثال های ناچسب و غیر مستند و نقاشی چهره های شمشیر بدست معصومان(ع) که تداعی نوعی خشونت و یا بی ابهتی در اذهان بینندگان کرده، تا جائی که قداست تصور گذشته از سیمای ایمانی آن بزرگواران در ذهنیت نسل امروز کاسته می شود.

     ۳-قمه زنی پیرمردها و جوانان و در مواردی هم اطفال(البته به شکل کاملاً محدود و معدود و در اختفا) در بعضی از مناطق عمدتاً روستایی که موجبات وهن اسلام و توسعه توهم خشونت غیر معقول و بهانه ای برای سوءاستفاده مخالفان اسلام در رسانه های جهانی می شود.

    ۴-استفاده از ابزار و آلات غیر متعارف موسیقی در دسته روی ها که امکان ورود موسیقی پاپ و جاز را هم به مراسم عزاداری فراهم کرده و ضمن به هم زدن سطح استفاده معدود از بعضی از آن ابزار مثل سنج و طبل و فلوت،الان شاهد ابزار متنوع موسیقی در یک کنسرت نیز هستیم که مهم تر از آن،کثرت هر نمونه از آن ابزار در یک هیئت عزاداری و نیز پیش قراولی موزیسین ها در دسته روی های خیابانی است که عملاً موجب غلظت توجه مردم به آنها و انحراف از توجه به نوحه ها و مصائب اهل بیت(ع) می شود.

   ۵-استفاده از شعرها و تعابیر غلط و غیر مستند در مداحی ها و مرثیه خوانی ها و ذکر مصائب غیر عقلی و غیر مستدل در مراسم و انحراف در چگونگی پردازش به نهضت امام حسین(ع) و توصیف چشم و ابرو و زور بازو و غیره بجای فلسفه نهضت و مختصات شخصیتی و شاخص های عملکردی که موجب سطحی نگری مخاطبان و اولویت شور انگیزی ها بجای شعور پردازی ها می شود.

۶-ضعیف جلوه دادن امام حسین(ع) به جای تبلیغ مظلومیت و نیز منفعل جلوه دادن حضرت زینب(س) بجای تبیین قدرت مدیریت ایشان در بحران پس از شهادت برادر بزرگوارش از کربلا تا شام و ادامه آن و علاوه بر آن، حذف نقش امام سجاد(ع) پس از رهایی از بیماری بسیار کوتاه مدت در کربلا و اصرار بر القا لقب بیمار برای ایشان و تحریف واقعیات تاریخی و کتمان تاثیر نقش آفرینی ایشان در کنار عمه بزرگوارش.

۷-القاي غلط وابستگی روانی و شجاعت ورزی امام حسین(ع) به اینکه اگر حضرت زینب(س) و حضرت عباس(ع) در کنار امام نبودند، العیاذ بالله امام قادر به برپایی و اداره نهضت نبوده و کربلایی هم در کار نبود و امام شاید تصمیم دیگری می گرفتند!

 این در حالیست که امام حتی حضرت عباس(ع) را نیز تشویق به ترک اردوگاه خویش کرده و یادآور شدند که دشمن فقط و فقط مرا مورد هدف قرار داده و همه می توانند بروند! و ای حاکی از قدرت روحی و روانی آن حضرت بوده است و آنچه که در کربلا گذشت،هنر بکارگیری درست و بجای همه نیروها و مدیریت الهی امام حسین(ع) است که نقش های یارانش را برجسته کرده است.

۸-استفاده های غیر متعارف از واژه های غلط انداز و شبهه افکن می و میخانه،ساغر و پیاله،عشق و عاشقی و عشقبازی و مستی و از خود بیخود شدن و غیره در بیان حالات وصال عرفانی و کمال ربانی امام حسین(ع) و نیز رابطه عاطفی - تکلیفی با حضرت زینب(س) و حضرت عباس(ع) ،که حقیقتاً غیر الزامی و موهن و توهم آفرین است.

۹-استفاده ناپسند برخی از مداحان از آهنگ ها و ملودی های ترانه های خوانندگان طاغوتی و غیر مجاز که افکار عمومی با آنها آشنا بوده و بلافاصله متن های اصلی را به ذهن آورده و با یادآوری آهنگین آنها، قداست شکنی از نهضت حسینی شکل گرفته و بجای تاثیر پذیری مثبت،تبعات ناخوشایندی خواهند داشت.

۱۰-نیمه برهنگی مردان در مراسم عزاداری  و آسیب رساندن به بدن ناشی از زنجیرزنی ها و ناخن خراشیدن بر صورت و بدن و نیز حضور بد حجابها در پیرامون مراسم با هیچ مجوز و سندی در معارف دینی انطباق و سازگاری ندارد و بلکه بعضاً در ابعاد متعددی موجب وهن دین و بد آموزی برای نسل های جدید می شود.

  البته همچنان می توان به این سیاهه افزود و موارد دیگری را نیز بر آن اضافه کرد،اما برای این مجال کافی است و اگر عمری باقی بود به مابقی موارد مشابه و تاسفبار در مقاله های بعدی خواهم پرداخت،ضمن اینکه باید متذکر شوم که این معضلات مختص مازندران نبوده و تهران و سایر استانها نیز شامل این خرافات و تحریفات هستند.

اما نکته ای که باید در ذیل این سیاهه به آن اشاره کرد،لزوم احساس مسئولیت شدید هیئت امناها و نیروهای متعهد در تکایا و هیئت های عزاداری است که نباید بگذارند که بر خلاف فتاوی مراجع بزرگواری مثل رهبری معظم انقلاب و روشنگری بزرگان دین مثل استاد شهید مطهری و آیه الله جوادی آملی، این خرافات و تحریفات همچنان در مراسم عزاداری تجلی داشته و بر برداشت های غلط از این نهضت ناب اصرار ورزیده شود.

   رسانه های ملی و محلی و رسانه های مکتوب، سازمان تبلیغات اسلامی و نیروهای انتظامی و غیره نیز باید با روشنگری های مستمر و اساسی،میدان داری کرده و به همراه نقش آفرینی های بیدارگرانه  حوزویان و دانشگاهیان، باید زحمت اصلی این مبارزه را به دوش کشیده و تا انتها پیش رفته و حتی یک گام هم عقب ننشسته و در کنار این مبارزه،به ارائه راهکار و معرفی مصادیق درست کارها و اقدامات مبادرت ورزند و به تعبیر استاد شهید مطهری،باید بدانیم که عزای تحریفات بزرگتر از عزای حسینی است.