درباره نقش و جایگاه مطبوعات فراوان گفته و نوشته شده است. مطبوعات واسطه بین مردم و مسئولان ، عامل اطلاع رسانی ، ناقد تصمیمات، ناقل اخبار و تحولات می باشند و همچنین از آنان به عنوان چشم تیزبین جامعه، ناظر و امین مردم و مسئولان نام برده اند.

از طرفی در جامعه نقش مردم، دستگاه های اجرایی، سازمان ها و مدیران مشخص و تعریف شده است، لذا طبیعی ترین انتظار از بخش های مختلف جامعه این است که هر کسی مطابق نقش هویتی و حرفه ای خود زیست نماید.

 مردم انتظار دارند رسانه های گرهی واقعیت های جامعه را منعکس کنند و از طرفی مسئولان از طریق همین رسانه ها اقدام به انتشار اخبار تحولات و مواضع سازمان خود می نمایند.

حال اگر در چرخه سالم اطلاع رسانی یکی از عوامل نقش خود را به خوبی ایفانکند در فرایند صحیح و سالم اطلاع رسانی اشکال اتفاق می افتد و آنچه که این نقش ها را تنظیم می کند و بدان انسجام می بخشد قانون است.

رسانه های گروهی باید بر اساس نظام حرفه ای خود واقعیات جامعه را منعکس کنند.اشکالات، معایب، کاستی ها و کمبود هایی که هم اکنون در جامعه وجود دارد محصول این است که هریک از اضلاع و اجزای جامعه( مردم، مسئولان، سازمان ها و رسانه ها) به وظیفه و نقش خود عمل نکرده اند ملاحظه نمایید برخی از رسانه ها به ویژه مطبوعات محلی که نگارنده این سطور هم جزئی از آنها است فقط اخبار سازمان ها و مدیران را یکسویه منعکس می کنیم ولی مجالی برای پیگیری و تعقیب صحت و سقم اخبار و گزارش ها پیدانمی کنیم.

 اخبار فراوانی دال بر وعده مسئولان منتشر نموده ایم لیکن خیلی از آنها یا عمل نشد یا با تاخیر و نیمه کاره رها شد و ما آنها را پیگیری نکرده ایم. 

 متاسفانه ما مطبوعات محلی شده ایم خبرنامه دستگاه های دولتی یا بولتن اطلاع رسانی نمایندگان! در صورتی که کمتر در مقام پرسشگری ، نقد و تجزیه و تحلیل سیاست ها، اقدامات و کمتر در مقام آسیب شناسی و رصد دقیق تحولات و مسائل جامعه برآمدیم در صورتی که رسالت حرفه ایی و نقش صنفی ما ایجاب می کند چشم تیزبین، ناظر امین، و زبان گویای جامعه باشیم. اما متاسفانه این گونه نیستیم.

 در سویی دیگر مسئولان و مدیران سازمان ها باید مطبوعات را در فرایند صحیح اطلاع رسانی درک نمایند.

مسئولان نباید توقع داشته باشند مطبوعات بلندگوی اختصاصی آنها باشند و با ابزار های مادی و معنوی مطبوعات را در منگنه قرار دهند و آنها باید با صعه صدر و تحمل بالا گوش شنوایی برای نقد و انتقادات داشته باشند، از کوچکترین انتقاد نرنجند و مانع بیان واقعیت ها نشوند.

ضلع سوم این عرصه مردم اند. مردم هم باید ضمن ارتباط مستمر با رسانه ها در بالا بردن کیفیت مطبوعات محلی نقش بیشتری ایفا نمایند.

 نخبگان، صاحب نظران و صاحبان حرف و مشاغل نیز بايد ارتباط شان را با مطبوعات بیشتر نموده و دیدگاه های خود را از طریق جرائد منعکس کنند.

 البته درباره ضعف مطبوعات محلی نقد های جدی به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و خانه مطبوعات مازندران وارد است. این دو نهاد رسمی و صنفی در جهت توانمندسازی مطبوعات محلی تکالیف و رسالت های خطیری دارند.

 باید گفت کیفیت مطبوعات محلی حاصل مدیریت ارشاد در این بخش است که از سال های گذشته تا کنون به ارث رسیده؛ هرچند که همه ضعف ها ی مطبوعات محلی عوامل درونی( نشریاتی) نیست و عوامل بیرونی نظیر فعالیت احزاب، گروه های مرجع، عدم حضور رسانه ای نخبگان،فرهنگ شفاهی به عنوان فرهنگ غالب سیاسی بر ضعف مطبوعات محلی صحه گذاشته است.

گفتنی ها در این باره فراوان است ولی مجال این مقال کوتاه ، لذا در قلم های بعدی زوایای دیگر اضلاع این مثلث را بررسی خواهیم کرد. 

ايميل نويسنده: (payamekeshavarz@yahoo.com)