در آستانه ورود به سالی جدید هستيم. در سال88 مانند هر سال ديگر در داخل کشور حوادث ریز و درشت فراواني به وقوع پیوست که هر کدام می تواند در جای خودش حائز اهمیت باشد،که البته پرداختن به همه آن ها نه مقدور است و نه لازم.

در این میان مهمترین حادثه ای که روی داد و احتمالا در عمر31 ساله انقلاب مشابه آن یا وجود نداشت و یا نادر بود انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری بود که در22 خرداد 1388 انجام گرفت و ترکش های آن به خیلی ها اصابت کرده، تبعات آن هنوز وجود دارد و ممکن است تا مدت ها ادامه داشته باشد و بر بسیاری از تحولات بعدی در درون وبرون مرزها تاثیرات مثبت یا منفی بر جای بگذارد.

       متاسفانه انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری بیشتر از آن که یک انتخابات ساده باشد که نظایر آن را در 31 سال اخیر شاهد بودیم یک جنگ واقعی بود بین دو جناح داخلی و یا دو تفکرکه ریشه آن به دو دهه قبل باز می گردد.

این انتخابات فرصتی فراهم کرد تا شمشیر ها را از نیام برکشند و برای حذف یکدیگر تا آن جا که برندگی شمشیرها اجازه می داد پیش بروند و رحم ومروت ومدارا و همزیستی را فراموش کنند.

 اشتباهاتی که در ماه های نزدیک به انتخابات و خصوصا زمان تبلیغات انتخاباتی از دو طرف روی داد آتش فتنه را مشتعل تر کرد .

      انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری هم چهره ایران را در انظار سیاستمداران جهان مخدوش کرد و هم اختلافی عمیق در درون پدیدار ساخت که به این سادگی و در کوتاه زمان قابل برطرف کردن و پاکسازی نمی باشد .

بعد از اين انتخابات پرده های حیا دریده شد هتاکی و تهمت و حرمت شکنی و دروغ سکه رایج در بازار سیاست شد و در یک کلام هر آن چه که نمی بایست بشود با کمال تاسف شد؛ خون ها ریخته شد، تعداد زندانیان افزایش پیدا کرد و حس بی اعتمادی زیادشد.

حال شاید سران عاقل هر دو طرف بخواهند اعتماد را برگردانند ولیکن با خراب کردن تمام پل های پشت سر و حتی تخریب تمام راه های اصلی و فرعی برای بازگشت راهی را سالم باقی نگذاشتند مگر این که از امروز راهی جدید گشوده شود.

        برخی از تحلیل گران مسائل داخلی حوادث اخیر را یک موهبت الهی می دانند ومعتقدند دملی در اندام جامعه ایرانی وجود داشت ودیر یا زود شکافته می شد و آن چه در درون داشت خارج می کرد. انتخابات سبب شد تا این دمل سر باز کند وآنچه در درون دارد به بیرون بریزد.

 البته اگر مسئولان مملکت به خود آیند وبا زخم به وجودآمده از باز شدن دمل با روش های صحیح بهداشتی برخورد بکنند و به درمان واقعی اندام جامعه بپردازند و از ایجاد دمل های مشابه جلوگیری کنند ومشکلات معیشتی و روحی روانی جامعه را با سر انگشت تدبیر حل کنند،مسلما حوادث اخیر یک موهبت بود؛در غیر این صورت نه تنها موهبت نبود بلکه مشقتی است که جامعه را رنج می دهد و در زمانی دیگر در شکلی حادتر خود را نشان خواهد داد ودر آن زمان به راحتی نمی توان به درمان پرداخت.

       در این آشفته بازارکه همگان مضطرب از آینده هستند احتمالا یک راه وجود دارد تا در کوتاه مدت دل های آزرده و نگران را التیام بخشيدو آن این که در آستانه تحویل سال جدید همه مردم خصوصا دولتمردان و سیاستمداران مخالف و موافق از روی قلب و ایمان و ایقان وپا نهادن بر هواهای نفسانی و خودخواهی ها ودوری از کینه هااز درگاه الهی بخواهند:یا مقلب القلوب والابصار-یامدبراللیل والنهار- یامحول الحول و الاحوال-حول حالنا الی احسن الحال...

 ودر ادامه دعای تحویل سال اراده به کار گرفته شود تا بر ناملایمات غلبه شود،درگیری های داخلی و دشمن شادکن خاتمه یابد و همدلی و همراهی جایگزین گردد؛در غیر این صورت نه تنها با دعا مشکلی حل نخواهدشد بلکه در آینده دور و نزدیک شاهد انواع ناآرامی وتنش هاخواهیم بود که به نفع انقلاب و اسلام و ایران نمی باشد.