چندی پیش که برای انجام کاری دو روزه در پایتخت از جاده زیبا اما پر خطر کندوان گذر می کردم با توجه به گستردگی و حجم کار این حوزه از ابتدای مسیر تا دهانه تونل کندوان به یاد خواسته های مکرر مردم و مسوولان چالوس در چند سال اخیر افتادم که استقلال اداره راه و ترابری چالوس را به عنوان یکی از راه های نجات و  در واقع خواسته ی به حق خود مطرح کرده اند.

طرح استقلال یک اداره برای شهرستانی که بیش از یک دهه از  شهرستان شدنش می گذرد خواسته عجیب و نا معقولی نیست، اما متاسفانه فقط طرح شده، صحبت می شود، قول هایی می دهند و در واقع هیچ اتفاقی نمی افتد و این است که اگر ما نیز گلایه نکنیم و ننویسیم انگار که چیزی بر گلویی قلم مان سنگینی می کند!

جاده کندوان یکی از مهمترین قطب هـای گردشگری کشور است کـه مناطق و اماکن دیدنی موجود در این جاده، آن را به عنوان چهارمین جاده زیبای دنیا تبدیل کرده است و سالانه میلیون ها نفر این جاده را برای انجام ماموريت کاری و یا تفریح در شمال زیبا انتخاب می کنند.

 با توجه به اینکه این جاده از نظر اقتصادی، گردشگری، امنیتی و ... اهمیتی بسیاري دارد نباید هزینه های آن از اعتبارات شهرستانی هزینه شود و اگر مسوولان کشوری و استانی اهمیت این جاده را بررسی کنند مطمئنا به این نتیجه خواهند رسید که محور حیاتی کندوان حتی پتانسیل های استقلال یک اداره راه مستقل را نیز دارد.

اما آنچه که در این نوشته برای مان حایز اهمیت است توجه به خواسته به حق مسوولان و مردم شهرستان چالوس برای استقلال اداره راه و ترابری است که از نظر قانونی نیز حق طبیعی هر شهرستانی محسوب می شود و این احقاق حق باید در دولت دهم و توسط مدیران ذی ربط بیشتر مورد عنایت قرار گیرد.

 کارها و امور مربوط به اداره راه و ترابری در جاده ای مانند کندوان بیشتر از حتی یک اداره راه و ترابری در  شهرستان بزرگ دیگر است.

طی سال های گذشته مسوولان بسیاری این خواسته را رسانه ای کردند و به دنبال راه حلی برای رسیدن به مقصد قانونی بودند اما اینکه این مسئله در کارتابل مدیران ادره کل راه و ترابری استان با چه دستوری بایگانی شده است و یا در حال پیگیری است سووالی است که امیدواریم مهندس رحیمی -مدیرکل محترم اداره راه و ترابری استان- جهت تنویر افکار عمومی شهروندان چالوسی به آن پاسخ دهند.

با شناختی که از مهندس رحیمی -مدیرکل راه و ترابری استان مازندران- داریم امیدواریم ایشان با همان تعامل رسانه ای که از خصوصیات بارز مدیريت شان است و انصافا در برخورد با رسانه ها بسیار منطقی عمل می کنند در این خصوص اعلام نظر کنند تا وضعیت استقلال اداره راه و ترابری چالوس برای مردم این دیار شفاف شود.

به خوبی به یاد دارم  که حاج روح‌الله ردايي- ریيس وقت شوراي اسلامی شهر چالوس- در تاریخ 12 دیماه سال 88 در مصاحبه ای با خبرنگاران گفت: با توجه به وجود راه‌هاي روستايي و به ويژه جاده كندوان استقرار اداره راه و ترابري در اين شهرستان ضروري است و در ادامه کلامش به این نکته اشاره داشت که زماني كه از مرزن آباد به سمت تهران زير نظر اداره راه كرج بود شاهد رسيدگي به مراتب بهتر و مناسب‌تر بوديم اما در حال حاضر امكانات راهداري در اين مسير مناسب نيست.

ردایی به این چند کلام بسنده نکرد و اظهار داشت: در بررسي روستاها به ويژه روستاهايي كه در كوهستان قرار دارند، ديده مي‌شود كه از نظر جاده و آسفالت دچار مشكلات اساسي هستند. و این مصاحبه در آن ایام تبدیل به تیتر اصلی و سوتیتر چند خبرگزاری، نشریه و ... شد.

دقیقا 10 روز بعد یعنی در تاریخ 22 دیماه سال 88، جعفر رستمي‌فر- ریيس شوراي شهرستان چالوس- در مصاحبه ای عنوان کرد: جاده چالوس به عنوان چهارمين جاده زيباي دنيا نياز به متولي مستقل دارد و در ادامه نیز مطرح کرد که اداره راه شهرستان نوشهر كه مسووليت راه‌هاي چالوس را نيز به عهده دارد به دليل وسعت و پراكندگي راه‌ها در شهرستان نوشهر در زمان معين اگر حادثه‌اي در دو شهرستان رخ دهد نمي‌تواند جوابگو باشد.

حتی رستمی فر این مسئله را بیان داشت که با بررسي وضعيت راه‌هاي روستايي شهرستان چالوس به ويژه مرزن آباد و كلاردشت به ضرورت استقرار اداره راه در شهرستان پي خواهيم برد.

این درخواستها بارها از سوی مردم، برخی منتخبان آنان در شوراها و مسوولان منتصب مطرح شد اما همچنان اداره راه چالوس و نوشهر از حسن آباد و سیاهرود نوشهر تا آخرین نقطه اتصالی به کلارآباد در چالوس و  تا دهانه تونل کندوان را تحت امور دارد و این نشان دهنده کاری بس سخت است که امیدواریم مسوولین استانی به ویژه اداره راه استان برایش فکری کنند و اقدامات قانونی چگونگی استقلالش را پیگیری کنند.

این قضيه از نظر اهمیت تا مرحله ای قرار گرفت که حتی ميرقدير رضايي -فرماندار جديد شهرستان چالوس- که در زمان مدیرکلی امنیتی و انتظامی استانداری مازندران و چند صباح فرمانداری نوشهر شناخت خوبی از چالوس و نوشهر داشت در مراسم معارفه‌اش در 19 فروردین ماه 1389 در جمع مسوولین کشوری، استانی، شهرستانی و خبرنگاران این چنین بیان داشت که به عنوان نخستين خواسته در اين شهرستان خواستار استقلال راه و ترابري شهرستان چالوس از نوشهر هستيم، زيرا وجود جاده كندوان، جاده‌هاي كوهستاني و راه‌هاي مختلف روستايي در بخش كلاردشت نيازمند توجه ويژه اي است كه با استقلال اين اداره مي‌توان در ارائه خدمات راحت تر عمل كرد.

آقایان مسوول، استقلال اداره راه و ترابری چالوس خواسته ای به حق برای مردم این دیار است که در طول سال در زیر فشار انبوهی از مسافران با اعتبارات شهرستانی جور هزینه های ملی را می کشند.

***

  نگارش مقالاتی در خصوص حل و فصل مشکلات مردم توسط من ظاهرا" به مذاق عده ای از مسوولان خوش نیامده است و پیغام هایی را برای نگارنده ارسال کرده اند.

 این پیغام ها و پسغام هابرایم کوچک ترین دلهره ای ایجاد نکرده است و اتفاقا اطمینان از میز طلبی این عده برایم اثبات شد و  در واقع بزرگترین دستاوردی که این بازتاب ها داشته است این بوده که توصیه کنم این عزیزان بهتر است به جای ناراحتی از خطر افتادن میز و جایگاه شان با در نظر گرفتن خدا به فکر حل مشکل مردم باشند و بدانند که امام اول ما شیعیان علی (ع) به مالک اشتر فرموده: ای مالک، بدان این مقام و مسوولیت ماندنی نیست که اگر ماندنی بود به تو نمی رسید.

البته با عنایت ویژه جناب مهندس طاهایی- استاندار محترم- و دقت نظر جناب قدیر رضایی -فرماندار چالوس- در خصوص يادداشتي از اینجانب تحت عنوان "مازندران تا کجاست؟"(http://www.mazandnume.com/?PNID=V10718) پیگیری هایی در خصوص مرتفع ساختن مشکل مردم روستاهای کوهستان انجام شده است و در برنامه ریزی ها قرار دارد که به اقدامات انجام گرفته طی گزارشی پرداخته خواهد شد.

 این قضيه نشان دهنده این موضوع است که استاندار محترم نسبت به رسانه و دغدغه های اهالی رسانه چه دیدگاهی دارند و فرماندار محترم نیز با اشاره به این مطلب که که پیشنهادهاي ما مد نظر و جزیی از برنامه های کاری ایشان برای روستاهای منطقه بوده است، نقد پذیری ، انصاف و روحیه همت مضاعف، کار مضاعف  خود را نشان داده اند.

 باید عرض کنم که ما می نویسیم و برای نوشتن خدا را در نظر می گیریم و اگر به مذاق مدیری هم خوش نیامد گناه ما چیست، روحیه انتقاد پذیری اش را بالا ببرد.

 عده ای انگشت شمار از همکاران نان به نرخ روز خور و به اصطلاح رسانه ای ما هم که ما را به فعالیت های انتخاباتی متهم کردند، بدانند ماهیت شان برای همه روشن است و خداوند را قسم می دهم تا به آنان شفای عاجل عنايت بفرماید!