سرعت، همیشه و در همه حال تنها عنصر پیشرفت و توسعه احتماعی نیست، چرا که این واژه با دقت رابطه معکوس دارد بدین صورت است که، سرعت زیاد باعث کاهش دقت می شود.

 تاریخ سیاسی و اجتماعی موارد بسیاری را ثبت کرده که زمامداران با توسل به سرعت و غفلت از دقت، زوال یافته اند و در مقابل شخصیت هایی را نیز به خاطر سپرده که با بهره گیری از تدبیر مدیریتی و برخورد صحیح با سرعت و دقت، جاودانه مانده اند و منشا تحولات مثبت در سرزمین های تحت مدیریت شان شده اند.

شخصیت مدیران حوزه های خرد و کلان از کیفیت پندارها، گفتارها و رفتارهای آنها قابل تشخیص است، چراکه تفکرات و اندیشه ها در قالب گفتارها و رفتارهایشان تجلی می یابد. از آن جائی که بیان اندیشه ها از طریق گفتار و نوشتار، اغلب مقدم بر رفتار است، همه مدیران بايد مراقب بیانات خود باشند که در این زمینه واژه گزینی در ساختن جملات دارای اهمیت بسیاری است.

 در این میان مسئولانی که حرفها و نظرات آنها در رسانه های ارتباط جمعی جریان می یابد بیش از دیگران باید مراقبت انجام دهند.

 تصور کنید، یکی از مسئولان در صحبت های رسمی که از طریق رسانه ها منتشر می شود مسئول دیگری را به استفاده از روش پروپاگاندا تهدید کند و با این روش از طرف مقابل بخواهد تا از مواضع خود دست بکشد. آیا این مسئول می داند با این طرز بیان چه تاثیری بر تفکر جمعی می گذارد؟

 همانگونه که می دانید پروپاگاندا به سلسله اقدامات تبلیغاتی و رسانه ای گفته می شود که فرد یا یک جریان با استفاده از عناصر خبری و تحلیلی غیر واقع علیه فرد یا جریان دیگر استفاده می کند و با حجمی از اطلاعات نادرست به رقیب خود آسیب می رساند و صد البته این موضوع را نیز می دانید که استفاده از این شیوه مصداق بارز نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی است که در ماده 698 قانون مجازات اسلامی به عنوان یکی از جرایم تعریف شده و برای مرتکبین این جرم مجازات تعیین شده است.

حال باید به این پرسش پاسخ داد که آیا کسانی که از واژه پروپاگاندا استفاده می کنند، معنای آن را نمی دانند یا اینکه می خواهند جسارت خود را در اعمال مدیریت با استفاده از ارتکاب به جرایم تعریف شده کشور به اثبات برسانند؟

ندانستن معنای یک واژه و به کاربردن آن به طور قاطع از یک سو و تهدید با شیوه نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی از سوی دیگر، بنیان ارتباطات اجتماعی را متزلزل می کند و گاهی ممکن است باعث بروز حوادث ناگوار در حوزه مدیریت کلان شود.

 ادبیات گفتاری و نوشتاری نقش قابل توجهی در مهندسی رفتارهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی مردم که همان افکار عمومی هستند؛ دارد و رعایت آداب سخنوری در چارچوب اخلاق حرفه ای علاوه بر بهبود مهندسی رفتارهای قشرهای مختلف جامعه، مانع بروز بحران های اجتماعی و سیاسی می گردد.

 انسان های آگاه و مدبر برای رسیدن به اهداف اصلی خود، تدبیر را بر می گزینند و به همین دلیل سرعت زمانی گزینه ایده آلی برای حرکت به سوی موفقیت و پیروزی می تواند باشد که دقت را نیز به همراه داشته باشد. چراکه بی دفتی زمینه ساز بروز مشکلاتی بس بزرگ در زمینه تصمیم گیری های اجتماعی شهروندان می شود و نگاه جامعه را مخدوش می کند. 

ايميل نويسنده: (drmohaqeq@gmail.com)