اگر به یاد داشته باشیم حضرت امام خمینی (ره) در همان اوایل تشکیل نظام جمهوری اسلامی ایران قبل از این که روز قدس را اعلام کنند، فرمودند که اگر ملت های مسلمان دنیا هر کدام یک سطل آب روي اسرائیل بریزند،تمام اسرائیل را سیل خواهد برد.

 این بیان ساده و پر محتوا نشان از واقعی بودن قدرت ملت های مسلمان و ناشناخته ماندن آن در بین آنها داشت.

 در همان زمان فرمانده جنایتکار اسرائیلی ها و وزیر جنگ آنها یعنی موشه دایان ابراز داشت که انقلاب اسلامی ایران همانند زلزله ای است که اسرائیل را نابود خواهد کرد.

 استراتژیست های زیادی در این زمینه ها نظر داده و تا مدت ها از رسیدن امواج این زلزله سهمگین به اسرائیل ترس داشتند و فکر می کردند نیروهای چریکی ایران اسلامی و آموزش های مستمر آن در جهان اسلام این نیروها را آماده مبارزه و مقابله دائمی با نیروهای استکباری خواهد نمود و با تقویت جیهه مقابله با موجودیت نامشروع اسرائیل، زمینه های انهدام و نابودی آن را فراهم خواهد ساخت.

هیچ نمی شود از نظامات غربی که مبنای تشکیل آنها جنایت و هجوم و کشتار افراد بی سلاح و بی گناه و آواره کردن بومیان استوار بود، انتظار رعایت حقوق بشر و حقوق آوارگان و غیره را داشت. حتی سازمان های بین المللی برای دفاع از منافع آنها و توجیه جنایات آنها به وسیله خود آنها تشکیل شد و در هر معادله ای با سیاسی کاری هایی هنرمندانه تنها دفاع از منافع غیر مشروع دول غربی و مولود نامیمون سیاست های آنان یعنی اسرائیل را هدف قرار می دهند.

توقع از این سازمان های بنا گرفته بر اساس جنایت با کارکرد جهت دار در برابر جنایت های بین المللی و آشکار رژیم اشغالگر قدس، برای رعایت حقوق کشورهای جهان سوم یک توقع غیر عقلایی است و کلاه گشادی است که بر سر ملت های جهان (به خصوص گروههای مختلفی که ابتدائاً جهت مقابله باسیاست های تمامیت خواه استکبار جهانی تشکیل شد، نظیر گروه کشورهای غیر متعهد) گذاشتند.

نقشه راه در مقابل تجاوزات مکرر رژیم اشغالگر قدس و آزادی قدس شریف چیست؟ سیاست تکه پاره کردن کشورهای اسلامی و تشکیل کشورهای کوچک و کم قدرت در جهان اسلام و اکثراً استفاده از رهبران وابسته و ترسو برای سرکوب ملت های خودشان و جلوگیری از آنها برای ورود به صحنه مبارزه با رژیم اشغالگر قدس چه راه حلی را برای مقابله می طلبد؟

ورود کشور عربستان سعود که تا سال ها چهره وابسته خود را در لفافه شعارهای تند مذهبی و ضدیت با تشیع و کمک های صوری به جریان منحرف و سازشکار فلسطینی برای مقابله مستقیم با حماس و حزب الله لبنان چه پیامی را به خط مقدم جبهه مبارزه با اسرائیل می دهد؟

در این شرایط تنهایی اتکاء نیروهای مبارز فلسطینی بعد از خداوند به کدام کشور می تواند باشد؟ آیا آنهایی که سیاست آمریکایی "نه غزه، نه لبنان، ایران برای ایران" را تعقیب می کردند امروز به اشتباه استراتژیک خودشان پی بردند که این یعنی تبعیت از سیاست های استکباری و براندازی نیروهای مسلمان از صحنه و مقابله جدی با موجودیت جمهوری اسلامی؟ راه دیگری که استکبار همیشه از آن بهره جسته است، ایجاد اختلاف و نفاق و شکاف در بین نیروهای مبارز و کشورهای اسلامی بود. اکنون بعد از مصر، عربستان سعودی پرچمدار ایجاد شکاف در بین مبارزان شده است و برای مبارزه با آنها از هیچ تلاشی فرو گزار نمی کند.

قاطعانه باید گفت که عربستان هیچ راه سومی را برای برون رفت از مشکل ارائه نخواهد کرد، مگر اینکه یکطرفه منافع اسرائیل و سرکوبی مبارزان فلسطینی و تضعیف جبهه مقابله با اسرائیل در لبنان در آن لحاظ شده باشد. این دولت خبیث با سوء استفاده از موقعیت حرمین شریفین و خادم خواندن خود، نسبت به این اماکن مقدس در دنیای اسلام همانند یک خنجر عمل می کند که اسلام ناب محمدی (ص) را هدف گرفته و منادی اسلام آمریکایی است.

این ندا زمانی روشن و آشکار به گوش می رسد که دستور و درخواست ترور سید حسن نصرالله این مبارز نستوه و خستگی ناپذیر از زبان نامبارک شاهزاده غرق در فساد سعودی بلند می شود. از سویی وحشت و ترس سر تا سر وجود اسرائیل را فراگرفته است. آنهایی که خیال می کردند هر وقت اراده کنند می توانند تمام کشورهای عربی را در عرض چند روز به اشغال خود دربیاورند و لبنان را حیات خلوت سیاست های خود تلقی می کردند و با توجه به تعداد زیاد جاسوسانی که در بین مبارزان خود ساخته و وابسته داشتند از تمام تحرکات آنها اطلاعات دقیق و لحظه ای داشتند و تنبیه بموقع و متناسب بر علیه متمردین از منافع خود را همواره در دستور کار خود داشتند به ناگاه با نیروی مقاوم و ناشناخته ای رو به رو شدند که نمی دانستند آبشخور سلاح ها و آموزش های نظامی آنها و دقت در کاربرد آنها کجا است و میزان قدرت تسلیحات موشکی آنها چقدر است؟

در جنگ سی و سه روزه حسابی کلافه شده و بالاخره برای فرار از مخمصه ای که در آن گیر کرده بودند، در برابر قدرت و اراده حزب الله زانو زده و سر تسلیم فرود آوردند. این مقابله نشان داد که نقشه راه مسلمین برای رسیدن به نتیجه قطعی تنها از طریق مبارزه صادقانه با این رژیم در سایه وحدت و تقویت جریان های خالص مبارزه با رژیم اشغالگر قدس می باشد.

 اجرای همین نقشه راه در حمله ای که در شرایط محاصره تمام عیار مردم غزه صورت گرفت، یک بار دیگر این تئوری را مورد تقویت قرار داد که پاشنه آشیل این رژیم سفاک نا امن کردن پایتخت و شهرهای محل زندگی شهروندان آنها می باشد که از ینگه دنیا برای سازماندهی جنایت علیه دنیای اسلام و مردم فلسطین گرد هم آمده اند.

 یکبار دیگر باید اعلام شود که دنیای اسلام برای مقابله همه جانبه با این رژیم سفاک که خوی تجاوزگری آن هر لحظه ممکن است دیوانگی های آن را آشکار ساخته و جنایات جدیدی را سازماندهی کنند، باید در آماده باش کامل قرار داشته و به یاد داشته باشد که نیروهای غربی حتی در شرایطی که بیست میلیون نفر از مردم پاکستان در فلاکت و بدبختی سیل زدگی دست و پا می زنند، به جای کمک همه جانبه برای نجات جان این آسیب دیدگان، بمب و گلوله تحویل آنها می دهند و با جنگنده های مدرن تنها به توسعه جنایات خود فکر و آنجا را به میدانی برای آزمایش سلاح های مرگبار خود تبدیل کرده اند.

عین همین روحیه به مراتب شدیدتر در رژیم اشغالگر قدس وجود دارد و باید از این گاو بی عقل ترسید و خود را برای مقابله با آن آماده نمود. باید میزان آمادگی کشورهای اسلامی به حدی باشد که با اولین اقدام جنایتکارانه این رژیم سفاک، به طور همه جانبه عرصه را بر آنان چنان تنگ کرد که دیگر هوس تجاوز از سرش بپرد.

ايميل نويسنده: (ali.ranjbar@gmail.com)