حضور استاد و سرور عزیزم جناب آقای شریعتمداری سلام عرض می کنم. یادداشت تان را در روزنامه کیهان خواندم(کيهان 17 شهريور ماه89 http://kayhannews.ir/890617/2.htm#other200) ،مطالب شما باعث شد تصمیم بگیرم تا این نوشته را تقدیم شما کنم.

 شما احمدی نژاد را رستم و مشایی و بقایی را افراسیاب خواندید. برای توضیح عرض می کنم که فرق کسانی را که تاریخ را خوانده اند و بهتر است بگویم خوب خوانده اند با کسانی که که تاریخ را نخوانده و خوب نخوانده اند در این است که افرادی که تاریخ را خوب خوانده اند همه وقایع روزگارشان را تکراری می بینند اما آنهایی که تاریخ را خوب نخوانده اند همه وقایع روزگارشان برای شان تازگی دارد .

در مجلسي از شما بدگویی می کردند و من ناخواسته به دفاع از شما برخواستم و تا سرحد درگیری فیزیکی هم پیش رفتم. در پایان چیزی که برایم لذت بخش بود اینکه در میان دفاعیاتم از شما نام دیده بان انقلاب را بر شما نهادم و جالب بود که طرف مقابلم در حال حاضر یکی از طرفداران پر و پاقرص شماست اما نه به خاطر رفتن به مرز درگیری فیزیکی بلکه بخاطر استحکام منطقی بحث که فراز آن مطالبی بود که در جهت اثبات شخصیت شما به عنوان دیده بان مطرح کرده بودم.

 امروز به ذهنم رسید که شما را مرزبان بنامم چرا که هشدار امروز شما همان مطلبی بود که از روز نخست روی کار آمدن آقای احمدی نژاد ذهنم را درگیر خود ساخته بود، ولی آقای شریعتمداری،چرا حالا؟ آیا حالا دیر نیست که می خواهید با استناد به پرونده فردی اخراجی به رئیس جمهوری هشدار دهید؟

آیا در سالهای گذشته که تمام امور سازمان مهم و استراتژیک میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری در اختیار این فرد بود، ذره ای اندام تان به لرزه در نیامده است و دل تان به حال سرنوشت فرهنگ اصیل ایرانی- اسلامی کشور عزیزمان که متولی آن سازمان مذکور است نسوخته است؟

 آیا نمی دانستید که گردشگری یکی از موتورهای حرکت دهنده همه دستگاهها می تواند باشد و اگر این سازمان به دست یک فرد لایق اداره می شد امروز ما این همه مشکل فرهنگی،اقتصادی،اجتماعی و سیاسی نداشتیم؟

 آیا نمی دانستید و نمی دانید که اگر مدیری لایق بالای سر تشکیلات هنرهای سنتی و صنایع دستی می بود اکنون بسیاری از روستاها و شهرهای کوچک مشکل اشتغال و درآمد نداشتند؟

 آیا فکر نمی کنید حمله کشورهای کم مقدار به فرهنگ و تمدن چند هزارساله کشورمان به دلیل درست عمل نکردن این سازمان در هر سه حوزه بوده است؟

 خودتان در یادداشت تان از نوشدارو پس از مرگ سهراب یاد کردید و به همین خاطر این پرسش برای من به وجود آمد که: آقای شریعتمداری آیا یادداشت تان خود نوشدارو پس از مرگ سهراب نیست؟

در تعجبم از شما و دیگر دوستان ولایتمدار از اینکه می بینم در این کشور یک جریان بارها و بارها ولایت فقیه را دور می زند و شما هنوز معتقد به ولایتمداری این جریان هستید؟

 لطف کنید در این باره بنویسید چون بر عکس جناب رئیس جمهور ما هنوز کیهان می خوانیم و دوست داریم شما به این پرسش ها پاسخ دهید.

ما کیهان می خوانیم زیرا باور داریم که تنها کیهان حرف انقلاب اسلامی که حضرت امام(ره) همه کاره آن بوده است را به گوش مخاطبانش می رساند و البته معتقد نیستیم که در طول این سالها بدون اشتباه بوده اید.

 در این مملکت چیزی که خوب جا نیفتاده این است که خیلی از مسئولان ما نمی دانند رسانه ها نمایندگان افکار عمومی هستند و هیچ یک از مسئولان حق ندارند به رسانه ها توهین کنند زیرا توهین به رسانه ها توهین به مخاطبان رسانه ها یعنی مردم است و مردم همان کسانی هستند که مسئولان را به کرسی می نشانند و همانها هم هستند که به شهادت تاریخ آنان را از بالا به پایین می کشانند که این مورد یکی از فرمایش هاي امام عزیزمان در مراسم تحلیف شهید رجایی نیز بوده است.

 وقتی رئیس جمهوری با افتخار می گوید من کیهان نمی خوانم دیگر تکلیف مخاطبان کیهان روشن می شود که باید بین دو جناح یکی را انتخاب کنند : ولایت فقیه یا رئیس جمهوری؟

منطق من برای این نتیجه گیری این است: بسیاری از خوانندگان کیهان به اعتبار اینکه شما نماینده ولی فقیه هستید و این رسانه توسط شما اداره می شود آن را مطالعه می کنند و همه می دانند که ولایت فقیه و پیروان ایشان کیهان را می خوانند.حال وقتی کسی در میان جمع مدعی می شود که با این رسانه ارتباط ندارد چه استنتاجی باید کرد؟

 نکته دوم اینکه آقای رئیس جمهوری با بیان این موضوع به مخاطبان کیهان پیام می دهد که من نمی خوانم شما هم نخوانید و چون هنوز هستند کسانی که هم به ولایت فقیه اعتقاد دارند و هم رئیس جمهوری را دوست دارند در حالت شکنجه آوری به نام تعارض قرار می گیرند و حتما بهتر از من می دانید که تعارض یعنی چه و ممکن است چه صدماتی به فرد یا افراد مبتلا وارد سازد؟

 آقای شریعتمداری به من حق بدهید که به خاطر رامسری بودنم نسبت به آقای مشایی و سرنوشت ایشان حساسیت داشته باشم چرا که برای ما رامسریها این یک افتخار بزرگ است که یکی از همشهریان به مدارج بالا نائل شده و شخصیت دوست داشتنی نیز هستند اما ایشان نیز مانند همه ما اشتباه می کنند و چه بسا اشتباه دیگران از ایشان به مراتب بیشتر نیز باشد ولی چرا همه تیرها به سمت ایشان رها می شود خود جای بسی شگفتی است که باید انتظار پاسخگویی به این پرسش را نیز از شما داشته باشم.

 مشایی برای این انقلاب و کشور زحمت کشیده است و ما نگران آنیم کسانی که بدون زحمت بر سر سفره پر از نعمت انقلاب نشسته اند نمک بخورند و نمکدان بشکنند اما شما نگران حضور مشایی هستید.

به نظر شما مواردی که از مشایی ذکر می کنید در جاهای دیگر و در محافل خاص قابل پیگیری نیست که برای این منظور اذهان مردم را دچار امواج گیج کننده می کنید؟

ما سالها به درگاه خدا رفتیم و از او خواستیم که ظالمان را به خودشان مشغول کند و امروز که خداوند قادر متعال دعای ما را مستجاب کرد ما نیز به خودمان مشغول شده ایم؛ نکند ظالمان نیز مانند ما دعا کرده باشند؟

در دلسوزی شما ذره ای شک ندارم زیرا سالها است که شما را می شناسم اما بین دانش، بینش و روش باید تامل کرد. دانش شما و بینش شما زمانی کارآمد است که روش نیکویی هم اتخاذ فرمایید.

من شما را استاد خودم خطاب مي کنم چون هستید و من به عنوان یک شاگر حق داشتم و دارم حرف دلم را به شما بگویم و مانند شما شفاف سازی کنم و انتظار دارم که به پرسش های شاگردان تان پاسخ ارائه فرمایید.

 روزی به آقای مشایی گفتم یکی از دانشمندان مشهور گفته که قدرت یک زنجیر به اندازه ضعیف ترین حلقه آن است و تا خواستم منظورم را از بیان این موضوع بگویم ایشان با تبسم حرفم را قطع کردند و گفتند: این که خیلی واضح و روشن است و نیازی نبود که یک دانشمند بگوید! من نیز به میان سخنان ایشان رفتم و ادامه دادم: دانستن این مسئله با عمل کردن به پیام آن تفاوت دارد.

 امروز می بینم که بدخواهان این مرزوبوم خوب توانستند از پیام این مسئله استفاده کنند و چقدر درد آور است زمانی که به این باور برسی که مخالفان ایران اسلامی بهتر از ما ایرانیان اسلامی در حال کار کردن هستند! 

ايميل نويسنده: (ramsarnews@yahoo.com)