آیا تا به حال با بیمار نیازمند پیوند عضو ملاقات داشته اید و آیا یک نیازمند پیوند عضو در میان اقوام و آشنایان شما وجود دارد؟

بی شک اگر پاسخ منفی به این سوال داده اید ، مطمئنا" از طریق رسانه های دیداری ، شنیداری یا نوشتاری ، با چنین افرادی ، اندک آشنایی داشته اید که خانواده بیمار مبتلا به مرگ مغزی که اعضای قابل استفاده عزیز خود را برای جان دادن به بیماران نیازمند پیوند عضو ، اهدا کرده اند.

چه احساسی می تواند باشد قبول کردن عزیزی که از دست رفته و زنده کردن تعدادی از افراد نیازمند پیوند عضو؟

شايد در خصوص کارت اهداي عضو مطالبی شنیده اید که افرادي به صورت داوطلبانه اقدام به گرفتن کارتی می کنند که در صورت وقوع حادثه و مرگ مغزی ، اعضای قابل استفاده بدن خود را به بیماران نیازمند هدیه مي دهند.

 ایرانیان انسان های نوع دوستی هستند و باور مرگ عزيزان شان را به سختی می پذیرند و حتي برای بیماری هم که فقط به وسیله دستگاه، نفس مي کشد و دچارمرگ مغزی است ، حاضر نیستند اعضای قابل استفاده عزيز ازدست رفته شان را ببخشند.

 تنها تعداد معدودی از خانواده های این افراد ، با قلبی آکنده از اندوه و پس از عجز و ناله های فراوان خانواده بیمار نیازمند پیوند عضو ، اعضای سالم بیمار خود را می بخشند.

 با وجود اینکه در کشور ما سالانه هزاران مرگ ناشی از تصادف رخ می دهد اما تنها هزار و 500 عضو زنده این قربانیان مانند قلب ، کبد ، ریه ، کلیه ، پانکراس و تا حدودی قرنیه ، استفاده می شود.

 بر اساس آمارهای موجود در ایران ، حدود 9/2 نفر به ازای هر یک میلیون نفر جمعیت کشور ، پیوند از جسد انجام می شود در حالی که این میزان در کشورهای اروپایی 10 تا 20 نفر به ازای هر یک میلیون نفر است. خانواده هاي ايراني رضایت چندانی برای اهداي عضو ندارند.

تعداد بیماران مرگ مغزی در کشور ، سالانه بیش از سه تا شش هزار مورد است که به علت نبودن فرهنگ اهدای عضو ، فقط اعضای حدود 200 اهدا می شود.

در صورتی که اهدای عضو در 20 درصد در خانواده هایي که عزيزشان دچار مرگ مغزی شده،وجود داشته باشد، نیاز بیماران نیازمند به پیوند عضو در کشور برطرف می شود.

 بعد از مرگ مغزی حداکثر تا 48 ساعت برای استفاده از اعضای بدن شخص ، جهت پیوند به فرد نیازمند ، زمان وجود دارد و این در حالی است که بسیاری از خانواده ها ، مرگ بیمار خود را باور نداشته و امید به زندگی دوباره او دارند غافل از اینکه علاوه بر از دست دادن بیمار خود ، اعضای قابل اهدای فرد را هم از دست می دهند.

 اگرچه وجود برخی سرطان های خاص و بیماری ها از جمله سرطان دهانه رحم ، دو نوع سرطان پوست و اچ آی وی ، غیر ایرانی بودن و حضور نیافتن اولیای دم فرد و در برخی موارد سن بیمار از جمله موانع موجود برای استفاده از بدن فرد مبتلا به مرگ مغزی عنوان می شود، در بسیاری موارد به دلیل ناشناس بودن فرد دچار مرگ مغزی و یا دسترسی دیرتر از زمان مقرر به خانواده وی ، امکان استفاده از اعضای بدن وجود ندارد.البته تعداد کم رضایت دهندگان و کم بودن مراکز پیوند در کشور موجب شده تا امکان استفاده از اعضای بدن تعداد کمی از افراد دچار مرگ مغزی وجود داشته باشد.

بیماران نیازمند پیوند اهدا عضو سالانه 10 درصد افزایش می یابند. حداقل یک پنجم افراد در انتظار پیوند به دلیل کمبود عضو اهدایی ، جان خود را از دست می دهند. بیش از 70 درصد خانواده های افرادی که دچار مرگ مغزی شده اند اجازه اهدای عضو نمی دهند و بر همین اساس سالانه 25 درصد از بیماران در انتظار پیوند ، جان خود را از دست می دهند . تعداد نیازمندان دریافت عضو در مقایسه با توان واحدهای فراهم آوری اعضای پیوندی ، سالانه 10 درصد رشد می کند.

شما هم عضو شوید. قشر جوان تمایل زیادی به اهدای اعضای خود پس از مرگ دارند اما به دلیل نبودن روش های مناسب برای ثبت رضایتمندی ، این تمایل در شمار کمی از موارد به صورت رسمی ثبت شده است.

شاید شما خواننده گرامی هم از شمار کسانی باشید که تاکنون نتوانسته اید به این خواسته قلبی خود ، جامه عمل بپوشانید. شما از دو طریق می توانید به ما بپیوندید:

 -مراجعه به سایت اهدای عضو http://iran-ehda.ir/

-و یا ارسال مشخصات خود از جمله نام و نام خانوادگی ، نام پدر ، شماره شناسنامه ، تاریخ و محل تولد ، میزان تحصیلات ، شغل ، آدرس ، کد پستی شماره تماس ، اعضایی که مایل به اهدای آن هستید به ايميل سايت مازندنومه(info@mazandnume.com) تا شما را به عضویت این سایت درآوریم که در هر دو حالت پس از چند ماه ، کارت اهدای عضو به در خانه شما می آید. 

ايميل نويسنده: (falahi.dargahlo@gmail.com)