در دوره هاي قبل مجلس شوراي اسلامي نمايندگان محترم با نزديك شدن به پايان دوره شان درمقررات و قوانين مربوط به انتخابات مجلس تجديدنظر مي كردند و به گونه اي برخورد مي كردند که در نهايت به نفع خودشان براي ورود به مجلس باشد.

آن ها شرايط را براي ساير نامزدها كه در بيرون مجلس بودند تنگ مي كردند تا كرسي پارلمان را در انحصار خودشان نگه داشته باشند و طبيعي است كه مجلس هشتم هم نمي تواند از اين قاعده مستثني باشد،ليكن اين بار نمايندگان محترم مجلس به سراغ طرحي رفتند كه از دوره ششم مجلس وي ا شايد هم از دوره پنجم مطرح بود و هردوره به خاطر مسائلي ازجمله مخالفت شوراي نگهبان رد شدتا اين كه اخيرا كميسيون امور شوراهاي مجلس آن را به تصويب رساند تا در آينده در صحن علني پارلمان مطرح شود؛طرح "استاني شدن انتخابات مجلس شوراي اسلامي!"

     طرفداران اين طرح كه اكثرا نمايندگان فعلي مجلس شوراي اسلامي هستند بر حقانيت بخشيدن به اين طرح توجیهاتی دارند اما در وراي توجیهات چند مسئله وجود دارد كه نبايداز آن غافل ماند :

      اولين نكته اينكه در شرايطي كه چند نفر يا چند ده نفر در حوزه هاي انتخابيه فعلي نامزد مي شوند و با همه تبليغاتي كه مي كنند مع الوصف همشهريان آن ها نمي توانند به خوبي نامزدها را شناسائي كنند و در روز راي گيري سره را از ناسره تميز بدهند، چگونه مردم يك روستا يا شهر قادر خواهند بود نامزدهائي كه از شهرهاي دوردست يا حتي ديگر شهرهاي نزديك شان نامزد مي شوند را بشناسند وبين آن ها خوب تر ها يا خوب ترين را بر گزينند؟

    دومين نكته مسئله هزينه است. در وضعيت فعلي بسياري از نامزدها كه داراي امتيازاتي مثبت نسبت به ساير نامزدها هستند ازعهده هزينه تبليغات حوزه انتخابي كوچك و در حد يك شهرستان بر نمي آيند،آن هاچگونه قادر خواهند بود هزينه تبليغات در حد يك استان تامین کنند؟ اين طرح دقيقا به نفع آن هائي خواهد شد كه از امكانات مالي شخصي بالائي برخوردارند و يا ازسوي متمكنين حمايت مالي مي شوند تا بعد از انتخابات جبران كنند.

   نكته سوم اين كه برخي ادعا مي كنند اگرانتخابات استاني برگزارشود نمايندگان كلان نگر مي شوند و به جاي اينكه به يك شهر فكركنند به مشكلات يك استان نگاه مي كنند. به نظر مي رسد اين ادعا يك مغالطه است. وقتي قرار شد هر شهر همان تعداد نماينده از همشهريان خودش را داشته باشد، مطمئنا نمايندگان بعد از انتخاب شدن به سمت كارهاي خرد و كوچك و پيش پا افتاده و شخصي موكلان حوزه خود سوق داده خواهند شد .

    البته نکات قابل توجه دیگری هم وجود داردکه در این یادداشت به همین بسنده می شود.

     نمايندگان موجود از هردو جناح تصور مي كنند چون نماينده هستند و تا حدودي شناخته شده،مي توانند با ساير نمايندگان هم استاني شان كه هم خط آن ها هستند يك ائتلاف تشكيل بدهند و در سطح استان تبليغات نمايند و ازهرشهري تعدادي راي كسب كنند و چون نمايندگان مستقل ازاين موقعيت برخوردار نيستندیا کمتر برخوردارند لذا مجلس بانمايندگان فعلي و اندكي تغييرات در دوره بعد ثابت خواهد ماند.

     اين تفكر انحصارگرايانه تا حدودي صحيح است و توام با واقعيت وليكن اين روش ها اولا گردش آزاد نخبگان را مخدوش مي كند وچرخه قدرت را در دستان تعداد معدودي پايدار مي گذارد. ثانيا معلوم نيست راي دهندگان در مقابل اين نوع ائتلاف ها تمكين كنند و چه بسا با آراي خودشان معادله را به هم بزنند.

    به هرحال اميد است نمايندگان محترم مجلس با راي منفي خود به استاني شدن، آزمون وخطا را تكرار نفرمايند و درنهايت شوراي نگهبان همچون دفعات گذشته مخالفت خودرا ابراز دارد .