مازندنومه:16مردادماه امسال انجمن صنفي رسانه هاي مجازي مازندران با شرکت مديران 33 پايگاه خبري-تحليلي مازندران و با حضور نمايندگان مرکز استان در مجلس و نيز دو نماينده از اداره کل کار و امور اجتماعي استان تشکيل شد.

در همين مدت کوتاه هيئت رييسه انجمن ضمن تشکيل کميته هاي مختلف،به آماده کردن آرم و مهر و سربرگ انجمن،فرم عضويت،کارت شناسايي اعضا(در شرف آماده شدن)،راه اندازي سامانه اطلاع رساني و عضوگيري(در دست راه اندازي) و... مبادرت کرده است و به زودي اقدامات انجام شده صنفي و شيوه ي عضوشدن مديران،خبرنگاران،طراحان سايت ها،تايپيست ها و تمامي کادر پايگاه هاي خبري استان اعلام مي شود.

انجمن صنفي درصدد است براي معرفي بيشتر خود،به زودي ملاقات هايي را نيز با مديران ارشد استان برگزار کند که نتايج آن ديدارها نيز در سايت هاي استاني خبررساني مي شود.

هم چنين در همين فرصت اندک،هيئت رييسه انجمن رايزني هايي را براي گرفتن تسهيلات و اقلام غيرنقدي انجام داده است که پس از حصول نتيجه به اعضا اهدا خواهد شد. 

از سوي ديگر پس از تشکيل انجمن صنفي-که تنها تشکل قانوني در اين حوزه در استان و کشور محسوب مي شود-يکي-دو سايت استاني که همواره مواضعي خلاف اتحاد و همبستگي رسانه اي اتخاذ مي کنند، اطلاعيه هايي را مبني بر تشکيل انجمني موازي انتشار دادند که البته با استقبال مواجه نشد و در همان حد يکي-دو سايت باقي ماند.

موضع انجمن صنفي رسانه هاي مجازي مازندران درقبال اين حرکت بي سرانجام،سکوت فعال است. انجمن قصد ندارد انرژي خود را در راستاي خنثي کردن و پاسخگويي اين اقدام مصروف بدارد و باقدرت به کار خود ادامه مي دهد.

اما يادداشت زير را يکي از بانوان خبرنگار که در يک نشريه محلي مشغول فعاليت است،براي ما ارسال کرده  که بر اساس تمايل وي با امضاي محفوظ تقديم مخاطبان مي شود.مطلب به همين موضوع گفته شده اشاره دارد.

------------------------------

 تجربه نشان داده معمولا برای رسیدن به اهداف يکسان، به ویژه پیگیری مطالبات،درخواست های گروهی زودتر نتیجه می دهد. انجمن ها و اتحادیه های صنفی هم به همین منظور شکل گرفته اند.

چندی پیش در آستانه روز خبرنگار،پس از پیگیری های فراوان انجمن صنفی رسانه های مجازی استان اعلام موجوديت کرد.

گرچه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران به دليل نداشتن قانون مشخص در وزارتخانه متبوع،از دادن مجوز امتناع کرد،ولي در نهایت این انجمن با مجوز اداره کار و امور اجتماعی تاسیس شد و از سوی پایگاه های خبری – تحلیلی استان مورد استقبال خوبی قرار گرفت؛به طوری که 33 پایگاه خبری – تحلیلی استان به عضویت این انجمن درآمدند.

اما در این بین عده ای اندک ساز مخالف کوک کردند و بنابه دلایل واهی تاسیس این انجمن را از سوی خود مردود اعلام کردند و در صدد تاسیس انجمن دیگری با همان نام اما مستقل(!) برآمدند.

 اين در حاليست که همين نفرات اقليت از سوي هيئت موسس انجمن صنفي دعوتنامه داشتند و مي توانستند در راي گيري شرکت و حتي کانديداي انجمن صنفي شوند اما ترجيح دادند به جاي همکاري با ساير همقطاران، بر ساز مخالفت بکوبند.

هدف از تاسیس انجمن دوم ،هم افزایی فعالان رسانه اي برای پیگیری مطالبات به حق مردمی،ترغیب مدیران به پاسخ گویی و گسترش اثر بخش به آحاد مردم، پیگیری حقوق صنفی و ... عنوان شد،اما مگر هدف اصلي انجمن صنفي تشکيل شده و قانوني غير از اينهاست؟مگر تاکنون رسانه های مجازی اهدافی غیر از این داشتند؟

مگر نه این که هدف از تشکیل انجمن و یا هر صنفی همان است که در بالا ذکر شده؟ پس ضرورت ایجاد تشکيلات موازی چیست؟

در حالی که مجلس در حال تصویب قانون جامعه رسانه هاست، هنوز بر سر این که وبلاگ ها هم می توانند تحت پوشش این قانون قرار گیرند یا نه به تفاهم نرسیده اند و از قرار اين قانون براي خبرگزاري ها و سايت هاي خبري در حال تدوين است؛ اما گویا  این انجمن مستقل(!) زودتر ازمجلس دست به کار شده و قرار است از وبلاگ  ها هم حمایت کند!

البته انجمن صنفي قانوني هم در همان روز انتخابات اعلام کرد که به زودي وبلاگ ها را نيز به عضويت درخواهد آورد،اما در ابتدا براي انسجام بخشي و افتادن کارها بر روي غلتک از پايگاه هاي خبري شروع کرده اند.

اين را هم بگويم که اصولا" عنوان رسانه ی مستقل در جامعه ما معنا ندارد،چرا که همه ی رسانه ها به نوعی در خدمت طيف خاصی هستند و اگر غیر از این هم باشد وقتی یارانه کاغذ به مطبوعات داده می شود ویا  مساعدت مالی  به رسانه های مجازی  می شود، آیا می توان به آن رسانه، واژه" مستقل "اطلاق کرد؟

همين يکي-دو سايتي که داعيه تشکيل انجمن مستقل را دارند شديدا" وابستگي سياسي به طيفي خاص دارند و حتي طرفدار کانديداي خاصي در مرکز استانند و گفته مي شود اين اقدامات در راستاي تبليغات براي آن نامزد انتخابات است.حتي گفته مي شود براي شروع برآنند از آقاي "الهام" دعوت کنند تا به ساري بيايد.خب،همين دعوت از شخصي چون الهام يعني داعيه مستقل بودن اين ها زير سئوال است.چه کسي مي گويد الهام تفکر حزبي و سياسي خاصي ندارد؟

در ایران رسانه ها یا در اختیار حزب قرار دارند و یا دولتی هستند، پس همیشه یک سونگری در رسانه ها احساس می شود. البته در این بین اندک رسانه هايي هم هستند که مستقل عمل می کنند اما آن قدر تعدادشان معدود است که تعداد رسانه های وابسته بر آن ها می چربد. 

ایجاد دو انجمن مجازی با کارکردي یکسان درست مثل آن می ماند که ما دو خانه مطبوعات در مرکز استان داشته باشیم. یعنی خبرنگارها دو گروه شوند و از یک صنف با دو نام کمی متفاوت مطالبات خود را پیگیری کنند.

اين رسانه های موازي کار که خود مردم را به اتحاد و دوستی دعوت می کنند و به دفعات در صفحه های شان از موازی کاری برخی مسولان گفته اند، پس چه شده که خود کار شکنی می کنند و به دیگری اتهامات ناروا نسبت می دهند؟ برخی رسانه ها در این بین به راستی از رسالت شان غافل مانده اند.بايد از اين جماعت پرسيد قلمی که همیشه به ارزش قداست آن تاکید شده چرا به جای این که در اختیار مردم باشد و از حق دفاع کند در خدمت سیاست و دودستگي قرار گرفته است؟

 بهتر است قدری این همکاران محترم نوع نگاه شان را به برخی مسایل تغییر دهند و کمی منطقی بیندیشند و به جای این که در مقابل يک تشکل صنفي که با راي اکثريت تشکيل شده بايستند، پشت هم باشند تا به درستی و با اتکا به هم مطالبات بحق شان را پیگیری کنند.