من خبرنگارم.تاکنون زياد خبر نوشته ام.آمارهاي فراواني را يادداشت کرده ام که اغلب،مسئولان به ریال اعلام می کنند تا بزرگی کارشان بیشتر نمایان شود، اما رقم اختلاس اخير به تومان بیان می شود تا بزرگی کار ، کوچک شمرده شود!

 نمی دانم برای دریافت وام به بانک مراجعه کرده اید یا نه ، اما محض اطلاع عرض کنم که برای دریافت یک میلیون تومان وام ، باید 2 ضامن معرفی کنید تا ضمانت کنند اگر شما اقساط وام را نپرداختید ، از حساب آنها کسر شود.

اگر با دریافت وام سه هزار میلیارد تومانی شما به فرض محال موافقت شود، نیازمند معرفی شش میلیون نفر معادل یک دوازدهم جمعیت کشور ضامن هستید تا ضمانت کنند که شما این مبلغ را بازپرداخت کنید!

دلم نمی خواهد به این اختلاس فکر کنم و سپس یاد کسانی بیفتم که برای وام 500 هزار تومانی هم حداقل باید 10 نفر را ببینند!

 نمی خواهم کسانی را به یاد بیاورم که ناامید از دریافت وام از بانک های دولتی به موسسه های اعتباری پناه برده و دارایی شان را سپرده گذاری کردند که شاید روزی وامی دریافت کنند اما سپرده شان هم از دست رفت و خودشان هم در شب عید به جای خرید عیدانه ، در مقابل این موسسه ها ، فرمانداری و استانداری تجمع می کردند تا به سپرده شان دسترسی داشته باشند و دریغ از کسی که جوابگو باشد.

مي گويند اختلاسی این چنینی در تاریخ پس از انقلاب ، بی سابقه است. حالا که دست دزد/دزدها رو شده ، همه مدعی هستند که ما قبلا" هشدار داده بودیم و آن دیگری می گوید متاسفیم ، جریان اختلاس را از سال 88 می دانستیم!

مدعیان امروز به چه کسی هشدار داده بودند و کدام ارگان و نهاد این هشدار را جدی نگرفت؟ کدام شخصیت در مقابل دست درازان به سرمایه ملت ، کوتاهی کرد و دست سارق/سارقان را قطع نکرد؟

 روزی تصویری از یک مسئول کره ای را دیدم که در مقابل رسانه ها به نشانه عذرخواهی از مردم ، تعظیم کرده بود. اینک مسئولان ما به جای عذرخواهی از مردم دنبال پرتقال فروش سارق می گردند!

 مسئولان ما با روزی 10 بار عذرخواهی هم نمی توانند این ننگ را بپوشانند. به یاد آوردن چهره رنجور کسانی که برای گرفتن وام از بانک های دولتی از این شعبه به آن شعبه می روند و پاسخی نمی گیرند در مقابل این اختلاس بزرگ، باید عرق شرم را بر چهره برخی مسئولان بنشاند.