اشاره:نیک می دانیم که انقلاب اسلامی ما انقلاب یک حزب ، گروه ، طبقه، دسته و صنف ویژه ای نبوده است و همه گروه های ملت در ارتقاي اهداف آن تلاش کردند ، از جمله فرهنگیان ، استادان، دانشجویان ، کارگران ، کارمندان ، پیشه وران، روحانیان و دانش آموزان ...

گروهی که به دلایل ویژه خود مانند جسارت انقلابی ، عدم محافظه کاری ، شجاعت و ... در برابر خطرات و گلوله ها نهراسیدند و ترس اهریمنی چیره بر جامعه را شکستند و پدیدآورنده حضور دیگر اقشار در صحنه مبارزات ، تظاهرات و تکاپوهای انقلاب اسلامی شدند.

 در این نوشته می کوشیم که به تلاش های دانش آموزان شهربابل در آن روزها و سال ها ، نگاهی کوتاه بیندازیم . شاید به پدید آمدن اثری مکتوب در این زمینه ها بیشتر کمک کنیم.

----------------------

 مبارزات عینی دانش آموزان بابل از سال 56 آغاز شد. هنگامی که هنوز تظاهرات هم صورت نمی گرفت و مثلاً به صورت شعارنویسی محدود در برخی قسمت های مدارس بود . به طور نمونه ورود شبانه و مخفیانه دانش آموزان به دبیرستان اسلامی انصاریه واقع در فلکه کارگر کنونی ( علی رغم تأکید مسئولان آن در جدا کردن دانش آموزان از مسائل اجتماعی و سیاسی داشتند) و نوشتن شعارها و پیام های انقلابی در مدرسه که در شکستن جو اختناق در شهر بابل بسیار موثر و باورنکردنی بود.

پس از آن رویداد ، چند تن از دانش آموزان دبیرستان ، مدتی بازداشت شدند. برای تکثیر و پخش مخفیانه اعلامیه ها در همان سال با تلاش چند دانش آموز پاک باخته دبیرستان دکتر معین که پس از انقلاب دکتر بهشتی نام گرفت دستگاه تکثیر مدرسه مخفیانه خارج گردید...

سخنان بسیاری از معلمان آگاه بابلی ، البته با اندیشه هاثی گوناگون مذهبی و مکتبی ، به ویژه با گرایش روشنفکری دینی در کلاس ها که معمولاً به صورت غیر مستقیم و نمادین بود، در پدید آمدن جو انقلابی و شکستن سکوت و خفقان حاکم بر مراکز علمی و آموزشگاه ها به تدریج اثر می گذاشت.

در این میان جامعه فرهنگیان بابل هم فعالیت خود را آغاز کرد. با زمزمه اعتصاب معلمین کشور در پایان مهر 1357 ، کلاس ها و محیط آموزشگاه های شهر ، کانون احساسات شدید انقلابی و ضد دستگاه حاکم شد.

از آبان 57 دانش آموزان دبیرستان ها به ویژه پسرانه ، مانند دبیرستان های معتمدی ، دکتر معین ، آیه الله نوری ، انستیتو تکنولوژی ، حرفه ای نوشیروانی ، اسلامی انصاریه و شاهپور و... به طور خودجوش کلاس ها را رها کردند و با به تعطیلی کشاندن آن طی چند روز کلاس به کلاس ، آموزشگاه به آموزشگاه دانش آموزان و معلمان را وادار به اعتصاب و تظاهرات سراسری برای پشتیبانی از انقلاب و رهبری امام (ره) کردند.

صحنه های تعطیل شدن از هر مدرسه و در مدتی کوتاه سیل خروشان تظاهرات دانش آموزان بابل منظره ای بود که اولین تظاهرات پی در پی و خودجوش خیابانهای بابل را به نمایش گذاشت.

 سپاه اندر آمد همی فوج فوج /بدان سان که برخیزد از آب موج «فردوسی»

 تلاشگران در این گونه حرکت ها که پس از بسته شدن مدارس نیز ادامه یافت به دلیل جو پلیسی ، زمان و مکان دقیقی نداشت و بسیار پرخطر بود، بیشتر آنان یعنی حدود 90 درصد در سنین نوجوانی و جوانی بودند.

پس از پیروزی انقلاب با تأثیر از جوّ آزادی نسبتاً نامحدودسیاسی کشور ، در بابل دسته های گوناگون دانش آموزی با گرایش های مختلف شکل گرفت. به زودی گروه های مدافع خط امام و انجمنهای اسلامی پدید آمدند.

 دسته ای به نام کانون اسلامی ارشاد در محل کانون فرهنگی تربیتی امام (ره) کنونی شکل گرفت . سپس با تغییر در اندیشه ها و افراد با نام انجمن اسلامی دانش آموزان بابل ، در همان محل پدید آمد.

ايميل نويسنده:(babolzaman@yahoo.com)