مازندنومه،زهراكشوري،روزنامه تهران امروز:معاون اسبق سازمان حفاظت از محيط‌زيست كشور از پشت پرده ساخت پالايشگاه نفت ميانكاله سخن به ميان آورد كه پاي افراد بسياري را به مراجع قضايي باز خواهد كرد.

دلاور نجفي با مخاطب قرار دادن وزارت جهاد كشاورزي، مي‌پرسد آيا تغيير كاربري زمين‌هاي كشاورزي در ميانكاله روال قانوني را پشت سر مي‌گذارد؟آيا موضوعات و مسائل غيرشفاف وجود ندارد؟

 او كه در زمان رياست «فاطمه واعظ‌جوادي» معاون محيط طبيعي سازمان بود، مي‌گويد: «در مورد این پالایشگاه هم روزی خواهند گفت که چه کسانی جاده صاف کن بوده‌اند. آنانی که طرح آن را در کمیسیون زیر بنايی دولت بدون نوبت مطرح کردند، از آن دفاع کردند، دنبال شرکای اماراتی دویدند و حتی واسطه رشوه پیش اینجانب فرستاند.»

 البته او در گفت‌وگو با تهران‌امروز اسمي از اين افراد به ميان نمي‌آورد ومي گويد:«اسنادي در اين رابطه دارم كه اگر روزي لازم باشد درباره آنها سخن خواهم گفت. اما الان زمان آنها نرسيده است.»

دلاور نجفي مي‌گويد: «بگذاريد زماني كه كارد به استخوان رسيد، نا گفته‌ها را بازگو كنم.» در همين رابطه خبرنگار این روزنامه با «محمودي‌راد» مديركل اداره محيط‌زيست مازندران تماس گرفت اما او حاضر به پاسخگويي نشد و گفت‌وگو با ما را منوط به نامه‌نگاري روزنامه با خود دانست. نجفي هم خطاب به محمودي از او مي‌خواهد كه براي همكاري با وزارت نفت، كارنامه 35 ساله خود در حوزه محيط‌زيست را زير سوال نبرد.

خسارت‌هاي غيرقابل جبران

به گفته دلاور نجفي در صورتي كه اين پالايشگاه در ميانكاله ساخته شود، خساراتي بر محيط‌زيست، منابع طبيعي و زندگي مردم ساكن در آن وارد مي‌شود كه قابل مقايسه با خسارت‌هاي وارد در پايين دست سد گتوند نيست.

 به گفته او، خسارات ناشي از ساخت اين پالايشگاه در ميانكاله به حدي خواهد بود كه به شور شدن زمين‌هاي اطراف سد گتوند، غيرقابل مصرف شدن آب شرب، بي‌خانمان شدن اهالي منطقه و از دست دادن كشاورزي منطقه بينجامد. دلاور نجفي مي‌گويد: «ميانكاله يك منطقه منحصربفرد است كه در هيچ جاي كشور مشابه ندارد و در جهان تك است.»

زخم ناسور پالايشگاه!

ميانكاله نزديك به 10 سال در مقابل ساخت پالايشگاه نفت مقاومت كرد اما در نهايت تعجب، سازمان حفاظت ‌محيط‌زيست راي به ساخت آن داد تا يكي از مهم‌ترين زيستگاه‌هاي كشور هم قرباني جانمايي غيراصولي و بدون كارشناسي صنايع شود.

جانمايي نخست اين پالايشگاه دريك ونيم كيلومتري پناهگاه حيات‌وحش ميانكاله قرار داشت اما اعتراض گروه‌هاي مختلف باعث عقب‌نشيني وزارت نفت به 10 كيلومتري اين سايت شد. در نهايت هم «محمدعلي شاعري» معاون انساني سازمان حفاظت از محيط‌زيست اين محدوده را ايمن تعريف كرد و محيط‌زيست راي به ساخت آن داد.

پتروشيمي هم در راه است!

اما خطر همچنان در بيخ گوش حيات وحش ميانكاله و در يك كيلومتري آن به انتظار نشسته است. به گفته «حر منصوري» قرار است بعد از ساخت پالايشگاه، در زمين‌هايي كه در يك ونيم كيلومتري حيات‌وحش منطقه قرار داشت، كارخانه پتروشيمي ساخته شود.

 به عبارت ديگر ساخت وساز در ا ين زمين‌‌ها تنها به تعويق افتاده است. به گفته او توافق‌ها انجام گرفته و صاحب كارخانه براي شروع كار منتظر است تا وضعيت پالايشگاه مشخص شود.

منصوري مي‌گويد: «مجريان در حال خريداري 518 هكتار موسوم به پلاك 82 زاغمرز در كنار ميانكاله و با فاصله يك كيلومتر براي پتروشيمي هستند و توافق‌هاي اوليه هم انجام شده‌است.»

دلاورنجفي در اين باره مي‌گويد:«يكي از سياست‌هاي وزارت نفت اين است كه سازمان‌ها، نهادها و گروه‌هاي مختلف را در مقابل كار انجام شده قرار مي‌دهد. براي مثال زماني كه پالايشگاه ساخته شد،به يكسري كارخانه جات و تاسيسات بالادستي و پايين دستي نياز است.»

تخريب‌هاي ادامه دار!

اما ساخت و سازها در اين محدوده به پالايشگاه و پتروشيمي محدود نمي‌شود. بالاخره هر پالايشگاهي سوخت مي‌خواهد.

 دلاور نجفي مي‌گويد: «ايران درحال حاضر از درياي خزر نفت استخراج نمي‌كند. فعلا در حال اكتشاف نفت هستند.»

به گفته او، صحبت‌هايي درباره خريد نفت از كشورهاي حاشيه خزر پيش كشيده شده، گزينه ديگري هم روي ميز تصميم‌گيران است. آنها ممكن است بخواهند نفت را از جنوب به شمال بكشند.

 اين مسئله به تخريب ‌هاي بسيار زيادي در مسير انتقال لوله‌ها، منجر خواهد شد. لوله‌هاي نفتي كه بدون هيچ ملاحظه‌اي به صورت ضربدري در زيستگاه‌ها و پناهگاه حيات ميانكاله وحش به‌رقص در خواهد آمد تا ساز مرگ را براي داشته‌هاي طبيعي كشور بنوازد.

باران اسيدي رهاورد ساخت پالايشگاه!

مسئولان ساختمان سبز پرديسان كه راي به ساخت پالايشگاه در يكي از 10 ذخيره گاه جهاني زيست كره داده‌اند، اعتقاد دارند كه 10 كيلومتر فاصله، هر گونه آلودگي وخطر نفتي و صنعتي را از ميانكاله دور مي‌كند، اما نجفي آب پاكي را روي دست همگان مي‌ريزد و از وقوع باران‌هاي اسيدي حتي در فاصله 100 كيلومتري ميانكاله سخن به ميان مي‌آورد.

مسئله‌اي كه «كوشان مهران» فعال محيط‌زيست هم آن را تاييد مي‌كند و مي‌گويد:‌«آيا به‌راستي فاصله 10کیلوتری پالایشگاه با میانکاله دلیل بر به خطر انداختن زیست‌بوم بی همتای منطقه نیست؟»

 همچنين او و نجفي اعتقاد دارند كه آلودگی نوری و صوتی باعث تغییر مسیر و پراکنده نمودن پرندگان مهاجر می شود. پرندگاني كه با حضور خود هرساله گردشگران و طبيعت گردان زيادي از داخل و خارج از ايران را به اين سمت مي‌كشاند.

كوشان مي‌گويد: «به‌دلیل اقلیم منطقه ذرات خروجی همراه باران اثر سوئی بر پوشش گیاهی و فتوسنتز خواهد گذاشت و به احتمال بسیار زیاد مشکل باران اسیدی درپیش خواهد بود.»

به گفته او، پس از نابود کردن ارومیه، گاوخونی، بختگان و ارژن و هامون، میانکاله تنها مکان استراحتگاهی فلامینگو‌ها بین خلیج‌فارس و زیستگاه‌های زادآوری قزاقستان است و در صورت نابودی زیستگاه میانکاله شاهد افت شدید جمعیت گونه‌هایی چون فلامینگو و عقلب دریایی دم سپید خواهیم بود.

 او خبر دردناك ديگري هم مي‌دهد:«ساخت اين پالايشگاه باعث مي‌شود تا فلامینگو‌هاي بزرگ از سواحل کویت و امارات برای زادآوری استفاده نمایند.»

 به گفته دلاور نجفي،سودي كه حضور اين پرندگان به مردم منطقه مي‌رساند هرگز پالايشگاه نفت براي آنها نخواهد داشت.