مازندنومه،دکتر سیف الرضا شهابی: درنهايت و با تاخير، "محمدمرسي"61 ساله به رياست جمهوري قدرتمندترين و تاثيرگذارترين كشور عربي رسید.

در پي این انتخاب شور و شعف بر آناني كه به اين نامزد راي دادند،مستولي شد و برخي ديگر از كشورها هم درشادماني از انتخاب مرسي از مردم مصر پيشي گرفتند و به اين ترتيب بعد از شش دهه،يك غيرنظامي سكان هدایت اين كشور را بر عهده گرفت.

     به نظراينجانب خيلي خوشبينانه و ساده انديشانه است كه تصوركنيم با انتخاب آقاي مرسي و راي نياوردن رقيب او آقاي "احمدشفيق"،بهار عربي به وقوع پيوست و يا بيداري اسلامي رسالت خودش را در اين كشور نشان داد و لرزه براندام مخالفان اسلام سياسي نظيرآمريكا وغرب و تاحدودي اسرائيل افتاد و ترس و وحشت سراسر غرب را فرا گرفته است!

      درصورتي كه به سير تحولات در يك سال ونيم اخير دركشورهاي عربي توجه عميق شود دقيقا" مشخص مي گردد سناريوی واشنگتن از راه اندازي بهارعربي درحال تحقق است و اين واقعيتي است كه در يادداشت هاي متعددبه آن اشاره کردم.

 براي مثال در یکی از یادداشت هایم نوشتم طرد و بركناري حاكمان تاريخ مصرف گذشته كه مقبوليت خود را از دست داده اند و تبديل به مهره هاي سوخته شده اند و نفعي براي منافغ غرب ندارند؛نظير بن علي در تونس و مبارك درمصر و علي عبدالله صالح در يمن مرحله نخست استراتژي حزب دمكرات دركشورهاي عربي بود و جايگزين ساختن آن ها با مهره هاي جديدكه تا حدي وجيه المله هستند و رنگ و بوي مذهبي درچارچوپ حفظ منافع غرب دارند،مرحله بعدي سناريوی بهارعربي است .

      با اين نتيجه انتخابات 7/51 %ازمردم مصركه به محمدمرسي راي دادند اظهار رضايت مي كنند و بخشي عمده از3/48 %از آناني كه به رقيب او راي دادندبه جمع دسته اول مي پيوندند.

 مردم مصر در مجموع تا مدت ها درشوق تحول در كشورشان در خماري به سرخواهند برد وخوشحالند كه تغيیري در كشورشان رخ داده و انقلابي بزرگ به وقوع پيوسته،غافل از این که زيرپوست اين تحول همان قضیه است كه درقبل بوده و فقط ظاهر تغيیر پيداكرده است.

ديگر كشورهاي اسلامي هر چند انتخاب يك شخص غيرنظامي دركشوري نظير مصر را باید به فال نيك بگيرند،درعين حال خيلي به آن دل نبندند و انتظاري از آن درتوده هاي مردم ايجاد نكنند.

اینان باید مختصري صبر داشته باشند تا ببينند سيرتحولات درمصر به كدام سمت وسوست و اگرشاهد تحولي عميق بودند،عكس العمل مناسب بخرج دهند.

    براي انكه موضوع واضح تر شود مي توان درسال 1340 كشورمان را مثال بزنيم . حزب دمكرات كه در آن سال كاخ سفيد را در اختيارداشت با راه اندازي يك سري اعتراضات مردمي كه در قالب مطالبات بحق فرهنگيان بود،دكتر"علي اميني"را به نخست وزيری رساند و مرحله بعدي جايگزيني او با محمدرضا بود وليكن با پيشدستي شاه مانع ازاين جابجائي شد؛ درصورتي كه اگرشاه دير مي جنبيد يك شخصي كه توانسته بود با برخي ازمراجع قم وسياسيون جبهه ملي و..رابطه حسنه برقراركند جاي او را مي گرفت واحتمالا با آمدن اميني انقلاب واقعي مردم ايران را به عقب مي انداختند.

    آنچه كه درآن سال در ايران رخ نداد اكنون در مصر و برخي ديگر از كشورهاي عربي درحال رخ دادن است و نه با دست عريان واشنگتن بلكه با دست پنهان واشنگتن ،و به وسيله مردمي كه از انسداد سياسي و اعمال ديكتاتوري حسني مبارك وابسته به غرب به ستوه آمده بودند.