مازندنومه،ارسالی کاربران:عسگری محمدیان نخستین مدال آور ورزش ایران از بازی های المپیک پس از پیروزی انقلاب اسلامی است.

وقتی المپیک مونترال به پایان رسید، هیچ ورزشکاری گمان نمی کرد طوفان حوادث، ایران را از حضور در المپیک‌های مسکو و لس‌آنجلس باز دارد و دوازده سال طول بکشد تا با نایب قهرمانی عسگری محمدیان،  کشور بار دیگر نماینده‌ای روی سکوهای المپیک داشته باشد.

محمدیان عضو خانواده ای ۱۱ نفره در محله چاغرپیچه ساری است. او به توصیه عباس دنگسرکی که پی به استعداد شگرف او برده بود، پا به سالن کشتی گذاشت تا الفبای این ورزش ملی را از استاد رحیم تبریزی بیاموزد.

عسگری از همان روزهای نخست در گرداب کاهش وزن‌های بی رویه گرفتار شد. زندگینامه ورزشی او نشان می دهد که چگونه حتی وقتی خودش تمایل به کاهش وزن نداشت، مربیان تیم ملی او را ملزم می کردند.

او از معدود کشتی گیران پس از انقلاب است که با نمایندگان سه نسل رقابت کرده است. با سرگئی کورنیلایف و محمود اسماعیل پور مبارزه کرده، به مصاف شادروان رمضان خدر رفته و سال ها بعد با جوانانی کشتی گرفته که هنگام مدال آوری خدر، هنوز به دنیا نیامده بودند.

نکته جالب دیگر این که او آخرین کشتی گیر ایرانی است که هم در آزاد و هم در فرنگی، عازم رقابت‌های قهرمانی جهان شد.

محمدیان در وزن ۵۲ کیلوگرم، در مسابقات کشتی فرنگی سال ۱۳۶۰ ایران در یزد قهرمان شد و به عضویت تیم ملی در مسابقات جهانی ۱۹۸۱ نروژ درآمد.

یک سال بعد در ۵۷ کیلوگرم روی سکوی نخست کشتی آزاد آسیا ایستاد. البته تیم ملی کشتی آزاد ایران فرصت حضور در رقابت های جهانی کی-‌یف را پیدا نکرد. زیرا یکی از فرنگی کاران ایرانی با نماینده اسراییل کشتی گرفت و وزارت امورخارجه برای تنبیه کشتی گیران، آزادکارها را نیز به تهران فراخواند.

حاصل دوران حضور محمدیان در کشتی فرنگی، زبردستی او در فن کمرهای برق آسا بود که به مدد آن در کشتی آزاد، پشت بسیاری از بزرگان کشتی ایران و جهان را به تشک دوخت.

محمدیان در تابستان سال ۶۳ ابتدا در سنندج با برتری مقابل رقیب همیشگی‌اش سیاوش نوری، قهرمان کشور شد. سپس در تهران بالاتر از جلیل جهانشاهی و اکبر فلاح مدال طلای رقابت های ۵۷ کیلوگرم جام تختی را کسب کرد.اما همان سال در جام ۲۲ بهمن در این وزن پس از حمیدرضا مسعودنیا و سرگئی زالنکو از شوروی به مدال برنز رسید.

در سال ۶۴ مجددا قهرمان ایران شد و در تصمیمی جالب، هر ۱۰ نفری که طلا گرفته بودند عازم رقابت های جهانی ۱۹۸۵ بوداپست شدند. به این ترتیب عسگری محمدیان پس از چهار سال باز هم رقابت های جهانی را تجربه کرد اما با فیتوی ناگهانی کوین دارکوس آمریکایی و شکست مقابل نماینده مغولستان از دور رقابت ها حذف شد.

چهار ماه بعد او به اتفاق کاظم غلامی، تنها ملی پوشانی بودند که به جام تختی پشت نکردند. عسگری که به ۶۲ کیلوگرم آمده بود با تسلط به قهرمانی رسید. حتی آلبن کومبارف از بلغارستان برنده مدال برنز همان سال جهان و لوتز رموس قهرمان همان سال اروپا از آلمان شرقی را پشت سر گذاشت.

اما آزمون عسگری محمدیان در این وزن فقط همین یک بار به موفقیت کامل انجامید. او سال بعد در جام تختی به میزبانی بندرعباس، بعد از اکبر فلاح، کیوان مجدزاده و محسن کاوه به مقام چهارم رسید. جالب آن که امیررضا خادم ۱۷ ساله در همین وزن ششم شد.

از اقبال بد عسگری محمدیان، تیم ملی ایران دو سال پیاپی در مسابقات جهانی شرکت نکرد تا یک یا دو مدال جهانی از چنگ او بپرد.

در تابستان ۶۵ در قهرمانی کشور دوباره به ۶۲ کیلوگرم رفت و در حالی پایین تر از محمد کوشکی و اکبر فلاح قرار گرفت که هم در سالن و هم در دو هفته نامه ورزشی کیهان ورزشی و دنیای ورزش، اعتراضات زیادی به داوری ها و نحوه قهرمانی کوشکی صورت گرفت.

در بازی های آسیایی ۱۹۸۶ محمدیان مثل مجید ترکان و علیرضا سلیمانی روی سکوی قهرمانی ایستاد. او سئول را به مقصد ساری، با رویای درخشش در المپیکی که پیش رو بود ترک کرد.

در خرداد ۶۶ در مسابقات قهرمانی کشور که در مشهد انجام شد، باز هم در وزن آرمانی‌اش به راحتی اول شد. همان سال در جام تختی نیز در اصفهان روی سکوی نخست ایستاد.

در سال ۶۷ در مسابقات قهرمانی کشور که میزبانش باز هم مشهد بود شرکت کرد. مسابقاتی که انتخابی برای المپیک سئول بود و پر از جنجال، زد و خورد و حاشیه. اما در وزن او درگیری و زد و خورد در میان نبود. عسگری محمدیان از سد رقیب اصلی اش سیاوش نوری گذشت و قهرمان شد.

المپیک ۱۹۸۸ سئول – نقره

دو غیبت متوالی ایران در المپیک ها باعث شده بود تا استرس و هیجان در کاروان ایران موج بزند. کنار گذاشته شدن منصور برزگر، سرمربی تیم ملی، در آستانه اعزام به سئول نیز مزید بر علت شد تا از این مهلکه، فقط عسگری محمدیان با دست پر به ایران برگردد.

او ابتدا با هالتما باتول از مغولستان که سه سال قبل در بوداپست بر او غلبه کرده بود روبرو شد. این بار انتقام سختی گرفت و در کمتر از سه دقیقه رقیب مغول را با فن کمر ناگهانی‌اش ضربه فنی کرد.

سپس با مجموعه‌ای از فنون کشتی مقابل واروئینگی کیمانی از کنیا به برتری ۱۵-۰ رسید. کشتی گیر ۲۵ ساله ایرانی سپس در کمتر از دو دقیقه با ضربه فنی از سد یانگ لیانگ چینی گذشت.

در دور چهارم "نو کیونگ سان" از کره جنوبی مقابل دیدگان تماشاگران خودی، ۱۶-۱ به محمدیان باخت.

به این ترتیب محمدیان از ۲۴ دقیقه وقت قانونی چهار مبارزه اش فقط حدود ۱۲ دقیقه را روی تشک بود. دور پنجم اما رقابت ساده ای پیش رو نداشت و نبرد زیبایش با والنتین ایوانف از بلغارستان با تساوی ۴-۴ به وقت اضافه کشیده شد.امتیاز پنجم عسگری محمدیان به معنای مسجل شدن مدال نقره اش بود.

رقیب فینالیست، بلندآوازه‌ترین کشتی گیر حاضر در المپیک سئول بود و یکی از برجسته ترین کشتی گیران تاریخ: سرگئی بلوگلازوف از شوروی که پس از نایب قهرمانی جهان در سال ۱۹۷۹، در تمام رقابت‌های جهانی و المپیک قهرمان شده بود و فقط المپیک لس آنجلس را آنهم به خاطر تحریم از دست داده بود.

بلوگلازوف با ۷ طلا آمده بود تا در ۳۲ سالگی طلای هشتم را هم بگیرد و خداحافظی کند.

دست سرگئی بلوگلازوف با برتری ۵-۱ بالا رفت. محمدیان پس از اعلام رای، حرکتی زیبا انجام داد و رقیب پیروز را روی دوش خود بلند کرد و دور تشک، دور افتخار زد. بلوگلازوف و مربیان شوروی که به وجد آمده بودند، پس از مسابقه بارها از محمدیان تشکر کردند.

روی سکوی قهرمانی، هر دو چهره همدیگر را بوسیدند و تیتر روی جلد هفته نامه دنیای ورزش این جمله بود: "جوابی که عسگری به سرگئی داد".

المپیک ۱۹۹۲ بارسلون – نقره

پیش از المپیک بارسلون، محمدیان کارنامه‌ای پر فراز و نشیب داشت. او پس از سئول در جام تختی به میزبانی ساری قهرمان شد. جمعیت چنان هجومی به سالن آورده بود که دور تا دور تشک و روی قسمت زرد رنگ پشت منطقه زون نیز نشسته بودند.

محمود ملاقاسمی رییس تشک رقابت فینال بین سیاوش نوری و عسگری محمدیان بود و عملکرد ضعیفی داشت. او تحت تاثیر جمعیت، رای به سه اخطاره شدن نوری داد که در این مسابقه چهره برتر داشت.

محمدیان سپس علی رغم خواسته خودش در مسابقات قهرمانی آسیا که سال ۱۹۸۹ در ایباراکی برگزار شد شرکت کرد. او را به اجبار راهی ژاپن کردند. گفته بودند اگر نیایی از رقابت های جهانی هم بازخواهی ماند.

محمدیان با ۱۴ کیلوگرم اضافه وزن در سونا حبس شده بود. او درباره آن رقابت ها گفته است: "ناگهان توی سونا مرگ را به چشم دیدم. بچه ها به یدالله اعتصامی گفتند عسگری دارد می میرد. اما باز هم در سونا را بسته نگه داشتند تا جنازه ام سر وزن برسد. قبل از این که بمیرم با لگد به در زدم و افتادم بیرون."

کالبد بی رمق محمدیان در فینال مقابل کسی شکست خورد که در المپیک با ۱۶ امتیاز بر او غلبه کرده بود.
اما محمدیان در مسابقات جهانی سوئیس وزن خود را به تدریج و با برنامه کاسته بود. گرچه همان عذاب آسیایی‌ها باعث شد طلای جهانی با نقره عوض شود.

عسگری در مسابقات جهانی ۱۹۹۰ توکیو با شکست غیر منتظره مقابل بلا ناگی از مجارستان به مقام دهم رسید. سال بعد وقتی در انتخابی‌های ۱۹۹۱ وارنا مغلوب اویس ملاح شد، بهترین تصمیم را گرفت و برای همیشه به وزن ۶۲ کیلوگرم رفت. ملاح نیز در وارنا به "بلا ناگی" درس کشتی داد و ۸-۱ از سد او گذشت.

محمدیان در جام ۱۳۷۰ تختی به میزبانی ساری در وزن جدید طلا گرفت تا مسافر المپیک شود. در اسپانیا هم قدر قرعه خوب را دانست و بدون اشتباه ظاهر شد. ابتدا ۵-۱ مقابل مارتین مولر سوئیسی که نقره جوانان جهان را داشت به برتری رسید.

موستوپولس با دهسال سابقه حضور در تیم ملی یونان نیز ۹-۰ به نماینده ایران باخت.

ادوارد زوکووس از لتونی نیز ۱۱ پوئن به محمدیان داد تا او گام به دور چهارم و سخت ترین مبارزه اش بگذارد. جدال با روسن واسیلیف برنده نقره سال ۱۹۹۰ جهان از بلغارستان.

واسیلیف که سه ماه قبل از المپیک در مجارستان نایب قهرمان اروپا شده بود، در بارسلون با نتیجه ۴-۳ مغلوب کشتی گیر با تجربه ایرانی شد. برتری ۶-۰ مقابل موسی ایلهان از استرالیا رای به فینالیست شدن محمدیان داد.
رقیب فینالیست، جان اسمیت افسانه‌ای بود که ۶-۰ بر محمدیان غلبه کرد تا با شش مدال طلای جهان و المپیک از دنیای قهرمانی خداحافظی کند.

مربیگری تیم ملی و نامزدی ریاست فدراسیون

بارسلون و دومین نقره المپیک، پایان حضور ۱۲ ساله محمدیان در تیم ملی بود. به باور بسیاری از کارشناسان کشتی، او که اعجوبه‌ای با مهارت های فنی بالا بود استحقاق کسب مدال های بیشتر و خوش رنگ تر را هم داشت.

عسگری محمدیان پس از خداحافظی از تشک جامه مربیگری پوشید. مدتی را به دعوت هاریس بارسگیان نفر هشتم مسابقات جهانی آتلانتا، مربیگری تیم ملی قبرس را برعهده گرفت.

در دوره های مختلف لیگ برتر هم هدایت تیم های نارنجستان نور، پیام ارتباطات ساری، گل گهر سیرجان، آسانسور پیشگامان ساری و تیمی به نام خودش "عسگری محمدیان" را برعهده داشته است.

در مسابقات جهانی ۲۰۰۵ بوداپست یکی از مربیان تیم ملی بود و همان سال در قهرمانی آسیا به میزبانی چین نیز مربیگری تیم ملی را برعهده داشت. مراد محمدی که در بوداپست تنها مدال آور کشتی آزاد ایران بود، در مصاحبه اش حضور محمدیان را در کسب آن مدال بسیار موثر دانست.

به خاطر همان کاهش وزن های مکرر و بی رویه که گاهی ناخواسته به او تحمیل می شد، در سال های اخیر بارها روانه بیمارستان شد و در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شد. محمدیان عمل جراحی قلب هم انجام داده: "تا زنده هستم هوای تشک کشتی را تنفس خواهم کرد."