چه کسی می داند؟
بهسازی و عمران و آبادی مجموعه امامزاده عبدالله آمل آن چنان لاک پشتی پیش می رود که زائران هر بار که از راه دور به این مجموعه زیارتی مشرف می شوند،حوصله شان سر می رود/زمین های قسمت غربی امامزاده آنچنان بدون برنامه رها شده که گمان می رود از قسمت های اضافه این مجموعه زیارتی است!
مازندنومه؛یادداشت مهمان،علی اوسط ذاکری:وجود با برکت آستانه امامزاده عبدالله (ع) آن چنان با نام آمل قرین شده که این شهر را با نام این فرزند حضرت زهرا (س) می شناسند .
این آستانه از جمله زیارتگاه هایی است که در طول هفته زائران زیادی را در خود جای می دهد،ولی متاسفانه چندان رسیدگی از طرف اولیای امر مشاهده نمی شود.
بهسازی و عمران و آبادی این مجموعه آن چنان لاک پشتی پیش می رود که زائران هر بار که از راه دور به این مجموعه زیارتی مشرف می شوند،حوصله شان سر می رود.
بخشدار محترم منطقه حتی بدون در نظر گرفتن این مجموعه زیارتی ، اگر نگاهی به محل عبور و مرور و خیابان های اطراف و پشت امامزاده و خیابان های منتهی به بازار داشته باشد ، متوجه وضعیت اسفناک خواهد شد؛ خیابان هایی که که در گوشه های آن گل و خاک و لجن ، هر غریب و آشنایی را متعجب خواهد کرد و انگار که اصلا مسئولان برای این قسمت و مجموعه برنامه ای را در نظر نگرفتند و به قولی به امان خدا رها شده است.
زمین های قسمت غربی امامزاده آنچنان بدون برنامه رها شده که گمان می رود از قسمت های اضافه این مجموعه زیارتی است!
مردم از مسئولان و دست اندرکاران بالاخص متولی منطقه می خواهند که به این پایگاه فرهنگی با نگاه بهسازی و عمرانی سری بزنند.اصلا" آیا کسی می داند کار مرمت و بهسازی این آستانه کی تمام می شود؟
مدیران نباید به روزمرگی بیفتند و از پشت میزهای خود با نگاه مدبرانه جهت رفع مشکل مردم،گام محکم بردارند.
گزارش کنگره زبان‌شناسی اوراسیا 
نخستین نمایش فیلم مستند کارگردان مازندرانی در سینما حقیقت؛ 
دربارۀ استاد «فردوس مجیبی» 
نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه مطرح کرد: 
