مازندنومه،سردبیر:روزانه هر کدام از ما به موضوعات مختلفی در اجتماع برمی خوریم که به راحتی نمی توانیم از کنارشان بگذریم.

این موضوعات به ظاهر کوچک و معمولی گاه می تواند حامل پیام و تلنگر باشد،به همین دلیل تصمیم دارم از این پس هر وقت که فرصت دست داد در قالب یادداشت های پراکنده به این گونه مسایل اشاراتی داشته باشم.

در زیر طی یادداشت های کوتاهی به 3 موضوع پرداخته ام.

---------

*کارت های خاص

یکی از دل مشغولی های پسران  و دخترانی که عقد کرده اند و در آستانه روز عروسی شان قرار دارند،انتخاب کارت دعوت عروسی است.

برخی به نزدیک ترین کارت فروشی می روند و بر اساس وضعیت مالی شان کارت های آماده می خرند،ولی تعدادی نیز حوصله به خرج می دهند و حتی برای خرید کارت عروسی به پای تخت می روند!

در این میان هستند زوج هایی که پا را از این هم فراتر می گذارند و متن و طرحی ابتکاری سفارش می دهند که در سال های اخیر مورد توجه جوان ها قرار گرفته است.

نگارنده سال 1382 برای کارت عروسی ام متنی مازندرانی سفارش دادم که تا مدت ها بین همکاران و دوستان نقل می شد و در آن آمده بود:یاد انه همیشک گتنی ایشالا شمه عاروسی؟امه عاروسیه،بئین...جا:... گدر:...

یا همین کارت دعوتی که در اینترنت وجود دارد و دوستی زبان شناس بر اساس آن مقاله ای نیز نوشته است که در آینده در مازندنومه منتشر خواهد شد:

نوشتن کارت دعوت های عروسی به زبان مادری شاید آن چنان تاثیری در حفظ و اشاعه زبان ما نداشته باشد،اما حداقل خاطره اش می ماند و مدعو رغبت می کند متن کارت را تا انتها بخواند.

عده ای منتظرند روزی فرا برسد که برخی نامه های اداری نیز به زبان مازندرانی نوشته شود.

*تخریب چی های علمی!

درویشعلی کولاییان-پژوهشگر و نویسنده ساروی- چند کتاب نوشته و بر اساس یافته های تاریخی و زبانی در پی اثبات این موضوع است که هزاران سال پیش(زمان اشکانیان و سلوکیان) مردم آریایی از شمال هند به صفحات شمالی ایران آمدند و زبان مازندرانی هم در سانسکریت ریشه دارد.

او اخیرا" سومین کتابش را نیز در همین زمینه انتشار داده:"نگاهی نو به تاریخ مازندران باستان"که مازندنومه پیش تر به اختصار معرفی اش کرده(http://www.mazandnume.com/?PNID=V14114) و در نظر دارد طی نشستی این کتاب را رونمایی و معرفی کند.

کولاییان به تازگی در پی توضیح واژه "درویش" برآمده(طبق لغت نامه های موجود به معنای فقیر و تهی دست) و نوشته که باید این واژه را با سنسکریت « دِوَرشِی » (  devarshi )  به معنای قدیس و حکیم و فرزانه ، نشان دهیم .
 لغت دِوَرشی  devarshi ترکیب دو واژه است : اول : واژه  deva   دِوَ ،  لفظ فارسی برای این واژه « دیو » است  در سنسکریت و  در مذهب هندو ، به معنای  خداوند ، عالی جناب و والا مقام و نظائر آن است .
 
دوم : واژه arshi   اَرشی ، به معنای قاری اشعار وخواننده  آواز های مقدس. او کسی است که ملهم به اشعار آسمانی است.

 ارشی ها ،  دعاهای مقدس را  به صورت انفرادی و یا  دسته جمعی و  به گونه ای موزون بر می خواندند و برزبان می آوردند . حتی سرایش  اشعار ودایی را به آن ها نسبت می دهند.نام بعضی از این مردم در تاریخ هند ، و در هندوییزم ، جایگاهی بلند مرتبه داشته ، به مقام نیمه خدایی نیز رسیده اند.

 بدین ترتیب واژه « درویش » هم به لحاظ معنی و هم درلفظ به کلمه سنسکریت« دِوَرشی » نزدیک و  گویی تغییر شکل یافته « دِوَرشی »است.

مهندس کولاییان نظریاتی نو و تئوری های بدیع در حوزه زبان و تاریخ مازندران ارایه داده که مورد اقبال دکتر ستوده و دکتر باستانی پاریزی نیز قرار گرفته است و رد یا پذیرش آن ها به تعمق و مطالعات بیشتر نیاز دارد.

او دیروز به نگارنده می گفت:برخی که چندان مطالعاتی در حوزه ادبیات و تاریخ و زبان هند و ایران ندارند،یک طرفه و بدون ارایه سندی متقن و علمی به آثار مکتوب و نظریاتم می تازند که این گونه نقدهای سطحی،از دایره انصاف خارج است و علمی نیست.

از قرار تخریب چی ها تنها در حوزه سیاست فعال نیستند و نقد یک طرفه و ادعاهای بدون گواه و مدرک،در زمینه مقالات علمی هم در کشور و استان ما شدیدا"رواج دارد.

*ما رسانه برتریم!

در استان ما همایش ها و جشنواره ها و نمایشگاه های مختلفی برگزار می شود که بسته به نوع آن(فرهنگی،اقتصادی یا...) و اهتمام متولیان آن -کم یا زیاد- در رسانه ها بازتاب می یابد.

برخی اقدامات با برنامه ریزی و صرف هزینه،پوشش رسانه ای مطلوبی پیدا می کند و گاه برگزارکنندگان بر اساس تجربه های گذشته ، از روش هایی استفاده می کنند تا رسانه ها را برای پوشش برنامه های آتی به خود نزدیک دارند.

یکی از این روش های جذبی ، اهدای جایزه و کارت هدیه(حتی مبلغ پایین و 50 هزار تومانی) در اختتامیه جشنواره ها و نمایشگاه هاست که معمولا" به برخی مدیران رسانه ها و خبرگزاری ها داده می شود.

نفس این کار شاید به نوعی قدردانی تلقی شود،اما در واقع حربه ایست تا برخی رسانه ها را هم چنان پای کار داشته باشند.

نکته جالب اقدام این رسانه های تجلیل شده است که هر کدام برای خود سنگ تمام گذاشته،فوری تیتر می زنند:در فلان جشنواره،ما رسانه برتر شدیم!

بقیه هم همین گونه برای خود می نویسند و تازه عده ای کنار آن،عکس مدیر یا سرپرست رسانه را هم کار می کنند!

 آن وقت مخاطبان بخت برگشته نام چند رسانه مختلف را می بینند که هر کدام مدعی اند رسانه برتر در جشنواره یا نمایشگاه ارگانی شده اند!در حالی که اصل موضوع،چیز دیگری است و این همه سر و صدا لازم نیست!