مازندنومه: قطعه شعر طنز زیر را که بر اساس شعر معروف فردوسی سروده شده،خواننده ای با نام مستعار"كيشو" فرستاده که خواندنش خالی از لطف نیست.شعر فضایی انتقادی و البته شوخی گونه دارد با فرهنگ،سیاست،مسایل اجتماع،زیست بوم و...مازندران.شاعر عنوان شعر را" شكرپاره مازندران" نام نهاده بود،اما ما ترجیح دادیم تیتر دیگری را برای این قطعه برگزینیم.

-------------------

ز مازندران شهرما ياد باد / هميشه بروبومش آباد باد

نه شرقي نه غربي، شمال ازشمال / ته "آستارا" ، "استرآباد" باد

عروس شمال است مازندران / فقط مشكلش شغل داماد باد

"قناري" كجا و"متل قو" كجا / "پاتايا" كجا "مرزن آباد" باد؟!

نه "اسپانيا" و نه "آنتاليا" / كجا "رامسر" يا "فرح زاد"باد! (فرحزاد: محله اي درشمال غرب تهران)

فقط ديدن حومه ي اين بهشت / غم وحسرت"ليبي" و"چاد" باد

ز بين رقيبان ريز و درشت / رقيبش "ارم" ، آرم "شدّاد" باد

خدا آفريده است آن خطّه را / و لاكن سند مال افراد باد

هوايش بهاري است ده ماه سال / جهنم فقط تير و مرداد باد

"گلستان" و"گيلان" و"مازندران" / برار هم از دوره ماد باد

اگر مرگ خواهي به جنگل برو / كه نيش پشه تيغ جلاد باد

در آن "جويبار" است شهري به نام / و"چالوس" رودي خداداد باد!

"علم كوه" خوش قد و بالاي آن / كمي سرتر از "برج ميلاد" باد

"خزر" صاف تا "شوروي" مال ماست / سند نيز در ثبت اسناد باد

"گمج" گيلكي و"كئي" مازني / "ببو" هم به معناي رخداد باد

ز"نوروزخوانان" نوا گر كه هست / فقط چند جا آن هم اعياد باد

شده جنگلش درجواني كچل / كه سيلاب هرساله استاد باد

زمين كشاورزي پشت كوه / كنون شهر بازي قلمداد باد

زمين خوار و زالو به اكرام خلق / دو نيروي خودجوش و همزاد باد

قرار است يك جاده سمت شمال / پس از مردن بنده ايجاد باد

فرستادن آب دريا به "يزد" / زاعجاز فرزند حدّاد باد(فرزندحداد:کنایه از دكتراحمدي نژاد)

نيفتاده غلطك به رويش هنوز / نه زيرش كسي تاكنون زاد باد

اگر كوه يكباره درجاده ريخت / يقين نقشه شوم "موساد" باد

گهي "ساقه خوار" وگهي "شانه دار" / سفير "سيا" طبق اسناد باد(شانه دار:شانه دار امريكايي،نابودكننده تخم ماهيان)

جداسازي غرب مازندران / بزنگاه يك جمع نقاد باد

روان است هرهفته سمت شمال / هرآن كس كه يارش پريزاد باد

يكي با "ژيان" ديگري با "بيوك" / يكي را لگن مارك "سيناد" باد

به ساحل مسافر همه چشم پاك / كه سر ناظرش "گشت ارشاد" باد

درآغوش دريا زنان با حجاب / فقط اندكي وضع شان حاد باد

نجات غريقش پس از مرگ تو / به سرعت پي دفن و امداد باد

شفابخشي آب گرمش مدام / مداواي مفلوج و معتاد باد

نخور "كرك بپرِس" به امّيد مرغ / كه مرغش زبشقاب آزاد باد(كرك بپرس:غذايي محلي بدون مرغ و اغلب با بادمجان)

چو خشك ات زد از قيمت خاويار / بدان برق آن شصت فاراد باد

لب جوي و روي ُگل و نوك كوه / پلاستيك واشيائ مازاد باد

به هر نقطه پسماند بي بازيافت / فزون تر ز مجموع اعداد باد

نوك قلّه زيلوي مادربزرگ / ته دره قنداق نوزاد باد

يكي گفت اين ها زقوم" ثمود" / و"ياجوج و ماجوج" يا "عاد" باد

يكي گفت سوغات گردشگراست / كه با پست اينجا فرستاد،باد

صد افسوس اين هديه ها داخلي است / ز"جردن" و يا "ياخچي آباد" باد

به جز فقر فرهنگ و قانون و عقل / حروفي چو"م" و"ر" و"ضاد" باد(مرض!)

خدا آفريده است آن خطّه را / كه دست عزيزش مريزاد باد

همه "مازني" و"تپوري" و"گيل" / و يا"گرجي" و"ترك" و"اكراد" باد

ز نسل" فريدون" و يا "آرش" اند / كمي هم زسادات و زهّاد باد

مكاني كه "آرش" فرستاده تير / زبالا ده" قلعه پولاد" باد(قلعه پولاد:حوالي شهر نور،متعلق به دوره سلجوقيان)

"فريدون" مزارش "فريدون كنار" / چو" رستم" كه در" رستم آباد" باد(رستم آباد:در گیلان واقع است)

به شاهان "بابِل" ز"يونان" و"روم" / جهان تابع الامر و مُنقاد باد

در آن قصرهايي است افسانه اي / كه هم عصر" شوش" و"پاسارگاد" باد

و يا كاخ هايي است از"پهلوي" / كه زيباتر از"برج شهياد" باد

هم اينك همه مال"مستضعفان" / ولي مدتي رهن"بنياد" باد

به "كنگو" نرو،"قلعه كنگلو" بيا / كه داراي سرويس و دژپاد باد (قلعه كنگلو:به جامانده از دوره ساسانيان حوالي سوادكوه/ دژپاد:قلعه بان)

همه ديو گير و همه ديوبند / همه خصم "كولاد" و "اكواد" باد( كولاد و اكواد: دو ديو افسانه اي )

همه پربصيرت،همه پرنشاط / همه دشمن كفر و الحاد باد

به هر حوزه آرائ ماخوذه اش / فراوان تر از كل آحاد باد

سياستمداران آن سرزمين / دو لشكر و ده ها بريگاد باد

قليلي بد و اكثريت كبير / كه اين جمله دورش آكولاد باد[آکولاد]

به امر تجارت ، به گردشگري / بدهكارشان "عسگر اولاد" باد

"رضاشاه" داده است و"كردان" و"شيث" / ازاين حيث هم،جمع اضداد باد

ز"اكوان ديو"ش حكايت كنند / كه وارونه كار و روان شاد باد

چو" رستم" كلك زد به او در هوا / نه در كوه و در بحر افتاد باد

درآن فيلم با قتل " ديو سپيد" / نصيبش هلويي ملك زاد باد

به كنكور هرساله مازندران / مقامات بالاي "سمپاد" باد(سمپاد:سازمان ملي استعدادهاي درخشان)

هم از كله ماهي است اين مغز و هوش / هم از طرح آموزش "كاد" باد

وفات اهالي فقط از خوشي / ز آمايش طرح "آماد" باد(آماد:طرحی مرتبط با آمار و...)

اهالي به صد متري خط فقر / شب و روز خندان و سجاد باد

به ييلاق پيران صد و بيست سال / جوان است هر كس كه هشتاد باد

گروهي به كشتي گروهي شنا / گروهي به پيكار پولاد باد

به كشتي پدر در پدر زيرگير / همه در فرنگي و آزاد باد

به قايق سواري و پرتاب،يك / به شطرنج استاد و نرّاد باد

طلا دارد امروزه گر معدنش / طلاي "حبيبي" و"بهداد" باد

اگر تير در تركش "آرش" است / راكت نيز در دست"نوشاد" باد

به حركات موزون مقام نخست / برازنده "قاسم آباد" باد(قاسم آباد:واقع درشرق گيلان،شهر رودسر )

تو را چشم در راه باشد به " يوش" / شبانگاه هم وقت ميعاد باد

در آن دره هاي پر از مرده مار/ نيازت طلسمات و اوراد باد(برگرفته ازشعرنيما؛تو را من چشم در راهم شباهنگام.../ كه بر جا دره هاچون مرده ماران،خفتگانند)

نترس و به ديدار "نيما" برو / كه شعرش ز هر دولت "آزاد" باد

يقين خاطر كاشف "شعرنو" / از اين طنزها مدتي شاد باد

بنوش از لب چشمه كوهسار / كه آن چشمه "شيرين" تو "فرهاد" باد

به جنگل نوازنده " زنگوله بال" / به روي "آزادار" و"شمشاد" باد(آزادار:درخت آزاد)

" لله وا" ز بلبل " ، دف" از داركوب / " اميري" است اين نغمه "سرناد" باد(سرناد:موسيقي، نوعي نغمه عاشقانه)

ز"نجما" و" رعنا" و"كيجا" نپرس / كه عشق و جدايي و بيداد باد

كسي آفريده است اين نقش را / كه استادِ "استاد بهزاد" باد

گرازش نماد زره پوش گشت / عقابش هم الگوي "پهپاد" باد

شغالش نترسد به جز از سگش / كه كابوس روباه شياد باد

كجا رفت توكا؟كجا رفت قو؟ / كجا مرقد ماهي آزاد باد

ز ببرش نشان نيست دربيشه زار / كه مرحوم با تير صياد باد

زخرس اش نمانده است مويي به تن / پلنگش همان چند قلاّد باد

به "اسب خزر" هر كه ارّابه بست / به يك لحظه آن بند بگشاد باد

دَدان شيرگيرند با تيربار / كز ايشان جهان غرق اجساد باد

حقوق بشر يا حقوق وحوش / درافكارشان ام الافساد باد!

به قتل گل و رود و انسان و وحش / فجايع فزون تر ز ابعاد باد

به تعقيب شان روز و شب از هوا / هليكوپتر بخش امداد باد

ببخشيد بربنده گر شعرها / پر ازشوخي و طنز و ايراد باد

بسي شعر گفتم دراين سال سي / كه شايد مداواي غمباد باد

بهشتي است آنجا كه از درد و غم / دل عاشقان لحظه اي شاد باد

مرا از بهشتش اگر رانده اند / گناه منِ آدميزاد باد

زباران، زشالي، زنارنجزار / زدريا ،زجنگل، زمه ياد باد!

به هرساله اين چشم ها غرق اشك / زيارتگر قبر اجداد باد

به جز روزگاري كه آنجا گذشت / تمامي اين عمر بر باد باد

به گيتي چو كوه دماوند باش / كه نامت به پاكي بماناد باد

شكرپارهِ شعر مازندران / فروشنده اش صنف قنّاد باد

ایمیل شاعر: (mehrdadhadi462@yahoo.com)