هم اندیشی برای اصلاح امور،نه مچ گیری
نقد جلسات هم اندیشی استاندار با گروه ها و رسانه ها/زمانی هم اندیشی ارزش دارد و اثربخش است که شرکت کنندگان نتایج آثار حضورشان در سیاستگذاری ها ، برنامه ریزی و اجرا را ولو در بلند مدت مشاهده کنند/مراکز و نهادهای پژوهشی و مطالعاتی" می توانند مجری مناسبی برای برگزاری این گونه نشست ها در غالب اندیشگان باشند تا شائبه سیاسی و غیرعلمی بودن نشست ها پیش نیاید.
مازندنومه؛یادداشت مهمان،ایرج نیازآذری:چهارشنبه 24 آبان نشستی با موضوع هم اندیشی فعالان رسانه های مجازی استان و متعاقب آن در روز دیگری هم اندیشی نمایندگان تشکل های دانشجویی با استاندار مازندران برگزار شد.
در این نشست هاکه شبیه سایر نشست های رسانه ای در مرکز سیاسی استان بود ، مباحث مختلف و پراکنده ای با موضوع توسعه استان طرح مسئله شد.
در این نشست اگرچه ابهاماتی برطرف یا اطلاعات جدیدی منعکس شد،ماهیت هم اندیشی نداشت،چراکه هم اندیشی متضمن طرح مسئله مشخص و تدوین ساز وکاری علمی برای ارزیابی است و موضوع مشخصی دارد.
برای اینکه برای توسعه استان مازندران به تفاهم مشترکی دست پیدا کنیم و از روش های کم بازده یا غیر اولویت دار پرهیز کنیم،برگزاری نشست های مستمر تعاملی و حتی انتقادی بین مسولان دستگاه های دولتی ، نمایندگان مردم ،تشکلهای صنفی ، دانشگاهیان ، بخش خصوصی و رسانه با ساز وکاری هدفمند و سطح بندی شده ضرورت دارد.
هرچند وقت یکبار مراکز مختلفی اقدام به چنین نشست هایی می کنند که به دلیل کامل نبودن ترکیب شرکت کنندگان و فقدان مستند سازی مباحث و ایضا نبود پیگیری،به فراموشی سپرده شده و جایی بهتر از بایگانی پیدا نمی کنند یا متاسفانه بعضا مصرف تبلیغاتی دارد.
هم اندیشی نباید برای پرکردن تقویم فعالیت ها یا حالت نمایشی داشته باشد،بلکه شایسته است فرآیندی برای مشارکت دلسوزان و صاحب نظران حتی منتقدان باشد.
زمانی هم اندیشی ارزش دارد و اثربخش است که شرکت کنندگان نتایج آثار حضورشان در سیاستگذاری ها ، برنامه ریزی و اجرا را ولو در بلند مدت مشاهده کنند.
اتخاذ تصمیمی کارشناسانه و عالمانه نیاز به مطالعه ، همفکری ، پژوهش ،ارزیابی و تعامل بین مسولان و صاحب نظران بخش های مختلف دارد.
از این جهت مسولان برای اقناع افکارعمومی به رسانه ها ، برای سیاستگذاری و تصمیم سازی به کارشناسان و نخبگان و برای اجرا به مشارکت و همراهی بخش خصوصی نیاز مبرم دارند.
به طور طبیعی هرچه چرخه برنامه ریزی هدفمند وبا مشارکت همه نهادهای تاثیرگذار همراه باشد به همان نسبت تصمیم اتخاذ شده از دوام و قوام بیشتری برخوردار خواهد بود.
از معضلات نظام تصمیم گیری در کشور ما جزیره ای عمل نمودن نهاد های ذی مدخل در این فرآیند هاست،چه آنکه هرکسی راه خودش را می رود و انسجامی در حوزه های دانشی ، سیاست گذاری و اجرا نیست.
براین اساس برای رهیافت به توسعه پایدار به هم افزایی و هم اندیشی پنج گانه سیاستگذاران ، دانشگاهیان ، مجریان دولتی ، فعالان بخش خصوصی و رسانه ها با سازوکاری دقیق و علمی نیاز داریم.
برای تحقق این مهم پیشنهاد می شود هر نهاد یا سازمانی که قصد بررسی ، نقد یا تجزیه و تحلیل سیاست ، برنامه و طرحی را دارد زمینه مشارکت فعالان همه حوزه های تاثیر گذار را فراهم کند تا موضوع در دست بررسی با روی هم گذاشتن اطلاعات مشارکت کنندگان به دقت حلاجی شود .
ازسویی هم اندیشی بایدبا هدف اصلاح امور و کمک به اجرای درست تصمیمات یا نقد کارشناسانه مباحث باشد نه برای مچ گیری یا تضعیف نهاد یا مدیران.
درپایان با تاکید بر ضرورت مستند سازی ، پیگیری ، سطح بندی ،تخصصی و تضمین علمی بودن نشست های هم اندیشی، " مراکز و نهادهای پژوهشی و مطالعاتی" می توانند مجری مناسبی برای برگزاری این گونه نشست ها در غالب اندیشگان باشند تا شائبه سیاسی و غیرعلمی بودن نشست ها پیش نیاید.
ایمیل نویسنده: (irajniaz@yahoo.com)
- دوشنبه 29 آبان 1391-0:0
آقای برادر، همه این چیزایی که فرمودید درست اما می خواهید که چی بشه؟ 1- هم اندیشی رسانه ها اصلاً کار با علم ندارد و بیشتر مسائل جاری اجتماع و مسائل سیاسی استان محور فعالیت ها است و اگر هم در اقتصاد قلمی زده می شود کاری به علم اقتصاد ندارد. کشاورزی و صنعت هم که اصلاً کاملا سنتی هستند و علم بهانه ای برای زیبا جلوه دادن مسائل سنتی حاکم است و بس. 2- نشست های دانشجویی هم در بسیاری از موارد نشست های توجیهی است و ارائه راهکارهایی که دانشجویان در دانشگاهها وظایفی فراتر از تحصیل را بر عهده بگیرند و بیشتر جنبه هماهنگ سازی آنها برای اینکه یار دوستان سیاست باشند و از امتیازات آن بهره ببرند و اصلاً به علم کاری ندارند. اصلاً دوست بزرگوار نشست با استاندار و اصحاب سیاست چکار به علم و این حرفها دارد؟ 3- میدان و زمین بازی در اینجا علم نیست و توقع علمی بودن نشست های هم اندیشی توقع بی موردی است و آب در هاون کوبیدن است. 4- برادر من مگر نمی دانید که مراکز و نهادهای پژوهشی و مطالعاتی هم اولاً کار سیاسی و ثانیاً سیاسی کاری می کنند و از گفتمان علم برای رسیدن به مقصود که دریافت اعتبارات دولتی است سودجویی می کنند و در تولید علم نقش چندانی نداشته و از بی اطلاعاتی امثال ناقلا سوء استفاده و خروار خروار خر بار می کنند و همه خوشحال که در این مراکز کار پژوهشی و علمی انجام می گیرد ولی واقعاً از علم خبری نیست که نیست و مهمتر اینکه در آزمایشگاههای دانشگاهها که محور تولیدات علمی هستند آنقدر امکانات کم شده و در اثر تحمیل نرخ های ارز بر قیمت مواد و دستگاهها امکان خرید و تامین نیازها به شدت محدود شده و در نتیجه سطح فعالیت های علمی اساتید ودانشجویان محدود شده و محصولات علمی هم کیفیت خود را از دست داده است. باور بفرمائید دولت به هیچ وجه نمی بایست در تخصیص بودجه های دانشگاهها محدودیت ایجاد می کرد و به خاطر اتمام پروژه های مسکن مهر نباید تولید علم را محدود می کرد. امروزه حذف ساخت و ساز در برخی از دانشگاههای کوچک و ایجاد محدودیت در تامین لوازم و مواد اندکی که توسط اساتید با هزار دردسر خریداری می شد ضربات مهلکی را به علم هم به استاد و هم به دانشجو می زند و سرعت بالای از دست رفتن وقت و عمر در میزان یافته های علمی کشور و استان تاثیر مستقیم برجای می گذارد. تنها کمکی که استاندار می تواند بکند این است که لخت شده و با دولت در این رابطه گلاویز شود تا نهر باریک بودجه دانشگاههای ضعیف را قطع نکرده و روند علمی آنها را با رکود مواجه نسازد. وگرنه برادر من دانشگاهها و اساتید و دانشجویان مربوطه خوب بلدند که فعالیت علمی مثمر ثمر در رشته های تحصیلی خود را سامان بدهند و نمی توان انتظار داشت از هم اندیشی های در این سطح بروندادی حاصل شود.
گزارش کنگره زبان‌شناسی اوراسیا 
نخستین نمایش فیلم مستند کارگردان مازندرانی در سینما حقیقت؛ 
دربارۀ استاد «فردوس مجیبی» 
نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه مطرح کرد: 
