مازندنومه؛یادداشت مهمان،ایرج نیازآذری:در آستانه 16 آذر روز دانشجو،قرار است سید علی اکبر طاهایی -استاندار مازندران- یکشنه 12 آذربرای اولین بار در برنامه پرسش و پاسخ دانشجویی در دانشکده علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه مازندران حضور یابد و و چهار روز زودتر از" روز دانشجو" به پیشواز آن برود.

دانشگاه مازندران اگرچه در خارج از مرکز استان استقرار دارد،در تحولات سیاسی استان بی تاثیر نیست هرچند جنبش دانشجویی در دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل پویاتراز سایر مراکز آموزش عالی استان است.

از طرفی عیار فعالیت سیاسی در دانشگاه های غیردولتی و شهریه محور بسیار پایین است.

همزمان که طاهایی عصر پنج شنبه در عیادت ابوی  این جانب شنونده نصایح او و دلگویه های مادرم بود،من در زادگاه استاندار در کلاس درس دکتر ابراهیم متقی -استاد برجسته علوم سیاسی-مشق سیاست می نوشتم و به نگارش این سطور می اندیشیدم تادر باره جنبش دانشجویی مطلبی بنویسم.

 در جریان درس ،استاد نام مجله ای را ذکر کرد که بی ارتباط با بحث مانیست: "بررسی نظامی "(meletary review)،عنوان مجله ای است متعلق به" ستاد مشترک ارتش امریکا "که از مخاطبانش می خواهد اشکالات و معایب سیاست ها و اقدامات دولت امریکا رادر سراسر جهان نقد و بررسی و جهت چاپ به این مجله ارسال کنند.

 اینکه یک سازمان نظامی پذیرای آزادانه نقد و انتقاد سیاست های خویش باشد و حتی امکان چاپ آن را فراهم نماید درس و تجربه خوبی برای ما می تواند باشد،هرچند این تجربه از دشمن شماره یک انقلاب باشد!

 درکشور ما جنبش دانشجویی نماد نقد قدرت ، مرجع پرسش گری و مطالبه خواهی است که در طول حیات خویش با فراز و فرودهایی همراه شد.

جنبش دانشجویی در ایران را باید از تاثیر گذارترین حرکات و جریان های سیاسی دانست. دانشگاه کانون تحولات سیاسی و دانشجور محور آن است،به همین دلیل است که احزاب و دولت ها همواره به جنبش دانشجویی توجه ویژه ای داشته اند و روی آن حساب بازمی کردند.

 حضرت آيت الله خامنه ای -رهبرمعظم انقلاب اسلامی- در دیدارهای مختلف با دانشجویان با طرح برخی از توقعات از مجموعه ها و محيط های دانشجويی تأكيد کردند:" دانشگاه يك جريان سيال متراكم از نيروست كه اگر آزاد و هدايت شود كشور را به طور كامل هدايت خواهد كرد."

ايشان توان متراكم محيط های دانشجويی را متكی به دو عنصر نيروی فياض جوانی و نيروی ناشی از علم و دانش جويی دانستند و افزودند:"دانشگاه می تواند با تكيه بر نشاط و اعتماد به نفس تشديد شده پس از انقلاب به همه توقعات پاسخ دهد".( 16/5/91 دیدار با دانشجویان ، نقل از خبرگزاری ها )

بررسی وضع موجود فعالیت جنبش دانشجویی حکایت از بی توجهی به منویات رهبر معظم انقلاب دارد که به نظر نگارنده مسئولان سیاسی، امنیتی و مقامات محافظه کار دانشگاه ها مهم ترین سدراه جنبش دانشجویی هستند.

پرسشگری ، عدالتخواهی و نقد قدرت در ذات جنبش دانشجویی قرار دارد و نباید از جنبش دانشجویی هراسید و اعتراضات مدنی او را براندازانه تلقی نمود.

 جنبش دانشجویی و دانشجوی مسلمان ایرانی متعهد به انقلاب و دوستدار پیشرفت ایران عزیز است. اگر اعتراضی دارد از سر دلسوزی،تعهدبه آرمان ها و میهن پرستی است.

 دانشجو حق دارد فضای آزادی برای طرح گفتمان و دیدگاه های خود داشته باشد،حتی اگر در تشخیص حق و مصادیق آن به خطا رفته باشد،چرا که دوران دانشجویی زمان تمرین سیاست ورزی و سعی و خطاست.

گستراندن چتر امنیتی برروی دانشگاه ها و جنبش دانشجویی تحت هیچ شرایطی برای کشور ایجاد امنیت نمی کند.

 فضای سیاسی در دانشگاه ها باید به گونه ای باز و آزاد باشد تاهمه نحله های فکری معتقد به نظام در آن آزادنه زیست نمایند و فرصت و امکانات برابری برای همه به ویژه منتقدان باشد.

متاسفانه هم اکنون اتمسفر حاکم بر دانشگاه ها چنان پرفشاراست که حتی شرایط برای تحقق منویات رهبرحکیم و فرزانه انقلاب اسلامی نیز فراهم نیست و برخی مقامات برای جلوگیری ازتنش های احتمالی ساکت بودن وغیرسیاسی بودن محیط های دانشجویی را ترجیح می دهند.

درحالی که شور و نشاط دانشگاه به تحرک ، پویایی و شادابی فعالیت های دانشجویان است، متاسفانه بدنه نظام و دستگاه های نظارتی ، سیاسی و امنیتی به اندازه عالی ترین مقام کشور شجاعت شنیدن سخنان دانشجویان را ندارند و هرحرکت دانشجویی را امنیتی تلقی نموده، سعی در محدود ساختن آن دارند.

البته نباید از نظر دور داشت که درجنبش دانشجویی مثل سایر جنبش های سیاسی و مدنی امکان خطا و انحراف وجود دارد اما محدود ساختن فعالیت های جنبش دانشجویی و سختگیری در اعطای مجوز فعالیت به صلاح نظام و به نفع کشور نیست.

 صلاح نظام در این است که به جنبش دانشجویی ناب برخاسته از بطن دانشجویان فرصت بیشتری برای طرح دیدگاه ها داده شود،چه آنکه نقد و اعتراض دانشجو به مذاق صاحبان قدرت خوش نیاید.

اگرفضای نقادی و اعتراض در دانشگاه بازترنشود باید نگران زیرزمینی شدن و انحراف آن در خارج از دانشگاه ها باشیم.

تکثر دیدگاه های مختلف سیاسی نیز ایجاب می کند تا زمینه برای فعالیت تشکل های بیشتری افزون بر وضع موجود فراهم شود.

 توصیه کارشناسی نگارنده با بیست سال سابقه فعالیت فرهنگی ، اداری و مدیریتی در دانشگاه مازندران به مقامات سیاسی ، امنیتی و دانشگاهی آزادترشدن فعالیت سیاسی و مدنی دانشجویان وتخصیص امکانات حداقلی به تشکل های دانشجویی منتقد است و فضای باز را به نفع نظام می دانم هرچند شخصا با برخی دیدگاه های آنان موافق نیستم.

 تشکل های دانشجویی و دانشجویان برای برگزاری کرسی های آزاد اندیشی به امنیت آزادفکری نیاز دارند و اظهارنظر دانشجوان نباید موجب محدودیت های آتی برای آنان شود.

نقد و انتقاد خاصیت بنیادین تفکرآرمانگرایانه دانشجویان است . اگر نقد و انتقاد حتی به صورت اعتراض و پرخاش در داخل دانشگاه صورت پذیرد، به مراتب آسیب کمتری نسبت به انتقال اعتراضات به خارج از دانشگاه دارد.

دانشجو عضو خانواده بزرگ دانشگاهی است و اعتراض در خانه حق دانشجوست و مسئوولان هم باید نگاه پدرانه داشته باشند و نباید فرزند خود را از خانه طرد کنند.

طرد فرزند از خانه تبعات و پیامدهای ناگواری دارد. اگر نظام می خواهد این فرزندان عدالت خواه طمه دشمنان نشوند با تلخی اعتراضات دانشجویی بسازد و کنار آید .

جنبش دانشجویی اما بهوش باشد تا پیاده نظام جریان های سیاسی و احزاب نشود . اصالت جنبش دانشجویی به غیر دولتی بودن و استقلال آن بستگی دارد.

جنبش دانشجویی همواره باید به باز تولید روش ها و رفتارش معطوف به حفظ تمامیت ارضی بیندیشد. این جنبش یاید با هوشیاری به تحولات بین الملل بنگرد و از دسیسه های دشمنان غافل نشود؛دسیسه هایی که در قالب جنگ نرم استقلال و هویت ملی و دینی ما را نشانه رفته است.

 دین باوری ، خردورزی و اندیشه محوری ازدیرباز با جریان دانشجویی همراه بوده و امروز هم این جنبش به این سه باید پیوند داشته باشد.

 جنبش دانشجویی اما نمی تواند بی چراغ و هادی بماند و در دریای پرتلاطم سیاست ورزان و پیچیدگی های عرصه سیاست ورزی بدون شناخت و راهنما طی طریق کند.

 اهتمام به آموزه های دینی ، آزاداندیشی، حریت و سعه صدر همچنان می تواند بن مایه جریان دانشجویی باشد.

امیدوارم حضور استاندار فرهنگی مازندران که خود سابقه مبارزاتی و فعالیت در جنبش دانشجویی داشته است موجب گرم تر شدن فضای یخ زده دانشگاه ها و زمینه حضور چهره ها ونحله های مختلف سیاسی شود. 

ایمیل نویسنده : (irajniaz@yahoo.com)