مازندنومه،سردبیر:صبح جمعه،13 بهمن ماه،ساعت 9 صبح:جلسه خانوادگی تشکیل می شود تا تصمیم بگیریم روز تعطیل را چگونه سپری کنیم؟

-از منزل اقوام و دوستان و دوره های خانوادگی شروع می کنیم.در چند هفته اخیر بیشتر بستگان و دوستان را ملاقات کرده ایم و دوره های دوستانه نیز به تازگی به روز شده است.این پیشنهاد بلافاصله رد شد!

- سینما پیشنهاد دوم بود.شهر ما-قائم شهر- که سال هاست بدون سینماست.بنابراین به سایت حوزه هنری مازندران مراجعه کردم،سینما سپهر ساری فیلم"آینه های روبه رو"را اکران کرده.

 با جست و جو متوجه شدم فیلم داستان شخصیتی به نام رعناست که مثل بیشتر افراد جامعه، وضعیت دختری که خواهان تغییر جنسیت است،برایش قابل‌درک نیست.

 به درد بچه 8-7 ساله ما نمی خورد و این پیشنهاد هم رد شد!تازه شب گذشته "خوابم می آد"رضا عطاران را دیدیم و خندیدیم و نمی خواهیم لذت تماشایش به این زودی فراموش شود!

-کنسرت موسیقی... خدا پدرتان را بیامرزد!کنسرت کجا بود تو این استان؟!

-گزینه تئاتر را بررسی کردیم. کیمیاست و آنم آرزوست!

- گزینه های بعدی را هم روی میز گذاشتیم:ییلاق و دریا و جنگل.

هوا خیلی سرد بود و همه جا گِلی.آن بیرون باد سردی هم می وزید.این روز و اصلا" این فصل چندان مناسب جنگل و دریا و کوه نیست.این پیشنهاد نیز درجا رد شد!

ساعت نزدیک 10 شده بود.نه خریدی داشتیم که به بهانه آن به جمعه بازاری و پاساژی و جایی برویم،نه عروسی دعوت بودیم،نه وقت رستوران و ...این ها بود!نمایشگاه کتاب ساری هم از فردا افتتاح می شود. وقت برای رفتن به رامسر و استفاده از آب گرم آن جا هم ضیق بود!

داشتیم بی خیال گردش خانوادگی می شدیم و حواستیم با "عمو قناد"روز جمعه مان را در منزل سرکنیم!پیدا کردن تفریح مناسب برای روز تعطیل جزو سخت ترین کارهای خانواده های مازندرانی است.

عموقناد و تیمش داشتند توی تلویزیون ورجه وورجه می کردند که به ذهنم آمد بچه ها را ببرم باغ وحش ساری.تا حالا فرصت دیدن آن جا میسر نشده بود.

از 118 شماره باغ وحش را درخواست کردم تا ببینم ساعت بازدید آن جا چگونه است،شماره ای نداشتند.ناچار راه افتادیم.

به ذغال چال که رسیدیم،تصور می کردیم راه به راه،تابلویی مردم و مسافران را راهنمایی می کند،ولی اگر کف دست تان مویی پیدا کردید،ما هم تابلو دیدیم!

با راه نمایی مغازه داران محلی از ذغال چال گذشتیم و به همت آباد و بعد به طاهر ده رسیدیم.این جا چند تابلو برای راه نمایی وجود داشت.

رسیدیم.بلیت نفری دوهزار تومان بود.جسته و گریخته خانواده هایی برای بازدید آمده بودند.احتمالا" آن ها هم مثل ما روز جمعه ای جایی را برای رفتن نداشتند. از لابه لای حرف های یکی از بازدیدکننده ها فهمیدم برای چندمین بار می آید!بیچاره مردم،از ناچاری مجبورند هی بیایند باغ وحش و حیوانات تکراری تماشا کنند!

باغ وحش ساري اولین پارک پرندگان و حیوانات استان مازندران است که در تابستان 1386با 5 گونه پرنده رسما شروع به کار کرد.

اين پارك حیوانات در زمینی به مساحتی بالغ بر 18000 مترمربع احداث شده است.علاوه بر پارکینگ،فضای سبز و بوفه و کافی شاپ هم دارد.محوطه سازی نیز اجرا شده اما جا به جا پر از آب گرفتگی بود و تو می ماندی که از کجا راهت را ادامه بدهی و گاه مثل همان حیوان داخل قفس باید دو متر می جهیدی تا از روی آب رد شوی!

باران تعدای از حیوانات بیچاره را بدجور گِلی و کثیف کرده بود.داخل برخی قفس ها نیز پر از آب و گِل بود.بعضی جاها هم بوی ناجوری می داد.

از قفس پرنده ها گذشتیم و به قفس شیرها رسیدیم.یادم آمد بهار امسال خبر شکار هاي زنده در این باغ وحش باعث دردسر مدير آن شد و او براي بازجويي قضايي به دادسراي عمومي و انقلاب مرکز استان مازندران فراخوانده شد.

برخي از بازديد کنندگان گزارش داده بودند که مسئولان باغ وحش ساري براي جلب نظر و جذب بيشتر مراجعه کننده، حيوانات اهلي را به صورت زنده به داخل قفس جانوران درنده مي اندازند تا شرايط يک شکار مصنوعي ترتيب داده شود.ما که چیزی ندیدیم!

قفس ها شیشه ای و آهنی بود و بیشترشان چندکلمه ای توضیح داشت تا بدانی مشغول تماشای کدام حیوانی.

تماشای انواع پرندگان مانند طوطی‌های برزیلی، هفت رنگ، سبز، آرا ، کبک، بلدرچین، مرغ عشق، عروس هلندی، انواع کبوترهای غیرمتعارف زینتی، انواع طاووس، انواع واریته‌های قرقاول، انواع بوقلمون، مرغ‌های زینتی هلندی و مرغابی و درنا و پرندگان شکاری و...در کنار انواع پستانداران ، دوزیستان ، خزندگان و آبزیان یکی دوساعتی وقت گرفت.

در برگشت به این فکر می کردیم که باغ وحش ساری با تمام امکانات نداشته اش،غنیمتی است و حداقل ساعاتی از اوقات روز تعطیل خانواده ها را پر می کند.اما مشکل این جاست که جمعه های بعد را کجا برویم و چه کنیم؟!

آقایانی که روزی ده بار به زیرگوش رقیب می خوابانند،حال همدیگر را می گیرند،به فکر خنثی کردن اقدامات هم و انتقام از یکدیگرند و... مرتب از آخرت مردم حرف می زنند،اگر کمی هم به دنیای آن ها فکر کنند،جای دوری نمی رود!راستی مسئولان روز تعطیل کجا می روند؟!باغ وحش که حتما" نمی روند!