سيد ضيا‌ء‌الدين ترابي، شاعر به مناسبت سالروز تولد نيما يوشيج گفت: نيما يوشيچ بنيانگذار شعر نو است و منظومه افسانه آغاز كار نو وي بود.نيما تنها يك شاعر موفق و تاثيرگذار نبود بلكه يك نظريه پرداز آگاه نيز بود. نيما شعر اول خود را با نام «افسانه» در سال 1301 سرود و منتشر كرد كه اين منظومه بلند مورد توجه نسل فرهيخته قرار گرفت و گرچه شاعران سنتي با وي مخالفت مي‌كردند. وي افزود: شعر نيما از نظر قالب چندان تفاوتي با اشعار كلاسيك ندارد و مهمترين تفاوت شعري وي وجه ديد و محتواي متفاوت آن است و شعرهاي نيما يك شعر نو در زمانه‌ي خودش بود. ترابي ادامه داد: شعر «افسانه» آغاز راهي است كه به دنبال آن شاعر تجربه‌هاي زيادي در قالب‌هاي كلاسيك و نيمه‌كلاسيك دارد. شعر نو واقعي نيما از سال 1303 با سرودن شعر ققنوس آغاز مي‌شود و در اين فاصله نيما شعرهايي در قالب دو بيتي پيوسته و چهار پاره هم دارد كه از سال 1305 شعرهاي وي در قالب دو بيتي بوده و از 1325 شعر در قالب چهار پاره كه قالب ادعاي خود نيماست را سروده است. ترابي شعر نيما را به سه دوره تقسيم كرد و بيان داشت: اگر بخواهيم شعر نيما را بررسي كنيم ابتدا بايد شعرهاي كلاسيك را كنار بگذاريم. شعر نيما در سه دوره‌ي افسانه‌ها و تعبير، شعر نو و شعر چهار پاره تاثيرگذار بوده است. شعر افسانه‌ي نيما مورد توجه قرار مي‌گيرد و عده‌اي از شاعران در قالب همين افسانه شعر مي‌گويند، در بخش چهار پاره اشعار نيما كه چاپ مي‌شود موج جديدي در شعر چهار پاره بوجود مي‌آيد و اكثر شاعران نوپرداز از اين قالب استفاده مي‌كنند و دوره سوم كه شعر نو و دوره‌ي اصلي نيماست ، از لحاظ محتوا و قافيه‌بندي آزاد متفاوت است و شاعران معاصر نيما و بعد از وي اين گونه شعر گفتند. وي اظهار داشت: شهريار نيز در سرودن اشعار از نيما تاثير فراوان گرفته است و مي‌توان گفت چهار پاره‌هاي نيما بيشترين تاثير را در شعر شاعران گذاشته است. شعر خود نيما كه در قالب چهار پاره سروده شده شعر نو است ولي شاعران به پيروي از نيما به چهار پاره و چهار پاره سرايي روي مي‌آورند ، مانند فريدون مشيري، توللي و نادر پور. اين شاعران چون ذهنيت رمانتيكي دارند شعرهاي رمانتيك عاشقانه‌اي در قالب چهار پاره مي‌گويند كه تا به امروز نيز ادامه دارد و به همين دليل يك سري شاعر در دهه‌ي 20 تا 30 داريم كه چهار پاره سرا هستند.