/خریم و سایه، دیم دنه هئی رِ / میا تن زنده سایه كنده سی رِ /پییز زردی و باهار سبزی / تلند و روشنی كندنه بازی /میا لس لس ترز رِ پرده گینه/ دیاری دارِسر وا چرده گینه /ترزا! سایه هاكن، سایه هاكن / شه سی رِ بچكلن ، تن ره هلاكن /شه اورِ جر بده، شرشر بباره / كله سر به، او یور بوره تلاره /شه ولگه پر هاكن، شه خالّه بَفْشو / چمر هاكن تناری دل سه بسرو /ته دارِ سر ، ته یال سر ، ته ویشه / ندومبه كیه خوندنه همیشه /دیاری تنگ دل ر ونگ ایانّه / صدا جنگل و كو ره تنگ ایانّه / نماشونا، نماشونا ، نماشون / غریبه حال بخونم ككّی سون /هِمندِ وا ونه بوره بیارین / وتار ما شوی سوره بیارین /شوی مونگ و روز افتاب شَله / چش سوئا، نترسا دلِ زهله /بهار ما هوا تیرنگ باره / شِوارِ نَم كه شونّه تتی كاره /مه یار بو بهارْ نارنج بوئه / مه یارْ ما تی‌تی تاریك شوئه /زلال اوی روشه ، چشمه مونه / گل‌سّه ، ككّیه ، باهار خونه /بهار شبنمه ، سبزه نشینه / زمسّون تش كلو زیر كلینه /شوی ماه تی تی مه دلخا ره ندی؟ / انار سرخ تی‌تی‌كاره ندی؟ /بهار نرم وارش چی چی داشتی؟ / هلی تتی جا، گوش‌مجی داشتی /مه یار ونگ ، ترز رِ یور شونه / بوین تا شلفین و لپور شونه /میا رِ پس دنه صد پاره كنده / امسّه صد بهار رِ تازه كنده /ائلْ انجیلِ مسّه، بی‌قراره / شوی چوك چوك تا روز نیه بیشاره /بنه رِ شاخ نزو مسّ جونكا / چه چاجّه جیك نزو بهاره میچكا /كلی نساته چلچلا نال سر / پرنده پر نزو دار و خال سر /جمنده جم نخرده راه نِنِما / هوا رِ بیم بزوئه ماه ننما بهاره ما ، بهار ما ، بهاره / بوئه ته مس چش تا صب بیشاره /بهار كل شو چش نینه خوئه / ته عاشق رِ بوین كه دل كئوئه /نماشونا ، نماشونا ، نماشون / بوین افتابِ تَنّه، رف رف خون /خرابه را ، خرابه گم بهیمه / سرچشمه شه دلبره ندیمه /تن خسّه بیمومه چشمه‌ی ور / تیرنگِ بدیمه بال زوئه پرپر /تیرنگ دیم رنگ انار تیم تیم / تیرنگ دل برسی چنگل دیم /ته پنجه پنجه افتاب سویی / ته ارفه كوه تِك، خِرو نرویی /گل مونی گل ولگی گل بو / صوایی دیم ره شونی افتاب سو /كمین جانه كه با عشق ته مینه / كمین دل هسّه بی‌عشق ته زنده /خریم و سایه دیم دنّه هئی ره / میا تن زنده سایه كنده سی ره /ترزا! وِ كیه كه بی‌قراره؟ / ته داره ، سبزوئه یا تِه تواره؟ /صدای آشنای روزگاره؟ / صدای ناشناس نابراره؟ /ونه درده ته درمونی؟ ندومبه / ونه همسایه سامونی ؟ ندومبه /ندومبه كیه و صبح و نماشون / صداره سر دنه ته مرز و سامون /مه دل ره آشنای یاد ایانّه / مه دل ره و نه گپ فریاد ایانّه /نواجش دِنه، نا شو دارنه نا روز / ونه دلْ گپ پر درد هسّه و سوز /ته گِرد سی ره وِ دور كنده دائم / تنه دور گردنه تند و ملایم /اته لس خوندنه اته بلندتر / همش برمه و ناله ته برابر /كیه خوندنه و همیشه پر سوز/ صداره سر دنه هر شو و هر روز /«نماشون و نماشون و نماشون / مه یار گم بیه این جنگل میون /نه نیما هسّه نا كه مازیاره / نه اون سردار كوه دبراره /نه اون خورشید دابویه كه چشمه / ونسّه زَر بخرده برمه كرده /نه ونداد هسّه هرمزد دلاور / كه امید فراوون داشته در سر /نه شروین یل كوه پَریمه / نه اون شاعر كه قاضی هجیمه /نه مسته مرده و ناگُرده بازو / نه طالب هسّه سرگردون هندو /نه گوهر نا امیر پازواره / نه كوه و دشت وِ یكه سواره /وِ روئارو وِ اون شیرگاه شیره / امه دونای بی‌آزارِ پیره /همه‌ی دار و خالِ خار یاره / همه روئار و دریوی براره /ونه‌سّه زار زمبه، داد كمبه / ونه‌سه ناله‌ی بیداد كمبه /وِگل‌ولگه ، وِ نرمه وای بوئه / وِ افتاب خرِ نسّوم روئه /از این بهتر گلَ‌سّه و شكوفه / دل عاشق چه با مِهره، رئوفه /دل عاشق همیشه بی‌قراره / همیشه عاشقی ره دل به كاره» /اسا من بَیمه و تیناری دل / همنتی خوندمه منزل به منزل /اونی كه كم بهیه روزگاری / مِه وسّه قصّه بیه یادگاری /ته اون گم بیه یار یادگاری / تِه مِه چشم انتظار انتظاری /ته دل نشتاك تش هسّه پر درد / ته تن داغ هسّه و ته دلْ دله سرد /ته عاشق جوری و مِه یار مونی / بلند آرزو ، ارمون سونی