مازندنومه،ربابه حسین پور: جای پای خدا را در همه جا می توان یافت به ویژه در بهار دل انگیز شمال و رایحه روح نواز بهار نارنج!

این روزها شمیم بهار نارنج به روی هر رهگذری در مازندران آغوش باز کرده، طراوت بهار با بوی بهار نارنج به اوج زیبایی و دلدادگی رسیده است.

چه زیبایی مسحور کننده ای دارد فصل بهار و عطر دل انگیز بهار نارنج! وقتی در خیابان های شهرهای مازندران قدم می زنی با حرص و ولع خاصی نفس عمیق می کشی و دلت نمی خواهد نفست را بیرون دهی، می خواهی این رایحه دل انگیز برای همیشه در وجودت بماند.

هر کس نفسی از بهار دل انگیز تازه می کند و این سبب می شد تا مازندران علاوه بر دریای و جنگلش با بوی بهار نارنج مفتون کننده تر جلوه نماید.

یادم می آید وقتی دختر بچه کوچکی بودم بهار نارنج درون سجاده مادرم مرا به سمت نماز خواندن سوق می داد، آن روزها مادرم همیشه بهار نارنج را نخ می کشید و برایم دستبند و گردن بند درست می کرد و من سرخوش از این بوی دلکش به همسن و سالانم کودکانه فخر می فروختم.

امروزه استفاده های فراوانی از بهار نارنج می شود و عرق بهار نارنج در هر خانواده ایرانی به خصوص مازندرانی برای قوت قلب و آرامش اعصاب پیدا می شود.

بهار نارنج را در شهرهای مازندران به وفور می توان یافت چرا که مازندران در تولید مرکبات حرف اول را می زند، اما متاسفانه در فرآوری این محصول حرفی برای گفتن ندارد!

چندی پیش یکی از دوستانم سوغاتی از شهر شیراز برایم آورد که در هر کدامش از بهار نارنج استفاده شده بود،آب نبات هایی که بهار نارنج درونش بود، مربای بهار نارنج ،عطر بهار نارنج شیرینی بهار نارنج و .... لیکن ما در مازندران فقط عرق بهار نارنج و مربای بهار نارنج داریم؛ آن هم به صورت سنتی و خانگی!

چند سالی است که روزنه ای از امید باز شده است! برگزاری جشنواره بهار نارنج در بابل و ساری؛جشنواره ای که سومین دوره اش در بابل و دومین سالش را در ساری تجربه خواهیم کرد.

البته جای بسی خرسندی است که بعد از سالیان دراز تازه مسوولان ما به فکر استفاده از مواهب طبیعی افتاده اند هر چند دیر! اما ظاهرا باز مناقشات ناشی از کوته نگری و بسته اندیشی برخی، ساروی ها و بابلی ها را به جان هم انداخته و بحث بر سر شهر بهار نارنج بودن را مطرح کرده است!

نگاهی که باید فرا استانی و کلان نگرانه باشد،با حقارت هر چه تمام تر پایه اختلاف افکنی مسئولان این دو شهر شده است؛ اختلافاتی که هر چند مسوولان دو شهر سعی دارند توجه چندانی به آن نکنند و هر کدام کار خود را انجام دهند اما مصاحبه های صریح و تلاش برای تثبیت صفت بهار نارنج به شهرشان،وجود اختلافات میان آنان را کاملا آشکار می سازد.

یان مناقشات و جدال های لفظی بی حاصل است و فقط انرژی از مسوولان و شهروندان را می گیرد و دیگران را از اختلاف بی پایه و اساسی آگاه می سازد که در شان زندگی شهرنشینی امروز نیست.

مسولان ما به جای اینکه با هم بر سر صفت شهری مناقشه کنند، چه خوب است مانند شیرازی ها به فرآوری محصولات بهار نارنج و مرکبات بیندیشند تا در فصل ورود مرکبات مازندران به بازار، شاهد ورود مرکبات چینی نباشیم و در سر چشمه مرکبات از آب میوه ها و رانی های کشورهای بیگانه که معلوم نیست با چه کیفیتی تهیه می شود، نخوریم.

اصلا چنین جشنواره ای باید در هر شهری از استان زیبای و سرشار از مرکبات مازندران برگزار شود و جدای از اسم و رسم به اصل قضایا توجه شود.

لازم است مسوولان به جای دعواهای بی حاصل بر سر یک اسم با هم متحد شده و استان مان را در فرآوری بهار نارنج در سطح کشور مطرح کند تا حداقل بازارهای مازندران به جای عرق بهار نارنج و مربای بهار نارنج شیراز از محصولات خودمان بدرخشد!

ایمیل نویسنده: (heyran55@yahoo.com)