مازندنومه،سعید جعفری پویا(خرداد نیوز): جلسات رای اعتماد به وزرا در مجلس شورای اسلامی برگزار شد و 3 تن از وزرا نتوانستند از مجلس شورای اسلامی رای اعتماد بگیرند، اما همچنان صحبت­ها و حواشی آن جلسات باقی ادامه دارد.

انتصاب­های دکتر روحانی پس از رای اعتماد هم باعث شد تا دوباره برخی موضعگیری کنند و انتصاب­های رئیس دولت یازدهم را دهن کجی به مجلس بخوانند.

 پیرامون این اتفاقات با محمد دامادی نماینده جوان مردم ساری در مجلس شورای اسلامی به گفتگو نشستیم. نماینده­­ای که با وجود جوانی پخته و سنجیده سخن می­گوید و بر این باور است کسی حق ندارد مدیری شایسته چون نجفی را از عرصه مدیریت بیرون کند.

***

در نگاهی کلی روند اتفاقاتی که در جلسات رای اعتماد به وزرا شکل گرفت و رویکردهایی که جریانات تندرو اتخاذ کردند را چگونه تفسیر می­کنید؟

فکر می­کنم افرادی که حرف­های تندی در تریبون مجلس زدند و ناعادلانه در خصوص برخی وزرا اظهار نظر کردند، فرصتی به خودشان و وجدان شان بدهند که از مردم عذرخواهی کنند.

متاسفانه برخی از دوستان نه حرف ملت را شنیدند و نه حرف نمایندگان ملت را. نمایندگان ملت با رای خود نشان دادند که همسو با مردم هستند. از طرف دیگر توجه به این نکته نیز ضروری است که اگر ما به خواسته­های مردم توجه نکنیم، به مشکل برخواهیم خورد.

نمی­توان تنها به باورها و اعتقادات خود اهمیت بدهیم و به خواسته­های مردم وقعی ننهیم. متاسفانه اتفاقات جلسات رای اعتماد چهره واقعی مجلس را به نمایش نگذارد بلکه چهره عده­ای را نشان داد که جریانات تندروتر بهارستان بودند.

پس از پایان رای اعتماد، آقای روحانی انتصاب­های جدید را انجام دادند و برای برخی وزارتخانه­ها سرپرست معین کردند و آقای نجفی را هم به عنوان رئیس میراث فرهنگی منصوب نمودند؛ این انتصاب­های جدید را چگونه تفسیر می­بینید؟

آقای نجفی مدیر توانمندی هستند که هرکجا باشند موفق خواهند بود، مسلما بهترین جایگاه برای دکتر نجفی همان آموزش پرورش بود، چراکه هم معلمان راضی بودند و هم خود ایشان سابقه فراوانی در این حوزه داشتند. البته من اطمینان دارم که در میراث فرهنگی هم موفق خواهند بود، اما قطع یقین شرایط در آموزش پرورش برای آقای نجفی مناسب­تر و شایسته­تر بود.

برخی از جریانات تندرو مجلس مدعی شدند که انتصاب آقای نجفی از سوی دکتر روحانی، نوعی دهن کجی به مجلس است، شما هم به این دهن کجی معتقد هستید؟

خیر اصلا معتقد نیستم. ما که نمی­توانیم مردم و مدیران را کلا از عرصه خارج کنیم. ما نهایتا می­توانیم بگوییم که برای این وزارتخانه مناسب نیست. ما نمی­توانیم مدیری که سالها مدیریت کرده و زحمت کشیده را بگوییم هیچ جا نباش! به یکباره به او بگوییم حق نداری هیچ جا مدیریت کنی! اصلا چنین حقی نداریم. به باور من این برخوردی بسیار بد و عین بی­اخلاقی است.

 بله این انتصاب دهن کجی بود اما نه به مجلس، بلکه به همان اقلیت تندرو. دهن کجی به افرادی بود که فکر می­کنند نظرشان، نظر کل مردم است.

اینها فکر می­کنند می توانند به جای همه مردم حرف بزنند و تصمیم هم بگیرند. اما ما معتقدیم نه چنین حقی را دارند و نه مجلس به آنها این اجازه را می­دهد.

غالب نمایندگان به آقای نجفی رای دادند، اما متاسفانه با فضای مسمومی که اینها درست کردند، باعث شد برخی از همکاران ما در این فضا رای ندهند و منجر به این اتفاق تلخ شود.

 تعیین و انتصاب ایشان در جایگاه­های دیگر ارتباطی به این نمایندگان ندارد. همانطوری که نمایندگان مجلس نمایندگی ملت را دارند، آقای روحانی هم همین رای را دارد، همین نمایندگی را دارد. آقای رئیس جمهور نظر ملت را دارد و تشخیص ایشان این بوده که آقای نجفی را برای این منصب معرفی کند.

خیلی­ها بر این باورند که پیام انتصاب­های آقای روحانی اینست که قرار نیست ایشان از وعده­هایی که داده عدول کند و بر سر عهدی که با مردم بسته است پایبند باقی خواهد ماند، نظر شما در این زمینه چیست؟

آقای روحانی از تمام جریانات سیاسی برای چینش کابینه استفاده کردند و بحث اعتدال را با این اقدام شان به درستی معنا کردند. ایشان وقتی میلی منفرد را انتخاب کردند، در مقابل هم رحمانی فضلی را معرفی کردند. اگر نجفی را در کابینه می­بینید، از آن­طرف هم پورمحمدی مشاهده می­شود. اینها تشخیص آقای روحانی بوده است. در رابطه با معرفی افراد جدید هم، کاملا با شما هم عقیده هستم؛ آقای روحانی نشان داد که بر عهد پیشین خود استوار است و بر قراری که قبل از 24 خرداد منعقد کرده بود، باقی مانده است.

به نظر می­رسد این بحث فتنه و فتنه­گری همچنان ادامه دارد و به نوعی شاید به تصویه حساب سیاسی تبدیل شده است. در رابطه با آقای توفیقی هم دیروز فیلمی در رسانه­ها پخش شد که ایشان در یکی از اعتراضات دانشجویی سال 88 سخنرانی انجام داده است، اما مگر دستگاه­های امنیتی و اطلاعاتی به جرم افرادی که سال 88 نقشی داشته­اند رسیدگی نکرده است؟ آیا کسانی که متخلف بودند در زندان نیستند، فکر نمی­کنید این اظهار نظرها نوعی حرکت در مداری فراتر از قانون و دستگاه­های سیاسی و امنیتی است؟

در کشور ما یک سری دستگاه­های امنیتی وجود دارند که به این مسائل رسیدگی می­کنند، یک گروه و افرادی هم هستند که ظاهرا مثل سردار و سرتیپ و ... هستند، اما هیچ درجه و نشان و مدالی هم ندارند.

 این افراد نه جایگاه دارند، نه دفتری که به آنها مراجعه شود. واقعا معلوم نیست چه کاره هستند، اما اطلاعاتی دارند که مثلا وزارت اطلاعات هم ندارد، خبرهایی دارند که نیروی انتظامی ندارد. فیلم­هایی دارند که هرگاه دل شان بخواهند بیرون می­آورند. فیلم­هایی که معلوم نیست از کجا می­آورند. اینها فوق جاسوسی و اطلاعاتی هستند.

من واقعا نمی­دانم چطور به اسناد محرمانه و فوق سری کشور دسترسی دارند؟ فکر می­کنم آقای روحانی با توجه به سابقه­ای که در نهادهای امنیتی دارند، باید قدری هماهنگی با این دستگاه­ها و نهادها انجام بدهد تا اینها به آقای روحانی اطلاعات بدهند.

من نمی­دانم این چه رسمی است که در کشور باب شده که هر کسی می­تواند فیلمی در بیاورد، نواری در بیاورد. 4 سال از 88 گذشته من فکر می­کنم تا 40 سال درگیر این مسئله باقی بمانیم. تا 40 سال دیگر می­گوییم سال 88 اتفاقاتی افتاد شما در آن نقش داشتید.

من نگران این هستم افرادی که در سالهای 88 و 89 هم متولد شده باشند، بعدها بگوییم که چون آن موقع حضور داشتند و فیلم شان موجود است، آنها را هم محکوم کنیم. این بداخلاقی است که در کشور اتفاق می­افتد. فکر می­کنم بهتر است این جریان­ها بدانند که این تشخیص را آقای روحانی هم دارد، پس بهتر است اجازه دهند خود ایشان روند قانونی و منطقی امور را در پیش بگیرد.