مازندنومه؛ علیرضا صادقی امیری، دبیر انجمن جوانان سپید پارس: ساختمان شهربانی بابل که به شماره 1527 به تاریخ 25/6/1363 خورشیدی در سیاهه آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، به تازگی به دلیل رخنه نم و رطوبت بالا به بدنه بیرونی این بنا از سوی نهاد ناجا شهرستان، با هماهنگی میراث فرهنگی و نظارت از سوی این اداره مورد تخریب نمای بیرونی و بازسازی قرار گرفته است.

 بهسازی و بازسازی نمای بیرونی این ساختمان توسط استادکاران ساختمان تازه بنیان و جنجالی شورای شهر شهرستان بابل که در حریم درجه یک دو بنای تاریخی دیگر(موزه کنونی، شهرداری پیشین و نخستین بلدیه شهر، به شماره ثبت 1526 بتاریخ 8/امرداد/1354خورشیدی و مجموعه خانه های تاریخی آقاجان نسب به شماره ثبت 2685 بتاریخ 17/خورداد/1379خورشیدی مربوط به دوره ی قاجاریه) جای گرفته و حریم منظری آن را کاملا مخدوش نموده است، در حال انجام است.

 در همین راستا یک منبع آگاه نیروی انتظامی گفت: بارها از میراث فرهنگی خواسته ایم تا به وضعیت این بنا رسیدگی نماید، چراکه پس از گذشت چندین دهه همچنان این بنا کاربری نظامی داشته و به دلیل مستهلک شدن آن خطرات جانی برای کارمندان و مراجعه کنندگان و همچنین خطر تخریب میراثی برای این بنا وجود دارد.

 رخنه و نفوذ نم بالا به بدنه این بنا، شـُـوَند سستی و استحکام آن شده است؛ اگر این ساختمان مورد بهسازی و بازسازی قرار نگیرد باعث زیان های جبران ناپذیری خواهد شد.

 همین مورد برای ساختمان شهربانی بابلسر(به شماره ثبت ملی 1530 بتاریخ 30/3/1358 خورشیدی) نیز رخ داده بود که از سوی یک بانک خصوصی به بهای نهصد(900) میلیون تومان خریداری شد که پس از آنکه ملزوم به رعایت قوانین میراث در زمینه حفظ ظاهر در بنا و نوع کاربری آن شد برای مدتی به حال خود رها و پس از چندی به مکانی برای پاتوق معتادان و کارتن خواب ها بدل شد.پس از شکایات مردمی در آن به وسیله دیوار بلوک چین مسدود و بازدید از آن غیرممکن شد.

 به گونه کلی وضعیت نگهداری این گونه بناها در کشور و به ویژه مازندران مناسب نیست.

 باید تدبیری اندیشید تا بتوان این گونه بناهای شاخص را که در سیاهه آثار ملی ثبت شده را کاربری نو و درخور داد، به گونه مثال می توان آن را دگرگون به موزه های مردم شناسی و یا نظامی و یا از این دست کاربری ها نمود.

خوشبختانه با گزینش مدیران ارشد کشوری برای سکانداری کشتی به گل نشسته میراث ، افق های روشنی در دوردست ها نمایان شد و این افق می تواند با گزینش مدیران کارآمد، باتجربه و ترجیحا بومی برای استان ها و شهرستان ها روشن تر و نمایان تر شود؛ البته این مهم تنها و تنها با همگامی و همکاری با نهاد های مدنی و سازمان های مردم نهاد این حوزه امکان پذیر خواهد بود.