مازندنومه، کیوان ملکی،مسئول کانون ادبی بامداد: چندی پیش جلسه ادبی عصری با مرد مه آلود غزل مازندران، سیدمحمد علی رضا زاده ، شاعر مطرح بابلسری در سالن آمفی تاتر کتابخانه عمومی قائم شهر و به همت کانون ادبی بامداد برگزار شد .

در این نشست که شاعران جوان و مطرح استان و منتقدان ادبی حضور داشتند، در خصوص چرایی ماندگاری غزل های رضا زاده بحث و گفتگو شد.

محمدعلی رضا زاده شاعر دهه هفتاد که بیشتر غزل هایش در قالب غزل فرم به جامعه ادبی معرفی شده است در ابتدای جلسه گفت: من با شعر زندگی می کنم و حرف هایم را درقالب شعر با مردم در میان می گذارم. هیچ چیز برای من سخت تر از حرف زدن نیست، با زبان شعرسخن گفتن برای من آسان تراست.

همچنین در این جلسه دکتر سیامک بهرام پرور -شاعر و منتقدکشور- با اشاره نقش محمد علی رضازاده در ارائه غزل مدرن و تاثیر آن برغزل مازندران گفت: کمترکسی را سراغ دارم که این گونه باسرایش و طبع زلال خود بر غزلسرایان استان تاثیر گذاشته باشد.

 وی عاطفه را مهمترین عنصر در شکل گیری غزل های عاشقانه رضازاده عنوان کرد و گفت حتی غزل های دینی رضازاده هم از مولفه های عاشقانه بهره برده اند.

در ادامه مریم رزاقی -شاعر و منتقد- هم با بررسی کتاب مرد مه آلود، اثر سید محمد علی رضازاده،ضمن برشمردن مولفه های شعر جوان کشور به مقایسه اشعار این شاعر مازندرانی پرداخت و گفت : هنجار گریزی و استفاده از عناصر بومی و آشنایی زدایی و عدم استفاده از بازی های زبانی، شعر رضازاده را به جریان شعر جوان کشور پیوند داد .

وی در ادامه به مردمی بودن این شاعر اشاره کرد و گفت : این شاعر صمیمی و نام آشنای کشور را با استفاده از سایت ها و مطبوعات استان بیشتربه جامعه مازندران معرفی کنیم .

عقیل زروک -شاعر محمود آبادی- در این جلسه گفت : اوقات زیادی را با شعرهای رضازاده زندگی کرده و رد پای شعر های او را در اغلب آثار شعرای جوان استان می بیند که این نشانگر ظرفیت ها ی زبانی این شاعر توانمند مازندران است که باید بیشتر به آن پرداخت.

در ادامه ی نشست مرد مه آلود غزل مازندران ، امیر حسین طیبی -آهنگساز و خواننده جوان استان- با خواندن یکی از غزلهای سیدمحمدعلی رضازاده ، حضار را به وجد آورد که موجب تشویق پیاپی آنان شد.

در پایان جلسه جمعی از شاعران جوان از قائمشهر ،ساری، سوادکوه ، بابل ، محمود آباد و آمل شعرهای خود را خواندند.

گفتنی است سید محمد علی رضازاده ، از شاعران جوانی است که برای بسیاری از اهالی ادب مازندران نامی آشناست.

 اهمیت اشعار رضازاده و تاثیر گذاری بر غزل مازندران را می توان در عینیت و ذهنیت صمیمی و ایجاد همزاد پنداری با استفاده از غزل فرم دانست.

این شاعر سی و پنج ساله متولد روستای سوته ی بابلسراست. غزلی از او در زیر می آید:

چند وقتي است كه من بي خبر ازحال توام

مثل يك سايه ي  مشكوك  به دنبال توام!

خوب من! بد به دلت راه مده چيزي نيست

من همان نيمه ي آشفته ی هر سالِ توام!

تو اگر باز كني پنجره اي سمتِ دلت

مي توان گفت كه من چلچله ي لال توام!

سالها گوش به فرمانِ نگاهت بودم

چند روزيست كه بازيچه ي اميال توام،

گِله اي نيست كه برداري ودورم ريزي

من همان ميوه ي پوسيده ي اقبالِ توام

مثل يك پوپكِ سرمازده در بارش برف-

سخت محتاج به گرماي پروبالِ توام!

زندگي زير سرِ توست اگرلج نكني

باز هم مال خودت باش خودم مال توام!