مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، هوشنگ زحمتکش: تاچندی پیش در شهرستان نکا آن چه عیان بود رشد صنعت گردشگری، امنیت قابل توجه ، خودنمایی قهرمانان ورزشی و نخبگان علمی، جشن های بومی و محلی، مسابقه های عمومی و فعالیت های همگانی خیرخواهانه بود.

 رودخانه نکا یا مهروان رود حکم رگه حیاتی شالیزارها و باغ های این شهرستان را داشت. چشمه های آب که از دل کوه بیرون زده اند و چندی است به خشکی رو آورده اند، محل تفریح مردم شده بودند و بارها مورد توجه سرمایه گذاران قرار گرفت.

جاده نیروگاه نمادی از توسعه فناوری  و راه ارتباطی بسیاری از صنایع مهم استان است و فرصتی برای رفت و آمد مدیران کشوری و آشنایی ضمنی با شهرستان نکا.

با گذر ایام چهره شادمان و مهربان مهروان تبدیل به مهروان نامهربان و خشمگین شد. رودخانه نکا که روزی رگه حیات و شادی مردم این شهرستان بود، حال تبدیل شده به قاتلی بی رحم که گهگاهی جان نوجوانان و کودکان را می گیرد.

غرق شدن کودک نکایی در رودخانه و حاشیه هایی که جلوی چشم گردشگران رخ داد و اشک همه را در آورد و دل مردم را رنجاند ، شیرینی حضور بی سابقه گردشگران در حاشیه مهروان رود را تلخ کرد! تنها گناه این کودک بی گناه نبود یک حصار بازدارنده بود! البته بعدها به تعبیه حصار و علائم هشدار دهنده اقدام کردند!

مورد بعدی سقوط پل واصل بین کوی شهید بهشتی و کوی چمازی است که شانس با اهالی محل یار بود که کسی روی پل به هنگام سقوط پل قرار نداشت، والا بازهم باید شاهد داغدار شدن یک یا چند خانواده نکایی می شدیم.

ناامنی در نکا  هم مزید علت شده است. مردم کمتر راغب هستند در فضای سبز شهرستان حتی در تنها پارک عمومی این شهر -پارک شهید بهشتی- به خاطر حضور اراذل ساعتی را با خانواده خود بگذرانند.

سد گلورد نکا که دیگر تاریخ احداث آن باستانی شده است، پای ثابت شعارهای انتخاباتی همه نامزدهای انتخاباتی بود و حتی با بهره برداری آن دردی از مردم دوا نشد! فکر کنم مهندسان طراح اولیه این سد الان میان سال شده یا به رحمت ایزدی پیوسته باشند!

نبود کانون فرهنگی و هنری فعال و برنامه ای فراگیر در جهت احیای تفکر مذهبی در جوانان نکایی بیشتر از بقیه موارد به چشم می خورد.

شهری که از الگوهای ملی و مذهبی کم ندارد این روزها به دنبال الگو می گردد و همایش نخبگان را برگزار می کند که در آن از هیچ نخبه ای قدردانی نشد و کسی اسمی از نخبگان واقعی این شهرستان که در گمنامی به سر می برند نیاورد.

 نخبگان جاویدی چون مرحوم آیت الله محمدی لائینی، سردار شهید طوسی، مبارز انقلابی شهید قدرت الله آهنگری که در دیوار این شهر هنوز یادآور جانفشانی او در مقابل طاغوت هستند.

، مردم این شهرستان هنوز شعارهای انقلابی شهید قدرت الله آهنگری را به یاد دارند که معروف شده بود به بلبل امام خمینی و سردار شهید طوسی که یک متفکر و طراح جنگی بود و چندی پیش کنگره ملی شهید طوسی در تهران با حضور سران کشور برگزار شد اما جایی در همایش شهرستان خود نداشت!

شهری که مزین شده به 400 لاله گلگون کفن اما جایی دربیلبوردهای تبلیغاتی اماکن شهر ندارد. از شهدای این شهرستان فقط در نمازجمعه بین دونماز یاد می شود، آن هم در حد بردن نام شان . جالب است بسیاری از جوانان نکایی نمی دانند شهید طوسی که بود و چه کرد و چه شد!

جاده نیروگاه که نمادی برای شهرستان بود این روزها نگرانی اصلی مردم است، چون ارمغانی جز تصادف و مر گهای دلخراش چیز دیگری ندارد! این جاده بیشتر شبیه کشتارگاه است تا یک محور مواصلاتی! جاده مرگی که بارها مصوب دولتی برای دو بانده شدن بود اما به جای دوبانده شدن پهنای جاده، کشته های آن دو رقمی شد!

واقعا بر سر نکا چه آمده است؟  ای کاش کسی بود که به این حرف ها و تذکرهای مداوم توجه می کرد و دغدغه پیگیری آنها را داشت. شهرستان نکا از نبود یک مدیر دلسوز و متعهد رنج می برد، مدیری که نکا شناس باشد و دغدغه شهری و شهروندی آن را ببیند، درک کند و به فکر چاره بیفتد.

موارد بیان شده بارها گفته شد، اما گوش کسی به این حرفها بدهکار نیست. نکا نیازمند مدیری است که وقتی پشت میز نشست به جای فریفته شدن به مقام دوروز دنیا ، حب خدمت به دلش بنشیند و برای  ساختن شهرش، خواب را به خود حرام بداند.

مقام معظم رهبری فرمودند: «در جمهوری اسلامی هرجا قرار گرفته اید ، همان جا را مرکز دنیا بدانید  و آگاه باشید که همه کارها به سمت شما متوجه است.»

حال همه مدیران، دخیل در معضلات این شهرند و نسبت به معضل های پیش آمده مسئول هستند، چون به جای اینکه کارشان را مرکز دنیا بدانند، خود را مرکز دنیا پنداشته اند.

*این یادداشت در روزنامه حرف مازندران نیز منتشر شده بود که از سوی نویسنده برای بازنشر در اختیار ما قرار گرفت.

*مطلب مرتبط:

زنگ خطر ناامنی در نکا