مازندنومه؛ سرویس فرهنگی و هنری، اشکان جهان آرای: «یونس غلامی»، «صغری غلامی»، «مجید یوسف‌زاده» و «عاطفه درخشان رشکلایی» اعضای این گروه هستند که سفر 30 روزه خود را از دوشنبه25 فروردین آغاز کرده‌اند.

«یونس غلامی» که سرپرستی این گروه را بر عهده دارد پیش از این نیز در دو اقدام فرهنگی-ورزشی حضور داشت. در سال 88 به همراه یکی دیگر از دوستان کوهنورد خود با شعار حفاظت از محیط زیست مسیر ساحل دریای مازندران تا قله دماوند را طی کرد. وی در سال 91 نیز به صورت انفرادی با هدف بزرگداشت میراث تاریخی و هویت فرهنگی ایران از «تخت فریدون» دماوند سفرش را آغاز کرد و پس از یک ماه پیاده‌روی به مقبره کوروش هخامنشی در پاسارگاد رسید.

این ورزشکار و کوهنورد آملی گفت: این برنامه نخست این تیم 4 نفره است که در قالب یک حرکت فرهنگی انجام می‌شود. البته اعضای گروه پیش از این در راه‌پیمایی‌های متعدد و صعود به قلل مرتفع کشور حضور داشتند و به لحاظ بدنی شرایط مناسبی برای انجام این حرکت فرهنگی-ورزشی دارند.

 وی اظهارکرد: برنامه ما حرکتی شخصی بود که در راستای زنده نگه داشتن فرهنگ ملی خودمان انجام می‌شود. در سفر پیاده به پاسارگاد، هدف پاسداشت فرهنگ غنی ایرانی بود. درواقع کوروش به‌عنوان نمادی از تاریخ ایران باستان و هویت تاریخی مردم ایران مد نظر قرار گرفت. در حرکت سال 88 نیز می‌خواستیم اهمیت محیط زیست و ضرورت توجه بیشتر به این موضوع را برجسته کنیم. در این اقدام هم بر آن شدیم تا در اقدامی گروهی و ورزشی از مقبره نیما که بنیانگذار تغییر در ادبیات ما محسوب می‌شود و جایگاه والایی در فرهنگ ایران و مازندران دارد، تا مقبره فردوسی بزرگ که برجسته‌ترین شخصیت در تاریخ زبان و ادب پارسی است با پیامی فرهنگی و هدف توجه بیشتر به زبان و ادبیات پارسی در نسل جدید با پای پیاده حرکت کنیم و در طی این مسیر حامل این پیام فرهنگی باشیم.

  غلامی با بیان این‌که حرکت ما از روز عطار 25 فروردین آغاز شد، اظهارکرد: پس از به پایان رساندن این حرکت، برنامه بعدی این گروه حرکت از مقبره شمس تبریزی در شهر خوی استان آذبایجان غربی به سمت مقبره مولانا در قونیه ترکیه خواهد بود.

 وی در تشریح دلیل انجام این‌گونه حرکات فرهنگی-ورزشی خاطرنشان کرد: تبلیغ ناشی از یک دغدغه برای بیشتر جلوه دادن یک موضوع است و معمولاً به جایگاه و مقام یا سرمایه نیاز دارد. ما این دغدغه فرهنگی را داریم، اما از جایگاه خاصی برخوردار نیستیم که بتوانیم دغدغه‌های فرهنگی خود را که دغدغه‌های فرهنگ و جامعه نیز هست به جامعه معرفی کنیم. تنها راه موجود این است که زمان بگذاریم تا تبلیغی در اذهان عمومی شود. درواقع از تلفیق دغدغه‌های فرهنگی و علاقه ورزشی ما چنین اقدامی خارج شد.

سرپرست تیم 4 نفره راه‌پیمایی «یوش» تا «توس» درباره حمایت‌های انجام شده از این گروه گفت: دو برنامه قبلی ما کاملاً شخصی بود و هیچ حمایتی به لحاظ تبلیغاتی و اقتصادی از ما نشد. البته نگاه ما اقتصادی نیست. اما تبلیغ انجام شدن این اقدامات کمک می‌کند که افراد جامعه بیشتر با پیام‌های فرهنگی ما آشنا شوند.ضمن این‌که اگر حمایت اقتصادی از این گروه‌ها انجام شود یا با انجام برخی هماهنگی‌ها از سوی نهادهای دولتی بخشی از هزینه‌های گروه در مسیر کاسته شود، انگیزه برای انجام چنین اقداماتی بیشتر خواهد شد.

  غلامی اظهارکرد: در این سفر با هماهنگی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان آمل و حمایت موسسه فرهنگی هنری «باربد» اقداماتی برای تبلیغ سفر ما انجام شده است تا به هدف‌مان که تبلیغات فرهنگی است نزدیک‌تر شود. برای حمایت‌ها اکنون به ادارات مرتبط مانند ورزش‌وجوانان مراجعه نکردیم و خواسته‌ای از آنان نداشتیم که ببینیم میزان حمایت‌شان چقدر است.

  وی درباره برنامه زمان‌بندی این سفر گفت: بر اساس برنامه زمان‌بندی در صورتی‌که بارندگی شدید نداشته باشیم تا برای اعضا مشکلی به‌وجود نیاید. هفت روز از این 30 روز به استراحت اعضا اختصاص یافته است و این‌که در هر روز چند کیلومتر باید طی شود هم مشخص است. برنامه دیگر گروه هم این است که در صورت توانایی اعضا پس از رسیدن به آرامگاه فردوسی که در روز 25 اردیبهشت خواهد بود، با توجه به این‌که 28 اردیبهشت روز خیام است، از توس تا نیشابور را در برنامه‌ای فشرده و سنگین طی کنیم. در شب‌مانی‌های در مسیر هم با پخش کردن یک سری برگه‌ها پیام فرهنگی خود را به مردم منطقه اعلام خواهیم کرد.

این فعال فرهنگی-ورزشی مازندران با بیان این‌که از رسانه‌ها انتظار داریم توجه بیشتری به این‌گونه اقدامات داشته باشند، خاطرنشان کرد: در حرکت دوم فرهنگی-ورزشی‌ام که از تخت فریدون دماوند به پاسارگاد بود، بی‌توجهی رسانه‌های داخلی سبب شد که تعدادی از رسانه‌های خارجی از این حرکت فرهنگی که برای اعتلای فرهنگ کشورم انجام دادم سوءاستفاده کنند و با تعبیرهای هدفمند خود اقدام مرا پوشش دهند. این موضوع برای من مشکلاتی را به‌وجود آورد و نتیجه معکوس داد. در حقیقت بی‌توجهی رسانه‌های داخلی سبب بازتاب منفی یک اقدام فرهنگی با دغدغه ملی شد. هدف ما صرفاً یک هدف فرهنگی است. نه انتظار حمایت مالی داریم و حمایت دیگر. فقط از رسانه‌ها و دستگاه‌های دولتی به حمایت معنوی و تبلیغات نیاز داریم.