اگر مازندران شاهنامه همین استان خودمان نبود آیا فردوسی میهن پرست آن را شهر ما ( سرزمینی که برای خود و خوانندگان ایرانی شاهنامه عزیز و ارجمند است) می خواند و آرزوی آبادانی و خرمی جاودانه برایش می کرد؟ ریشه یابی روستای خرچنگ ساری به واژه ادره جنگ یا همان ارژنگ و کوه اسپیروز شاهنامه به اسپرس کنونی می تواند موضوع را کمی روشن کند.دکتر کزازی بیم آن دارد مازندرانی ها هنگامی که داستان یورش خونبار کاووس به مازندران و کشته شدن بزرگان این سرزمین همچون دیو سپید و ارژنگ دیو به دست رستم دستان را می خوانند سپاه ایرانی به فرماندهی کاووس و نیز رستم را بیگانگان متجاوز به خاک خود بدانند و احساس سرافکندگی کنند و خود را نه با رستم و فرمانروای ایران که با دیو سپید و ارژنگ دیو همداستان و همسو بیابند پس می کوشند یا مازندران شاهنامه را سرزمینی در پاکستان و جایی بیرون از ایران کنونی بشناسانند و یا دیو شاهنامه را جدا از دیو فارسی به معنای اهریمن و پتیاره بخواند ما هم می دانیم دیو شاهنامه همان دیو فارسی نیست وگرنه نام روستا و خاندانی مازندرانی را دیو کتی و دیو سالار نمی نهادیم دکتر کزازی نمی داند این واژه دگرگون شده دِوَ به معنای ارباب است و لقب احترام انگیزی در مازندران بوده است و در روندی زبان شناختی به دیو انجامید که از سر اتفاق با دیو فارسی یکسان تلفظ می شود

• ناظرپاسخ به این دیدگاه 4 1
  پنجشنبه 15 خرداد 1393-14:3

  آقای مهرداد. فردوسی اگر میگوید که مازندران شهر ما یادباد..،دقت کنید که اززبان چه کسی میگوید.ضمنا یکبار دقیق داستان را بخوانید.مازندران سرزمینی بیگانه بود که کاووس قصد گشودنش کرد و دستگیر و زندانی شد و رستم با گذر از هفت خوان اورا نجات داد.

دکتر کزازی وقتی در همایشهای گوناگون در مازندران از مازندران حرف می زند مصداق باب طبع میزبان سخن گفتن است.اصلا مازندران شاهنامه ربطی به مازندران کنونی ندارد.دیگر این که ایشان متخصص تاریخ و پیشاتاریخ نیستند بلکه ادیبی پرتوان هستند که آشنایی با اسطوره هم دارند.دریغ است استادی چنو که حقیقت را فدای مصلحت کند.جا دارد در یک همایش تخصصی کم هزینه آخرین پژوهشها درباره مازندران و دیوان آن مطرح شود.آقا یا خانمی که آن کامنت انتقادی را گذاشته ای متشکرم.این گونه سخنرانیها باب طبع کسانی است که میخواهند به گذشته های موهوم ببالند و از خواندن کتب و مقالات علمی ناتوانند.

• در و دیوار گواهی بدهند ....پاسخ به این دیدگاه 9 8
  سه شنبه 13 خرداد 1393-12:11

  جناب ناظر شما می گویید مازندران شاهنامه ربطی به مازندران ما ندارد . تا این جاش شما با کزازی برابرید . کزاری هم مدعی است مازندران در اصل جای دیگر بود و مازندرانیان به زور و جبر آریاییان به محل فعلی پناه آورده اند .
  حال آن که در و دیوار گواهی بدهند .... مازندران همین جا بود و همین جا هست و مازندرانیان نیز از تیره اقوام آریایی اند .

  • ناظرپاسخ به این دیدگاه 5 1
    پنجشنبه 15 خرداد 1393-13:59

    آقا یا خانم در و دیوار
    آقای کزازی در سخنرانیهای مازندرانش مازندران شاهنامه را همین مازندران کنونی می داند.شما کتاب دکتر صادق کیا را درباره مازندران شاهنامه بخوانید.اتفاقا دکتر کیا خود مازنی بوده است..

«به باور فردوسی در شاهنامه ، دیوان در مازندران ، مردمانی بودند بسیار شهر آیین ، فرهیخته و برخوردار از فرهنگ درخشان که مایه شگرفی و بهره مندی این مردم در هزاره پنجم پیش از میلاد در پهنه تاریخ آشکار می شود.»
در این عبارت زیبا که نقل شد استاد کزازی اصالت مازندرانیان و ریشه های قومی مردمش را جدا از اقوام آریایی ترسیم می کند .اشاره به هزاره پنجم ( پیش از هزاره چهارم قبل از میلاد،پیش از آمدن آریاییان به فلات ایران )موید همان گمان نادرست ایشان است .
آقای کزازی بدون هیچ دلیلی روشن ، تمدن باستانی مازندران را به تمدنی کهن وصل می کند که به باور بسیاری از جمله خود ایشان دلیل انهدام آن، تجاوز و تهاجم اقوام آریایی به شهر هایشان بوده است . تمدنی که ایشان به آن اشاره می کنند، در مکانی موسوم به مُهنجا دارو ، واقع درپاکستان امروز بوده است و آثار باستانی آن نیز درهمان جا باقی است اما قائل شدن به یک ارتباط مستقیم بین این خرابه ها با تمدن مازندرانیان ، فقط و فقط ابتکار آقای کزازی است .
بلی اگر مردم مازندران آشتی جویند و با هیچ کس سر جنگ ندارند در عین حال گفتار نادرست و بی مدرک از تاریخشان را نیز برنمی تابند .
زبان مردم مازندران و شناسه های فرهنگی این مردم و سوابق تاریخیشان، همه و همه به روشنی آنان را به اقوام آریایی نسبت می دهد . اصرار بی دلیل ادیب سره نویس ما آقای کزازی در ارائه چنین سابقه ای سوال برانگیز است .
گمان ناپخته ای است اگر تصور کنیم پیشینیان این مردم به دلیل فشار مردم آریایی، در تعقیب و گریزی طولانی، از دره سند پاکستان به دامنه های شمالی البرز گریخته اند . این روایت بی پایه و اساس که آقای کزازی از ابراز مکرر آن هیچ ابایی ندارد ،حاکی از نگاه نادرست و عدم آشنایی شان به تاریخ و به ویژه به مقوله جغرافیای تاریخی است .
ضمن گفتن خوشامد به استاد، از ایشان می خواهم در مورد مردم این خطه و تاریخ آن ها همان دقتی را بکار برند که در سخن گفتن سره به آن خو کرده اند .

فرصتی ناب از دستم رفت
کاش بهتر اطلاع رسانی می شد.
گلایه از مازند نومه

استاد عزیز و عالیقدر جناب اقای دکتر کزازی ازینکه خصلتهای نیک نیاکان ما را توصیف نمودید و تصحیح فرمودید که جای این تصحیح بسیار خالی بود- تشکر می کنیم و امیدواریم بخواهیم و بتوانیم دوباره با ان نیکی ها که امروز همگان فقط به ان می بالیم در حالیکه محتاجیم اشتی کنیم . نامتان چون همیشه بلند و عمرتان جاوید باد

از همۀ آنهایی که با دعوت از بزرگان، ما را سرافراز می کنند سپاس گزارم