مازندنومه؛ سرویس سیاسی، ایرج نیازآذری: 24 خرداد سال 92 فصل جدیدی از تاریخ سیاسی کشورمان ورق خورد . در شرایط حساس و پیچیده تحولات داخلی و بین المللی دکتر حسن روحانی با رای ملت راهی پاستور شد.

دکتر روحانی در حالی کلید پاستور را در دست گرفت که قفل های فراوانی پیش رویش قرار داشت تا جائی که در ارائه گزارش صد روزه گفت فکر نمی کرد کشور با این همه مشکل مواجه بوده باشد.

 به هرحال هرچه که بود فعلا اداره امور کشور دست دولت تدبیر و امید قرار دارد و دولت دارد در این زمین ناهموار بازی می کند.
هم اکنون یکسال از انتخاب روحانی و ده ماه از استقرار دولت یازدهم می گذرد و دراین مدت سیاست ها و اقدامات دولت منتقدان ، مخالفان و موافقانی پیدا کرده است.

مخالفان دولت اگرچه محدودند، به جای همکاری تا مرز دلواپسی پیش رفته اند! همایش می گذارند و در هرتریبونی در نقد و مخالفت با دولت جد و جهد دارند.

اینان بی توجه به منافع و مصالح ملی فقط برای رای و اندیشه خود که در گذشته هزینه های فراوان برای کشورداشته است اصرار دارند.
دلواپسان اما هم چنان به دنبال بازگشت به دوران احمدی نژادهستند و با قدرت رسانه ای و حاشیه امن در حال بازتولید اندیشه تهاجمی و بنیادگرایانه خویش می باشند.

 حالا دولت روحانی می ماند و این همه موانع و مشکلات داخلی و خارجی. موانع ومشکلاتی که هم تاریخی هستند و بعضا ساختاری و برخی هم خاص شرایط موجود.

 روحانی دولتی تحویل گرفته بود که تعهدات فراوان و سنگین داخلی و خارجی به ارث داشت والبته خزانه خالی روی دست! سکان دولتی را عهده دارشد که سازمان ملی به هم ریخته و سیاست ها و تصمیمات پرهزینه و اعجاب انگیزهنرش بود.

روحانی باید تلاش کند اعتماد خدشه دارشده عمومی بابت اختلاس سه هزارمیلیاردی و بابک زنجانی ها را برگرداند تا افکارعمومی دولت را در اجرای سیاست های کلان سیاسی ،اقتصادی و اجتماعی همراهی کند.

با آنچه که اشاره شد و باتوجه به شرایط بین المللی ،ساختاری و اقتصادی توقع مان باید از دولت عقلایی شود و البته خود دولت و کارگزارانش در ترسیم شرایط کشور نقش بسزایی دارند.

دولت باید در کنار امور جاری و روند کشورداری ارتباط سازمان یافته و معناداری با بخش های مختلف جامعه بر قرار کند تا مطالبات ومسائل کشور در ریل عقلانیت قرار گیرد، چون رسانه های مخالف و منتقد دولت فراگیرند و به گفته خود رئیس جمهوری از قدرت و حاشیه امنیت بیشتری برخوردارند؛ پس دولت باید متناسب با این وضیعت هم چاره اندیشی کند.

 اجرای طرح هدفمندکردن یارانه ها عملااجرای پروژه های عمرانی را مختل نموده است، چراکه دولت غالب منابع درآمدی خود را صرف پرداخت یارانه ها می کند، حتی شرکت های خدماتی مثل آب، برق و گاز موظفند ابتدا درآمدهای خود را برای هدف مذکور به حساب خزانه واریز کنند و اعتبارشان برای بهسازی و توسعه شبکه در کمترین حد ممکن قرار دارد.

 پروژه های عمرانی نیمه تمام که وبال گردن کشور شده از چالش های جدی نظام است که دولت باید آن را مدیریت کند. پروژهایی که تکمیل آنها حداقل چهارصد هزارمیلیاردتومان بودجه می خواهد! ولی همه می دانند که به دلیل تحریم خزانه کشورتکافوی نیازها را نمی دهد.

 نکته دوم و مهمتری که به نظر این قلم ضرورت دارد در سالگرد دولت اعتدال بدان توجه شود نقد درون گفتمانی، پایش و پویش مستمر رویکرد ها، سیاست ها، اقدامات، برنامه ها، انتصابات و عملکردهاست.

 قبل از این که مخالفان دولت را نقد کنند خود دولت مکانیزم مدونی برای ارزیابی خود طراحی و اجرا کند. در طول یکسال گذشته شاهد برخی اقدامات اشتباه و قصور توسط اندکی از دولتمردان بوده ایم که جا داشت مطابق سیستم پالایش درونی و خود ارزیابی سیاست ها و اقدامات مورد نظر اصلاح یا تجدید نظر می شد.

البته اقدامات خوبی در این بخش صورت گرفت که چون بنا ندارم یادداشت پیش رو بوی مبالغه یا توصیف دهد، از ذکر آنها خودداری می کنم، اما نمی شود هماهنگی و احترام ویژه دولت به منویات مقام معظم رهبری، احیای اعتماد ملی و عمومی، ثبات اقتصادی، آرامش سیاسی، قانون گرایی، تعامل مثبت و سازنده باسایرقوا، تصمیم گیری های بدون احساس و کارشناسانه، دیپلماسی عمومی بسیار فعال و موفقیت آمیزدر عرصه بین الملل، توسعه همکاری های بین المللی، متانت وادبیات فاخر و عالمانه شخص رئیس جمهورمحترم، استفاده از ظرفیت علمی و کارشناسی کشور، رفتاری عقلانی کابینه و جدیت کارگزاران نظام را در این دولت نادیده انگاشت.

گزاره هایی که به اختصاربرشمردم مرا از رایی که به جناب روحانی داده ام آرامش می دهد وبه عنوان یک شهروندایرانی به آقای رییس جمهور افتخار می کنم و مثل جوانان پرشور و شعور می گویم "روحانی مچکریم"!

 به نظرراقم این سطور دولت پیش از پایان سال اول حضورش در قدرت به محاسبه دقیق و جدی شعارها، برنامه ها و اقدامات بپردازد و اول از همه به نقد خود ،اصلاح رویه ها و روندها، کنار گذاشتن عناصر ناهماهنگ ،ضعیف و ناکارآمد اقدام کند و در این مسیر تردیدی بخود راه ندهد. چون روحانی عزیز هست ولی اندیشه و اعتماد روحانی خواهان عزیزتر!

 سخن پایانی من با کارگزاران دولت در استان مازندران است. شایسته است ازفرصت خدمت گزاری دردولت اعتدال به نحو مطلوب و در راستای اراده و رای ملت برای همگرایی و توسعه استفاده شود و عزیزانی که در مصادر امور هستند باید زینت دولت تدبیر و امید باشند و با تلاش وافر و اقدامات خوبشان مبلغ دولت باشند، چرا که مردم با عملکرد و اقدامات شما به کل دولت نمره می دهند.

انتظار می رود با اقدامات مدبرانه دولتمردان مردم طعم شیرین پیروزی خود در 24 خرداد92 را بچشندو تغییر گفتمان را در بدنه نیز احساس کنند، ولی با گذشت یکسال از پیروزی گفتمان اعتدال آهنگ برخی مدیران و کارگزاران با دولت تدبیر وامید همسونیست.