مازندنومه؛ سرویس سیاسی، کلثوم فلاحی: در حاشیه حضور عباس سلیمی نمین در دانشگاه کشاورزی ساری و پس از سخنرانی اش در همایش "هسته ای بودن یا نبودن"، با او گفت و گو کردیم.

*با توجه به سخنان امروز روحانی در جمع نخبگان مبنی بر اینکه ما الان هم در مذاکرات پیروز هستیم، چراکه شش کشور را به پای میز مذاکره کشاندیم و همچنین حمایت‌های رهبری از تیم مذاکره کننده، چرا عده‌ای هنوز دلواپس هستند؟

-این توفیق فقط مربوط به دولت روحانی نیست، برمی‌گردد به دولت خاتمی. آژانس در آن مقطع اعلام کرده بود اگر می‌خواهید مشکل حل شود با کشورهای غربی مشکل را حل کنید. بعد انتقاد کردیم به آقای خاتمی که چرا فقط سه کشور انتخاب شده است که پذیرفتند 2 کشور دیگر هم وارد شود و سپس آمریکا هم به جمع این کشورها پیوست. مذاکره با این کشورها ربطی به دولت روحانی ندارد. اگر برخی نگران هستند، این نگرانی چنانچه برای مصالح ملی باشد، طبیعی است که مردم این نگرانی را داشته باشند. چون در گذشته کسانی به عنوان نماینده آنها، در مورد قرارداد مجلس با آمریکایی‌ها بر سر گروگان‌ها، دقت نظر لازم را نشان ندادند. آمریکایی‌ها قول دادند اموال ایران را آزاد کنند اما این کار را نکردند و زیان‌های جدی از این بی دقتی بر ما وارد شد. اینجا نگرانی طبیعی است. اما اگر این نگرانی موجب شود که بزرگ نمایی کنیم که عده‌ای در حال خیانت هستند، این کار غلطی است. این نگرانی نیست بلکه قضاوت تندی است. نگرانی‌زایی کاذب را کار غلطی می‌دانم که بعضی‌ها دارند نگرانی‌زایی کاذب می‌کنند.

*مجلس در برابر تخلفات عدیده دولت قبل، به ویژه در حوزه اقتصاد و انحرافات فرهنگی، منفعل بود. اما الان دست دولت را بسته و حتی اجازه اکران چند فیلم را هم نمی‌دهد. کمیسیون فرهنگی و اصل 90 مانع از اکران هشت فیلم شده‌اند. چرا مجلس، موضع دوگانه نسبت به دولت گذشته و دولت فعلی دارد؟

-دخالت مجلس در دولت احمدی‌نژاد هم وجود داشت. هم در مورد تیم ها، وزرا، در مورد قوه مقننه قرائن زیادی وجود دارد که همین حساسیت را که نسبت به دولت روحانی دارد، نسبت به دولت احمدی‌نژاد هم داشت. صلاحیت بیشترین وزرا را تایید نکرد. نمی‌توانم این مسئله را خیلی قبول داشته باشم. اگر شما فراتر از جایگاه قانونی مجلس چیزی دیدید باید حساسیت داشته باشید، یعنی مجلس فراتر از جایگاه قانونی خود عمل کرده باشد، این که عمل کرده آیا به زعم شما فراتر از جایگاه قانونی خود بوده است یا خیر؟ ولو اینکه حساسیت شما این باشد که اینها به دلیل گرایش‌های سیاسی دارند این کار را می‌کنند، چه اشکالی دارد. بعضی از نظارت‌ها تا انگیزه سیاسی وجود نداشته باشد صورت نمی‌گیرد.

نظارت مجلس بر قوه مجریه باید وجود داشته باشد نه اینکه دولت، بخواهد مجلس را دور بزند و نادیده بگیرد در مسائل. این می‌تواند مفسده باشد. اگر دخالت را به معنای خلاف قانون دیدید، درست است اما دخالت قانون، هیچ اشکالی ندارد. می‌تواند نظارت را به باور فرهنگی در کشور تقویت کند.

*به نظر شما اکنون اولویت کشور تصویب طرح‌هایی مانند امر به معروف است؟ آیا این طرح‌ها اصلا" ضمانت اجرایی دارد؟

اگر امر به معروف فقط در آستین کوتاه و موی بیرون آمده از زیر روسری باشد، نه؛ این نیست. من هم قبول دارم شان امر به معروف بسیار بالاتر از این حرف‌ها است. کسانی که می‌خواهند امر به معروف را محدود به این قضیه کنند، بدانند که سلامت اقتصادی بالاتر است، آیا امر به معروف می‌تواند در ریشه‌کن کردن فساد اقتصادی، رانت‌خواری و مواردی که فساد اخلاقی به بار می‌آورد، موثر باشد؟ اگر پول‌های ناحق جایی تجمع کند، در مسیر سلامت مردم خرج نمی‌شود. امر به معروف می‌تواند جلوی چنین قدرت‌های فاسدی در کشور بایستد.

اگر امر به معروف را آن‌گونه که در اسلام آمده ببینیم می‌تواند اولویت باشد اما اگر محدود به مسائل ظاهری باشد اولویت نیست. امربه معروف به معنای مشارکت همه جامعه در همه بخش‌ها و نظارت دائمی بر دست‌اندرکاران قدرت و تصمیم‌سازی‌ها است و این امر بدی نیست و باید جزو اولویت‌ها باشد.

*قفل بزرگ کشور در کدام بخش است و چرا دولت و مجلس نمی‌دانند اولویت کاری کدام است و به دنبال گشایش چه قفلی باشند؟ به قول آقای سریع‌القلم آیا مشکل این است که نمی‌دانیم مشکل چیست؟

نگاه‌های مختلف وجود دارد. بعضی نگاه اقتصادی دارند. اما من مشکل اصلی کشور را در استقلال فکری می‌دانم. اگر کسانی سعی کنند به گونه‌ای عمل شود که به استقلال فکری نرسیم، این چالش اصلی کشور است. امیدوارم به نفع استقلال فکری پایان یابد. اگر استقلال فکری بتواند جای پای خود را در کشور مستحکم کند، خیلی از نگرانی‌ها برطرف می‌شود.