* آقای سیم خواه ، شنیدیم که می خواهید به تیم ملی بازگردید؟

 فعلا چیزی معلوم نیست. یک سری مشکلات هست که باید برطرف شود.

* چه مشکلاتی؟

 زیاد اند. ولی مهم ترینشان بی احترامی کردن به مربیان است که بین کشتی گیران شایع شده. این فاجعه هم ناشی از کشتی گیر سالاری است که به خاطر بعضی برنامه های تلویزیونی و صحبت های آقای طالقانی به وجود آمده.

* یعنی مشکل اصلی را در فدراسیون آقای طالقانی می بینید؟

 اصلا این طور نیست، من در کار فدراسیون دخالتی نمی کنم و برایم فرقی نمی کند رییس این فدراسیون چه کسی باشد. منظورم فقط این بود که آقای طالقانی نسبت به بعضی از کشتی گیران بیش از حد محبت دارند و باعث می شوند آن ها کوچک ترین حرمتی برای مربیان قائل نشوند. برخلاف آن هیچ گونه اختیاری به مربیان نمی دهند و همین مسائل باعث می شود که منصور برزگرها از کشتی بروند. ما هم روزی قهرمان بودیم حالا آمدیم تجربه هایمان را در اختیار کشتی گیران بگذاریم. باور کنید آن روزها اصلا چنین مسائلی در کشتی وجود نداشت.

* پس خواسته شما از فدراسیون برای بازگشتن به تیم ملی این است؟

 جایگاه ها باید مشخص شود. فدراسیون می داند سوابق مربیگری من از خیلی جوان ها طولانی تر و بهتر است. من نمی خواهم از زندگی ام برای این کار بزنم و از شمال به تهران بیایم. بعد از چند ماه بگویند خیلی ممنون کارتان تمام شد و پس از آن هم تقیصرها را برای ناکامی تیمشان گردن من بندازند. فدراسیون کشتی ما باید شجاع باشد مثل دیگر کشورها.

* آقای سیم خواه در این مورد لطفا بیشتر توضیح دهید؟

آن ها قدرتی به مربیان می دهند که حتی وزیر کشور هم نمی تواند در کارشان دخالت کند. وقتی مربی  منچستر یونایتد تشخیص داد روی کین که یکی از بهترین های فوتبال اروپاست را بیرون کند هیچ کس به جز همان مربی نمی تواند کین را به تیم بازگرداند حتی وزیر کشور. ما هم اگر کمی مثل آن ها باشیم کشتی دچار افت نمی شود و بی نظمی ها تا حدود زیادی از بین می رود.

* پس افت کشتی فرنگی را ناشی از این عوامل می دانید؟

بله، کشتی فرنگی کشور ما شایستگی های زیادی دارد که نمی تواند در جهان مطرح کند. یکی دیگر از دلایل افت کشتی بی برنامه بودن مسئولان است. آن ها همیشه می گویند ما برنامه داریم، با برنامه روی کاغذ که نمی شود کشتی گرفت! این برنامه ها باید اجرا شوند.

* خب، اجرا نشدن برنامه ها به خاطر نداشتن بودجه است؟

حق با شما ست. بودجه ای در اختیار قرار نمی دهند و برنامه ها به مرحله اجرا نمی رسد. این طور است که نمی توانیم پیشرفت کنیم. این جاست که انتظار دارند با یک سر نیزه به جنگ تانک ها برویم.