مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، کلثوم فلاحی: پویا ایرجی متولد شهریور سال 64 است و مدرک فوق دیپلم رشته گرافیک دارد.

پویا در چاپخانه پدرش مشغول به کار است و شاید کمتر مانند دیگر معلولان، دغدغه اشتغال داشته باشد.

می‌گوید: اغلب کارهایم را خودم انجام می‌دهم، مثل دیگران صبح که از خواب بیدار می‌شوم، صبحانه می‌خورم و به سر کار می‌آیم و گاهی تا دیروقت کار می‌کنم.

پویا در چاپخانه، کار طراحی و گرافیکی انجام می‌دهد. راجع به افراد غیرمعلول که کار و تلاشی نمی‌کنند می‌پرسیم، پاسخ می‌دهد: افراد غیر معلول که کار نمی‌کنند بحث شان جداست، معلولیت عده ای شاید به گونه‌ای باشد که نتوانند در آن وضعیت کار کنند، ولی بسیاری از معلولان هم در زمینه‌های مختلف علمی و ورزشی در حال فعالیت هستند.

وی ادامه‌داد: افراد غیرمعلول که کار و تلاش نمی‌کنند قدردان نعمتی که خدا به آنها عطا کرده، نیستند. بعضی از این افراد به علت داشتن مدرک تحصیلی بالا، حاضر نیستند هر شغلی را بپذیرند و اشتغال را فقط در پشت میز نشینی می‌بینند.

ایرجی با بیان اینکه در بخش اشتغال معلولان، فرصت‌ها برابر نیست، افزود: افراد غیرمعلول خارج از تحصیل و تخصص خود، به کار گرفته می‌شوند در حالی که همان کار را یک فرد معلول هم می‌تواند انجام دهد.

وی با اشاره به اینکه من هم مانند هر فرد دیگری باید درآمد داشته باشم و اشتغال از دغدغه معلولان است، گفت: چه در فضای دولتی یا غیر دولتی، حق اشتغال معلولان، نادیده گرفته می‌شود.

ایرجی با بیان اینکه در قانون حمایت از معلولان، درصدی از اشتغال هم برای این قشر درنظر گرفته شده که اجرایی نمی‌شود، اظهارداشت: در اماکن عمومی و دولتی هم هیچ آماده‌سازی فضا برای رفت و آمد معلولان وجود ندارد. معلولان با ساختمان‌هایی با پله‌های زیاد، بدون سطح شیبدار و گاهی بدون آسانسور مواجه هستند. اگر هم ساختمانی سطح شیبدار داشته باشد این شیب آن قدر تند است که فرد معلول نمی‌تواند استفاده کند. در خیابان‌ها هم آن قدر پستی و بلندی وجود دارد که معلولان نمی‌توانند رفت و آمد کنند.

درباره حمایت‌های بهزیستی از معلولان می‌پرسیم و پاسخ می‌دهد: فکر می‌کنم اگر سازمانی بخواهد به وضعیت معلولان، زنان و کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست، سالمندان، معتادان و ... به تنهایی رسیدگی کند، وضعیت همین می‌شود. آن‌گونه که حق معلولان است مورد رسیدگی قرار نمی‌گیرند چون وظایف سازمان بهزیستی بسیار زیاد است.

ایرجی یادآورشد: از مسئولان می‌خواهیم نصفی از اقداماتی که برای دیگر افراد جامعه انجام می‌دهند را برای معلولان انجام دهند.

وی با بیان اینکه مردم رفتارهای متفاوتی با معلولان دارند، افزود: عده‌ای از روی دلسوزی و ترحم و برخی از مردم هم بر اثر ناآگاهی، رفتار مناسبی با ما ندارند. البته بخشی از مردم هم رفتار خوبی با معلولان دارند. به همه نوع رفتار مردم، عادت کرده‌ایم. از آنها که با معلولان، خوب رفتار می‌کنند سپاسگزاریم و آنها هم که بد رفتار می‌کنند، خب چاره‌ای نیست.

ایرجی خاطرنشان‌کرد: رسانه‌ها و مسئولان می‌توانند در ارتقای سطح فرهنگ برخورد با معلول، نقش بسزایی داشته باشند. صدا و سیما خیلی کم از معلولان استفاده می‌کند و اغلب ساعات مرده را که مخاطب ندارد و نمی‌تواند بازتابی داشته باشد را به معلولان اختصاص می‌دهد. آموزش و پرورش هم خیلی می‌تواند در آشنا کردن دانش‌آموزان با معلولان، نقش داشته باشد.

وی با بیان اینکه معلولان، عجیب و غریب نیستند، گفت: در دیگر کشورها، عروسک‌های معلول ساخته می‌شود تا فرزندان آن کشور با معلولیت آشنا شوند و در مواجهه با فرد معلول، رفتار قابل قبولی داشته باشند. در جامعه ما وقتی فرد معلول را می‌بینند تعجب می‌کنند. با دست نشانش می‌دهند و گاهی می‌ترسند.

ایرجی افزود: خیلی از مردم جامعه وقتی ما را می‌بینند خدا را شکر می‌کنند. من از این رفتار مردم ناراحت نمی‌شوم اما دوستانی دارم که از این رفتار دلگیر می‌شوند. مردم وقتی ما را می‌بینند حداقل در دل شان سپاسگزار خدا باشند.

وی با بیان اینکه این رفتارها باعث دلسردی معلولان می‌شود و بیشتر به انزوا می‌روند، تصریح‌کرد: نگاه‌ها به معلولان باید تغییر کند.

ایرجی با اشاره به اینکه مشکلات معلولان خیلی زیاد است، افزود: از مشکلات اصلی ما ترس از آینده است. اگر پدرم نباشد شاید مشکلاتم خیلی بیشتر شود. خیلی از افراد معلول اگر بخواهند بدون حمایت خانواده و نزدیکان، زندگی کنند مشکلات مضاعف‌تری خواهند داشت.

وی در پایان یادآورشد: امیدوارم، زندگی را خیلی دوست دارم هرچند که مشکلاتم زیاد است.