از سوى ديگر پس از همراهى رييس جمهور منتخب در سفر اخير نخست وزير عراق به كشور نام وى به عنوان وزير خارجه كابينه احمدى نژاد و همچنين دبير شوراى عالى امنيت ملى يعنى جانشين حسن روحانى مطرح است. فردى كه قرار است پرونده مذاكرات هسته اى با اروپا را نيز در دست گيرد.در اين زمينه لاريجانى به پرسش هاى شرق پاسخ گفته است.
*شما همكارى رسمى خودتان را با احمدى نژاد با شركت در ديدار نخست وزير عراق با رئيس جمهورى منتخب آغاز كرديد. اين همكارى در چه سطح و به عنوان چه سمتى در دولت آتى خواهد بود؟
با آقاى احمدى نژاد از سال هاى پيش دوست هستم و هيچ وقت همكارى ام با ايشان قطع نشده بود كه شروع شده باشد. بعد از انتخابات هم در اطلاعيه اى كه دادم، گفتم كه هركدام از دوستان پيروز شوند من با آنان همكارى خواهم كرد، به ويژه در شرايط فعلى كه احساس مى كنم غربى ها يك تصورى نسبت به انتخابات پيدا كرده اند و در اين زمينه طراحى دارند، لذا معتقدم كسانى كه عرق ملى و اسلامى دارند، فارغ از هر دسته بندى سياسى بايد به دولت آينده كمك بكنند. اين كمك به معناى فقط حضور در كابينه نيست بلكه دربرگيرنده كمك هاى فكرى و حمايت هم مى شود.
*پس حضور شما در جلسه ديدار با نخست وزير عراق در كنار احمدى نژاد دوستانه بوده است و به عنوان قرار گرفتن در سمت خاصى در دولت آتى نيست؟
بله، آقاى احمدى نژاد از من خواستند كه در آن جلسه شركت بكنم كه اين كار را كردم.
* برخى اخبار مبنى بر قرار گرفتن شما در سمت دبير شوراى امنيت ملى و حتى وزير امور خارجه دولت احمدى نژاد را نيز تائيد يا تكذيب نمى كنيد؟ در حالى كه اين اخبار با حضور شما در جلسه ديدار با ابراهيم جعفرى در كنار احمدى نژاد جدى شده است.
در سايت ها و بحث هاى مختلف سياسيون، اين مباحث را ديدم و شنيدم. نمى گويم هيچ چيز نيست، برخى از اين مطالب مطرح است ولى هيچ چيز مسجل و قطعى نيست.
* شما و دوستان اصولگرا «غنى سازى اورانيوم» را مطالبه ملى مردم ايران مى دانيد و از سوى ديگر حتى خواهان نتيجه بخشى سريع برنامه هاى دولت آتى براى نمايش در برابر مردم هستيد نوع سياست خارجى دولت آتى را چگونه تشريح و تنظيم مى كنيد؟
سياست خارجى جمهورى اسلامى بايد هميشه براساس زمان و مكانى كه در آن تنفس مى كنيم، تعريف شود. در شرايط فعلى آمريكايى ها يك طراحى براى منطقه دارند كه اروپائيان را در اين زمينه يدك مى كشند. از اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم يك تئورى و دكترين TR در آمريكا مطرح شد و بر اين مبنا بود كه «صدايتان بايد صداى نرم باشد و چماقتان بلند.»
اما الان با حضور «نئوكان ها» عملاً دكترين تغيير پيدا كرده است و حرفشان اين است كه «تا آنجا كه مى توانيد فرياد و جيغ و داد بزنيد و در كنارش چماق را هم بلند كنيد.» در پروژه عراق و بحث اتمى ايران نيز اين دكترين اعمال مى شود و يك طرح خاورميانه بزرگ وجود دارد كه مى خواهند قدم به قدم آن را پياده كنند. لذا جمهورى اسلامى با چالش هايى مواجه است. مسئله اتمى در جلوى ما قرار دارد و اروپائيان در حال خريد زمان از ما هستند.
لذا استراتژى جمهورى اسلامى ايران از لحاظ سياست خارجى بايد اين باشد كه روى محورهايى با سازوكار و ابتكارات ديپلماتيك منافع و خواست ملى را محقق كند. البته اين بدين معنا نيست كه آمريكايى ها جيغ و داد راه نمى اندازند ولى بايد بدانيم كه آنان نمى توانند به دنبال جنگ با ايران باشند، چون ايران يك هدف سخت است. آمريكايى ها و اروپائيان بايد بدانند كه چون آقاى احمدى نژاد با راى بالاى مردم آمده است، نمى تواند به راحتى از خواست ملى بگذرد. يعنى غنى سازى مردم سالارى دينى و غنى سازى مستبدانه علمى كشور همزمان است اگر آنان از متحدانش بگذرند، به آنجا مى رسيم كه ايران به كار خود ادامه دهد.(shrghnewspaper)