چشم سازمان ورزش و فدراسیون کشتی روشن. قهرمان سال 1997 جهان که اعجوبه ای در دنیای کشتی بود، اینک در "حصارک بالا" در سه راهی پست خانه با وام، قرض و قوله و کمک دوستان و مساعدت آشنایان، تاکسی تلفنی زده!

عباس حاج کناری با همان صمیمتی که در چشمانش موج می زند می خواست برای مغازه ای که نبش کوچه چپه دار به مدیریت او اداره خواهد شد تبلیغ کنیم. او اسم این مغازه را "شادی" گذاشته. همان شادی از دست رفته یعنی دخترش که اینک دور از پدر زندگی می کند اما دل عباس به عشق یگانه فرزندش می تپد.

 عباس حاج کناری به دعوت باشگاه تختی کرج قرار بود هدایت تیم کشتی آزاد این باشگاه را بر عهده بگیرد اما به دلیل مسائل مالی حاضر نشد با این باشگاه به همکاری بپردازد.

- من سه بار برای شروع فعالیتم در تیم کشتی آزاد باشگاه تختی به آن جا رفتم ولی مسئولان این تیم از لحاظ مالی نتوانستند من را راضی کنند. در واقع پولی که آن ها می خواستند به من بدهند هزینه ایاب و ذهاب مرا هم تامین نمی کرد. حتی با آن ها گفتم من برای اسم در کردن به اینجا نیامده ام. بلکه می خواهم مشکلات اقتصادی ام حل شود اما ظاهرا آقایان فقط می خواستند به ظاهر با من صحبت کنند که در نهایت به ضد حال تبدیل شد.

البته حاج کناری به این مسئله هم اشاره می کند که با توجه به طرح قهرمان و استخدام آن ها در شرکت های دولتی اقدام کرده است اما ظاهرا این طرح شامل قهرمانان سال های 2000 به بعد می شود.

نایب قهرمان مسابقات جهانی 98 اما به باز شدن مشکل کارهایش توسط علیرضا حیدری اشاره می کند:

پس از این که در مصاحبه با سایت شما از حیدری گله کردم او به من زنگ زد و توضیح داد که به دلیل گرفتاری هایش نتوانسته با من صحبت کند اما او حالا به من لطف کرده و قرار شده که به زودی شرایط استخدامم در یک اداره را درست کند. او حتی قرار است اداره باشگاه شفق خود را به عهده من بگذارد.

البته قهرمان جهان در سال 97 در حال حاضر در باشگاه کرج به عنوان مربی مشغول به کار است:

از همین سایت جا دارد که از آقای گل محمدی رییس تربیت بدنی کرج تشکر کنم که شرایط حضورم در این باشگاه را فراهم کرده اما من به دلیل درگذشت ناگهانی مادربزرگ و پدربزرگم که در فاصله زمانی نزدیک به هم رخ داد نزدیک به یک ماه نتوانستم به باشگاه بروم و امیدوارم جناب گل محمدی این غیبت های من را موجه کنند. اما مرد فراموش شده کشتی از دعوت نشدن حیدری و مربیان تیم ملی می گوید:

حیدری از این بابت خیلی ناراحت است. من با او خیلی صحبت کردم و به او گفتم که طاقت بیاورد. وقتی او و دبیر را کنار گذاشتند یاد خودم افتادم. حالا باز آن ها مشکلشان درمان دارد نه مثل من که کسی دیگر به فکرم نمی افتد. باز من توانستم با این درد کنار بیایم ولی این دو نفر چطور می خواهند با این افسردگی کنار بیایند. البته من حیدری را راهنمایی کردم و به او گفتم در این شرایط حرف همه را خوب گوش کند بعد تصمیم بگیرد.