درود برخوانندگان خوب وخواستنی!
زیره ای که به کرمان ذهن و ضمیرتان عرضه شد اگرچه درآن بازار جوشان رنگی نداشت اما درجوار متاع گرانسنگ اندیشه تان نشو ونمایی گرفت .اندیشه ورانی بر این وجیزه عطر افشاندند،یا در پای مطلب یا تلفنی ویا رو در رو ، مرا به مهرشان نواختند یا به گوهر فکرشان میهمان کردند.براین خوان کم خوراک و کم نوشاک ،طعام لذیذ وشراب
طهور باریدند.دوستانی زلال تر ازآب روان که با اندیشه ی پاکشان ناراستی های اندیشه ام را می شویند وکژتابی هایش را
می سترندوبه من می آموزندکه درست و راست بیندیشم ،مدارا کنم:تعصب نورزم ،درباره ی چیزی پیش داوری نکنم،کورانه راه نروم،ازخاطره اندیشی و آرزوپروری و شکاف افکنی بپرهیزم وهر روز بلکه هر دم تامل کنم که اندیشه و عقیده ام می تواند بهتر از آنی باشد که اکنون است.در عنوان مقاله ،به ضرورت زیبایی شناسانه از آرایه ای لفظی استفاده کردم که کاستی مفهومی آن ازتیغ نگاه باریک بینان دور نماند .سخن به درازا نبرم که حوصله ها سر آمد.سپاس وصد سپاس!

اندیشیدن و نوشتن در این زمانه ای که کمتر کسی حوصله نوشتن دارد کار سخت و پر خطری است چنانچه معلم شهید دکتر شریعتی که از پیشگامان عرصه روشنفکری و نو اندیشی دینی است در کتاب بسیار ارزشمند ادبی خود کویر می گوید : لحظات نوشتن، تنها لحظات صمیمی و خوب عمر من است ... زندگی می کنم تا بنویسم ..... راست می گوید همینگوی « هرگاه ساعتی را با دیگران می گذرانم و با معاشرت های بی ثمری که تنهایی ام را می گیرند و از نوشتن باز می مانم ؛ احساس گناه می کنم ... » دریغ از لحظاتی که جز با کلمه بگذرد! اما نمی گذارند . اقدام شجاعانه برادر ارزشمندم جناب کشاورز ، علیرغم مشغله اجرایی در نوشتن مقالات مفید و بدیع که بیشتر دغدغه اش نقد نهاد جامعه است قابل تحسین و ستایش است و من پیشنهاد می کنم سازمان هایی چون دفتر اجتماعی و نیز سیاسی امنیتی استانداری طرح و بحث این موضوعات را در راس برنامه های خود قرار دهند و با دعوت از صاحب نظران علوم اجتماعی ، سیاسی و روان شناسی به تشریح دلایل سیاست کریزی، بی تفاوتی اجتماعی و به روزمره گی افتادن مردم بپردازند که هیچ چیزی برای حاکمان ، از بی تفاوتی حکومت شوندگان خطرناک تر نیست چنانچه از پیامبر مهربانی حضرت مسیح ( ع ) در کتاب آخرین وسوسه مسیح نوشته کازانتزاکیس نقل شده است : بترسید از به روزمره گی افتادن مردم . در این فرصت کوتاه توفیق همراهی و همگامی بیشتر با برادر اندیشمندم جناب کشاورز در توجه بیشتر به مطلب روشنگرانه و جدیدی که مطرح نمودند ندارم . امید است فرصتی پیش آید تا جمعی از دوستان و اندیشمندان از طریق همین دریچه و پنجره ای که مدیریت محترم ساید مازند نومه فراهم خواهندآورد در طرح و بحث بیشتر این مقوله مهم همت گمارند .

از نوشتار وزین و تضارب بر انگیز جناب استاد کشاورز عزیز سپاسگزاریم اما چند نکته را از باب یادآوری عرض میکنم:
-چنانچه مراد از جامعه حوزه عمومی باشد پس فراگیر ترین سیستمی است که در ذیل خود به چند زیر سیستم قابل دسته بندی خواهد بود.
- با چنین پیش فرضی جامعه امروزی از یک جامعه مکانیکی به ارکانیکی بدل شده است و بر همکنشی عوامل آن یسیار پیچیده و شبکه ای خواهد بود.
- جهانی شدن قدرت ، سرمایه ، سیاست ، اقتصاد و .....به کاهش قدرت نفوذ قدرت ، نهاد سیاست و ارتقاء سهم قدرت حوزه عمومی منتهی گردیده است.
- با افکار و ابزار سنتی مدیریت سیاسی و اجتماعی نمی توان رفتاری مدرن و متناسب با جامعه ارگانیک خلق کرد.
- عدم تناسب بین ابزار با اهداف، قطعا منجر به تضاد و تعارض نهاد های دخیل و نقش آفرین در حامعه خواهد شد.
- تقابل ناشی از ابزار و اهداف بر نرخ مسائل اجتماعی ، سیاسی ، فرهنگی ، اقتصادی و...می افزاید.
- ارتقاء نرخ مسائل از حجم سرمایه اجتماعی ، انسانی و فیزیکی می کاهد.
- پیامد این مسائل برای ساخت قدرت سیاسی: بحران کارکردی، بحران نفوذ و بحران مشروعیت، و بی ثباتی سیاسی خواهد بود.
- پیامد این مسائل برای حوزه عمومی پوپولیسم ، خرافه گرایی ، آنارشیسم ،.... و خلاصه توسعه نیافتگی است.
-

سلام علی اقا صادقی.راجع به نتایج انتخابات خبرگان اطلاع رسانی کن لطفا.ما دلواپسان در جریان نیستیم....خخخخخخخخ

با سلام به آقای کشاورز :
باعث خوشوقتی است که همه بدانیم تضارب آراء و بیان دیدگاهای مخالف و موافق باعث تقویت جریان اندیشه ورزی و تمرین تفکر نقدی است ودر پی آن نقد جامعه می تواند به مردم این امکان را بدهد تا به حقوقشان آگاهی پیدا نمایند همین مطلب مختصر نیازمند بستری است که آن بستر را نهاد های مدنی می نامیم اینکه حاکمان و حکومت گران چه تکلیفی دارند و مردم یک جامعه واجد چه حقوقی هستند از بستر جامعه مدنی می گذرد . اصرار بر نقد جامعه مو جب غفلت از خطاها و خلافهائی است که در سطح زمامداران جریان دارد کاملا سخن به حقی است اما رسیدن به این نتیجه روشن که زمامداران از خطا و خلافهائی بر خوردارند خود وظیفه را برای شما معلو م می نماید پس همه استعدادهایتان باید معطوف به نقد زمامداران گردد تا به تقویت جریان اندیشه ورزی جامعه یاری رساند آما آنچه این سوال را برای جناب استاد کشاورز برجسته می نماید دیدن حکومت و مردم جامعه را در پارا دایم حق و تکلیف است اینکه مردم را محق میدارید و حکومت را مکلف و یا بر عکس ؟ جواب را در دسترس همگان خواهد گذاشت .
از مطلب بسیار روشنگر جنابعالی متشکرم بیشتر مطلبد تا در باره آن سخن گفته شود لیکن حوصله کامنت وا می دارد تا سخن کوتا نمائیم موفق باشید

ایا عیسی کشاورز و اسحاق کشاورز یک نفر هستند یا نه اما ممنون نوشته ها عین هم به نظر می رسد

• علیپاسخ به این دیدگاه
  پنجشنبه 21 اسفند 1393-11:58

  ...اقای اسحاق کشاورز بخشدار محترم مرکزی شهرستان میاندرود هستند ...

اگر جامعه را سیستمی در نظر بگیریم که از اجزای مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی تشکیل شده، درمی‌یابیم که این اجزا نه الزاماً رابطه‌ای مجزا، بلکه رابطه‌ای متعامل و تنگاتنگ با یکدیگر دارند و رابطه حقوقی مردم و حکومت متقابل است؛ اگر حقی هست ـ که هست ـ در هر دو سوست، مردم حقوقی دارند که دولت نمی تواند به بهانه های گوناگون، آن را نادیده بگیرد یا سلب کند مانند: آزادی بیان،حق انتخاب حاکمان،حق انتقاد و نظارت، تامین امنیت، عدالت ، رفاه و.... در مقابل، حکومت نیز حقوقی دارد و مردم باید آن را رعایت کنندمانند: وفاداری به حاکمان منخب، اطاعت از قانون و... از اینرو جامعه وقتی به مدینه فاضله و آرمانی تبدیل می شود که هر دو گروه مکلف؛ یعنی مردم و حکومت، حقوق و تکالیف خود را به طور کامل انجام دهند و هیچ یک به حقوق دیگری تجاوز نکند. اگر این همکاری تحقق یابد، مردم، صالح و سعادتمند خواهند شد و در صورت قصور و تنگ نظری یک طرف، جامعه دچار اختلاف و آشوب می شود.بنابراین به سود حکومت و مردم است که به تکالیف خود عمل کنند و به حقوق طرف مقابل تجاوز نکنند.

" از میانِ نهادِ جامعه و نهادِ سیاست، یکی را درخت و دیگری را ثمر تلقی کنیم و بعد، درباره ی آن داوری کنیم."
جمله یی که نقل شد از متن نوشتار بالا است .
قیاسی که نویسنده محترم می کند شاید نا درست است . اگر قیاس او طوری دیگر بود مثلاً یکی را ریشه و دیگری( دولت و سیاست ) را شاخ و برگ می دانست شاید قیاس او به واقعیت نزدیک تر می شد.
در مورد درخت.بین دو جزء اصلی رابطه یی ارگانیک و متقابل را می توان دید و آنچه که میان این دو جزء (ریشه و تاج ) جریان دارد در اساس از نوع ماده است . این جریان مادی از سوی مردم (جامعه ) به دولت (حکومت ) که اساس کار است آیا شکل طبیعی خود را در کشوری نظیر ایران سیر می کند ؟ آیا ارتباط مادی ریشه با تاج درخت در اینجا نباید با جریان مالیه دولت که از سوی مردم است، قیاس شود؟ چه کسی می تواند مدعی شود که نفت ، امروز در واقع به مردم تعلق دارد ؟ تا زمانی که درآمد نفت یا همان ثروت آماده نفت که به کار مردم نیازمند نیست به شکل واقعی به فرد فرد مردم تعلق پیدا نکند و مادام که اختیار آن به دست سیاست (دولت ) است، چه کسی می تواند مدعی آن شود که مردم به دست خود مالیه دولت را تامین کرده اند ؟ این مطلب را کسانی درک می کنند که می دانند همین امروز هم منابع آماده و سرشار نفت و گاز ،بخش کلان و عمده مالیه دولت و یا مالیه دستگاه سیاست را در ایران برآورده می کنند ، درآمدی که با توجه به ابعاد عظیم آن کار خلاقه مردم در آن کمترین نقش را دارد. در غیاب چنین وضعی صحت امور را چگونه می توان انتظار کشید ؟ قدری بیشتر بیندیشیم .

بنظر من با ورود مطالب اقای کشاورز به نویسندگان سایت مازند نومه وزن این رسانه سنگین تر شد .متن امروز چقد لطیف و حاوی مطالب ارزنده بود متشکریم برادر عزیزم