مازندنومه، سرویس اجتماعی: دکتر نظام الدین نوری کوتنایی -عضو هیئت علمی دانشگاه هنر تهران و نویسنده چند جلد کتاب در حوزه ادبیات و هنر- است. او سال هاست در تهران زندگی می کند، ولی هم چنان به دیار خویش عشق می ورزد. در بسته ویژه نوروزی مازندنومه یادداشتی کوتاه از او را بخوانید که فحوای آن ضرورت اتحاد هم دیاران  و پرهیز از شهرگرایی و افتراق است.

به نام خدای الهام بخش

فرهیختگان، ادیبان و اهالی فکر و اندیشه در استان مازندران با سلام و  احترام؛ ارادت این جانب را پذیرا باشید.

همان گونه که مستحضر می باشید یکی از عوامل اصلی و محوری در کسب موفقیت و جلب توفیقات، اتحاد و همبستگی و انسجام به ویژه  در میان فرهیختگان و دانشوران و ادب دوستان است.

روشنفکران هر جامعه ای پیشگامان رشد و تعالی و پیشرفت و توسعه محسوب می شوند. مردم عموما" به افکار و ا عمال متفکران اجتماع خود نظر و به آن اقتدا می کنند. بنابراین ضرورت الگوسازی و هدایت اجتماعی همشهریان و هم استانیان از یکسو و توجه به اقلیم ها و اقوام مختلف اجتماع در سراسر کشور از سوی دیگر ایجاب می نماید بیش از پیش به موضوع اتحاد و همبستگی اهتمام جدی شود.

ما به تمایزات و امتیازات نامعقول  و نامعتبر ناشی از  وابستگی های قومی و نژادی اعتقادی نداریم، اما به اعتبار اصل «حب الوطن من الایمان» می بایست به حلقه های میهنی و قومی خود احترام و مبنای برتری و اولویت اجتماعی را در پرهیزگاری، دانش و تلاش بیشتر جست و جو کنیم.

بر این مبانی خطه سرسبز و دلاورخیز  استان مازندران  واجد شخصیت های  بزرگ که هر یک الگوی شایسته ای از پرهیزگاران، دانشمندان و مجاهدان می باشند، قابل عرضه به جامعه ایرانی و جهانی است.

وظیفه تلاش برای تحقق اهداف و پیشبرد برنامه های منطقه ای استان اقتضا دارد سرآمدان فکر و فرهنگ، با تقارب اندیشه ها و هم فکری واتحاد، راه پیشرفت مازندران و مآلا" توسعه ایران را برای همگان هموارتر سازند.

امر به اتحاد و نهی از افتراق و کینه ورزی، حسادت و افترا و توجه به  با طل علاوه بر اقتضای عقلی، دارای مبنای الهی است. آنجا که قران به صراحت می فرماید: «واعتصموا بحبل الله...»

آمده است: دو چیز سبب نیکبختی است، یکی سخن دلپذیر و دیگر دل سخن پذیر. امیدوارم سخنان این فرزند مازندران در آستانه سال نو بر دل آن عزیزان نشیند و سال 94 همدلی روزافزون میان یکایک آن سروران،آثار  وبرکات خود را هر روز، هرماه و هرسال نمایان تر سازد که: سخن کز دل برآید،لاجرم بر دل نشیند.