حرفي براي گفتن
يادداشتي از:مهندس كاميار فيلسوفى درباره بحران زباله ساري
كارى كه در چين و روسيه برروى شيشه هاى پلاستيكى نوشابه هاى خانواده انجام مى شود و آنها را به انواعى از مشتق هاى پلاستيكى تبديل مى كند، در ايران نيز قابل انجام است. شايد باورش براى عده اى سخت باشد ولى آنها از همين قوطى هاى نوشابه خانواده پودرى درست مى كنند كه جايگزين سيمان مى شود. اين پودر امروزه در ساخت كفپوش و سقف پوش كاربرد دارد.
در استان مازندران روزانه ۳۰ تا ۴۰ ميليون تومان هزينه مى شود تا زباله ها جمع آورى و انتقال داده شده و نهايتاً دفن شد. در صورتى كه به ازاى هركيلو ۲۰ تا ۲۵ تومان مى توان زباله ها را به پول تبديل كرد.
به اعتقاد من اگر در زمينه بازيافت زباله در استان كار شود در درازمدت با كمبود زباله روبه رو خواهيم شد. ايجاد كارخانه و شهرك هاى بازيافت زباله و حمايت از مهندسين جوان علم بازيافت راهكار خروج از بحران كنونى است.