مردان بزرگ روزگار همواره در هر جای این کره خاکی که باشند دل شان برای ایران و ایرانی می تپد و همه تلاش خود را در هر جایی که باشند برای سربلند ی ایران به کار می گیرند. این مردان بزرگ همواره آوازه  خاصی به وطن خود می بخشند و موجبات سربلندی من و تو ایرانی را فراهم می آورند .

 به سراغ مردی از مردان پر افتخار ایران که در کالیفرنیای آمریکا زندگی می کند رفتیم و با او همکلام شدیم که ماحصل آن درزیراز نظرتان می گذرد.اين گفت و گو پيش تر در هفته نامه محلي "سوردار"منتشر شده بود.

- لطفا بیوگرافی خودتان را برای خوانندگان ما بفرمایید؟

دکتر علی فردوسی هستم بزرگ شده خراسان و در یک خانواده متوسط و اصالتا اصفهانی دیده به جهان گشودم.

- از سوابق تحصیلی و شغلی خود برای خوانندگان بفرمایید؟

دیپلم خود را از دبیرستان دارالفنون و لیسانس خود را از دانشگاه پهلوی شیراز گرفتم و پس از اخذ سه فوق لیسانس ، از دانشگاه پنسیلوانیا درجامعه شناسی مدرک دکترای خود را اخذ نمودم . دوسال در دانشگاه برکلی و دو تا از دانشکده های ایالتی کالیفرنیا تحقیق و تدریس نمودم. شش سال هم در کشور ژاپن به سر بردم و در یکی ازمعتبرترین دانشگاه های آن کشور تدریس کردم و نیز در تلویزیون (ان.اچ.ک) به عنوان مشاور بین المللی همکاری کردم.

- چه مدت است که در آمریکا به سر می بریدو در آنجا مشغول چه کاری می باشید؟

 مجموعا بیش از بیست سال است که در آمریکا زندگی می کنم و علاوه بر اشتغال به تدریس در دانشگاه نوتردام برکلی در کالیفرنیا ، رئیس بخش تاریخ و علوم سیاسی دانشگاه برکلی در ایالت کالیفرنیا نیزهستم.

- چه شد که به آمریکا رفتید و چه زمانی به ایران بر می گردید؟

از آنجا که که آمریکا پیشرفته ترین نظام دانشگاهی جهان را دارد به این سرزمین آمدم و نمی دانم کی به ایران بر خواهم گشت؛ اما حتما این کار را در وقتی مناسب انجام خواهم داد.

- در خصوص مازندران و مازندرانی ها چه شناختی دارید؟

مازندران را از سال های جوانی می شناسم هم اتاقی من در دانشگاه شیراز، آملی بود که فردی سخاوتمند ،دلیراما ته دل رمانتیک بود همراه او به آمل رفتم، آن جا گاو داشتند و نیز تلار. آن بالا بالای کوه های سبز ، واقعا کویر ما کجا وآن چمنزارهای بهشت کجا!

- آیا در خارج ازکشور ایران هم به مازندرانیها برخورد نمودید؟

بله، سال ها بعد که در کشور ژاپن بودم با یک زن و شوهر مازندرانی آشنا شدم که مخصوصا نام شان را نمی برم چون در عالم ادبیات و فرهنگ سرشناس اند و باید بگویم در این عمری که بیش از نیمی از آن گذشته از این زوج شیر پاک خورده تر ندیدم.

 سخاوتمندی،بی ریایی،نیک خواهی( باز هم بگویم)آنان باعث شدند که از ارادتمندان آنها بشوم و خوب چون بسیاری از معاشران آنها مازندرانی بودند با مازندرانی های دیگر هم اشنا شدم.

- زنجیره دوستی شما با مازندرانی ها به کجا رسید؟

 زنجیره دوستی مرا با مردم فرهنگ و فعلا تجربه من به من می گوید: اگر صفای دل می جویی و خرمی دل با دوستان مازندرانی برو به مازندران

-آیا به کندلوس هم مسافرت داشتید؟

 بله من تابستان سال2005 برابر با مرداد ماه1384شمسی به اتفاق دوستان خود که یکی از آنها کندلوسی بود به این سرزمین زیبا سفر کردم .

-کندلوس را چگونه دیدید؟

 متاسفانه من بیش از یک ربع قرن از ایران دورم و این آرزوی قلبی من نبود و هر وقت که به ایران می رو یم بی اغراق هر روز آن درخشان ترین روز من است و سفر به کندلوس نیز برایم درخشان ترین سفرو روزها بود چرا که علاوه بر طبیعت زیبای آن در جشنی که به همت مردم کندلوس برگزارشده بود نیز شرکت کردم که برایم بسیار جالب بود.

- این جشن چه جشنی بود و چه ویژگی هایی داشت که نظر شما را جلب نمود؟

این جشن با نام محلی "فردینه ماشو" که بر گرفته از یکی از ماهه ای تبری بود که در همین ماه تبری برابربا مردادماه شمسی در کندلوس برگزار شد. آن چه قابل تامل بود که این جشن که احیا کننده سنت ها و آداب مردم منطقه کجور و کندلوس بود کاملا خود جوش و مردمی بود.

 مردم کندلوس توانسته بودند در جامعه فرهنگی و اقتصادی توانا و موفق باشند و امکانات خود را جمع آوری و این حرکت فرهنگی عظیم را انجام دهند. من هر بار که به ایران می آیم چیزی که تا اندازه ای باعث دل نگرانی من می شود این که در ایران امکانات فراوانی وجود دارد ولی نیرویی که بتواند این امکانات را تبدیل به یک حرکت کند کم است؛ مثلا هزاران چشمه و سایر امکانات طبیعی وجود دارد ولی هرگز تبدیل به یک حرکت در جهت فرهنگی و اقتصادی نمی شود ولی من در کندلوس جشن محلی فردینه ما شو را یک حرکت فرهنگی و اجتماعی عظیم دیدم و وسعت فرهنگی این کار فوق العاده بود.

 باید بگویم کندلوس می تواند سرمشقی برای ایران باشد. من الان در کالیفرنیا زندگی می کنم و درآن جا به من امکانات رفاهی کامل دادند و کاملا در آسایش زندگی می کنم .جایی که من در کالیفرنیا زندگی می کنم مهاجران زیادی از کشورهای چین، ویتنام ،کره، آمریکای لاتین ،کامبوج،لائوس و ... نیز زندگی می کنند و من در جلسات مختلفی که که برگزار می شود با افتخار می گویم من ایرانی ام و بهترین هدیه به سرزمینم فرهنگم می باشد که در کالیفرنیا آن را همیشه اشاعه می کنم و به ایرانی بودنم و فرهنگم افتخار می کنم که قدمتی چندین هزار ساله دارد .

بنابراین بهترین هدیه کجور به ایران کندلوس می باشد.ایران زمانی مانند بهشت زیبا خواهد شد که غرفه های گوناگون فرهنگی داشته باشد که یکی از این غرفه ها دهکده کندلوس می باشد.

-به نظر شما چگونه می توان در عصری که تکنولوژی و مدرنیت با سرعت رو به گسترش و پیشرفت می باشد سنتهای خود را حفظ نمود؟

ببینید من بیش از شش سال در ژاپن و در دانشگاه توکیو تدریس کردم و این کشور سنتی ترین کشوری بوده که تا به حال دیدم درحالی که از لحاظ فرهنگ مصرف بعد از آمریکا پیشرفته ترین کشور است بنده از لحظه ای که پا به سرزمین ژاپن گذاشتم رابطه بین تجدد و سنت را دیدم یعنی هرچه این کشور مدرن تر شده سنتی تر شده که این همان رابطه بین سنت و تجدد است که متفاوت با اروپا می باشد.

 در ژاپن به این نتیجه رسیدند که سنت ها را در راه سرمایه داری احیا کنند و ما نیز باید درایران این گونه عمل کنیم و در این راه باید مشارکت همه مردم وجود داشته باشد تا از سو استفاده دیگران جلوگیری شود مشارکت در عمل و تشویق همدیگر در راه احیا سنت ها.

-در خصوص احیا سنت و آداب و رسوم منطقه کجور مازندران چه باید کرد؟

 باز هم می گویم مشارکت مردم در عمل و تشویق همدیگر و من در کندلوس این مشارکت را دیدم ولی برای این روستا باید پول و بازار باشد. کندلوس توانسته با همکاری مردم و برپایی جشن محلی "فردینه ماشو"گام اول واساسی را در احیا سنت ها و آداب و رسوم منطقه کجور را بر دارد و به نظر من مردم این منطقه باید مواظب باشند تا تملک خارج از این روستا صورت پذیرد و هر نوع فضایی تحت شرایطی دقیق به طوری که رشدی بی رویه نباشد و آپارتمان سازی صورت نگیرد تا بتوان فضا برای احیا اداب و رسوم و سنته ای منطقه ایجاد نمود و در این راه مدیریت، مشارکت عمومی و حضور همه مردم این موفقیت را سبب می شود.

-آقای دکتر فردوسی ، به نظر شما جامعه مطلوب چگونه جامعه ای است؟

راستش نمی دانم جامعه مطلوب چگونه جامعه ای است حتی معنای روشنی از "مطلوب " ندارم اما می توانم به صراحت و با اطمینان بگویم که جامعه نا مطلوب به نظر من چگونه جامعه ای است؟

 پس از سال ها مطالعه و زندگی در کشورهای گوناگون و در سه قاره دنیا یعنی آسیا ، اروپا و آمریکا دریافته ام که جامعه ای که در آن اندیشیدن،گفتن و نوشتن، چگونه خدا را پرستیدن و چگونه راه خود را جستن تحمیلی باشد هیچ چیزش حقیقت نخواهد داشت و ملکی که هیچ چیز در آن حقیقت نداشته باشد انسان را از شرف نوعی تهی می کند که نتیجه آن این است که همه از ته دل از هم متنفر می شوند؛ اما در ظاهر مجیز هم را می گویند.

- آقای دکتر ایرانیان کالیفرنیا عید را چگونه برگزا رکردند؟

 در اینجا یعنی کالیفرنیا ایرانیان مانند مردم داخل کشور به سنت همیشگی عید نوروز 1385 را برگزار کردند و با تهیه هفت سین از فروشگاه های ایرانی و سبز نمودن سبزه با شکوه خاصی برگزار کردند .

-رسانه های آمریکایی از عید نوروز ایرانیان صحبتی به میان آوردند؟

 بله در اینجا تلویزیون ها و کانال های مختلف آمریکا اعلام کردند که در ایران عید نوروز می باشد و مردم ایران در برگزاری این جشن باستانی هستند و این عید را هم به همه ایرانیان تبریک گفتند.

- تبلیغات های منفی درباره ایران چه تاثیری بر روی مردم آنجا دارد؟

 تبلیغات های منفی در جاهایی که مثل روستا هستند تاثیر دارد ولی درنقاطی مثل لس آنجلس نیویورک و همین کالیفرنیا مردم به این تبلیغات ها توجهی ندارند و همه ملیت هایی که در این جا از کشورهای آسیایی اروپایی آفریقایی و ... هستند در کنار هم با آرامش زندگی می کنند.

- سخن پایانی شما؟

 از همه شما دوستان سپاسگزارم و سال خوبی را برای هم وطنانم آرزومندم. پیشنهادی هم به همه مردم خوب مازندران دارم و آن این که " نگذارید محیط زیست با صفای مازندران آلوده شود"

 مصاحبه از :محمدحسین ملایی کندلوسی - (kandelous_village@yahoo.com)