در روز بیست و پنجم شهریور 1320 نیروهای انگلیسی وشوروی به سوی تهران حرکت کردند و پهلوي اول را مجبور به استعفا کردند.  پس از این واقعه، رضاشاه توسط دولت انگلیس به منطقه ای در جزیره موریس (آفریقای جنوبی)  تبعید شد .

 وی در این جزیره پس از ابتلا به  بییماری سخت ، به دلیل حرارت و رطوبت  بالا ،  خواستار ترک آن محل  شد . پس از آن ابتدا وی را به بندر دوربان و سپس ژوهانسبورگ منتقل ساختند .

 وی در چنین روزی در سال 1323 هجری شمسی در این شهر در اثر سکته  مرد .در آن زمان به دلیل جو شدید ضد رضا خانی در ایران ،  جسد وی رابه مصر منتقل کردند و شش سال بعد یعنی در سال 1329 جسد او به تهران منتقل شد .

هم چنين در چنين روزي در دهه سوم ژوئيه سال199 ميلادي و طبق نوشته برخي از مورخان بر پايه تطبيق تقويم ها 26 ژوئيه، بلاش چهارم شاه اشكاني ايران اقوام مهاجر خزر را كه از آسياي ميانه به سوي غرب به حركت در آمده و دسته اي از آنها وارد برخي از مناطق ساحلي درياي مازندران شده و در حال دست اندازي بيشتري بودند به آن سوي دربند قفقاز عقب راند.

بلاش با اين كه در معرض حمله نيروهاي «سه وروس» امپراتور روم بود كه وارد ساحل شرقي مديترانه شده و قصد پيشروي به سوي شرق را داشتند، به بيرون راندن خزرها اولويت داده بود و با ارسال يك پيام صلحجويانه به «سه وروسSeverus»، ارتش ايران را مامور بيرون راندن خزرها كرده بود و موفق شد.

«خزر» در لغت به معناي «آواره و سرگردان» است. مهاجرت اين قوم در جريان مهاجرت آوارها، بلغارها و هون ها از آسياي ميانه به سوي اروپا صورت گرفته بود. بلغارها از پامير (شرق تاجيكستان) و در اصل فارسي زبان بودند. بلغارهاي ولگا هنوز واژه هاي فارسي قديم را بكار مي برند.

 از ميان اين اقوام مهاجر آسياي مركزي، خزرها از ميان رفته اند. خزرها در همان زمان به دين يهود گرويدند و گفته شده است كه يهوديان «اشكنازي» كه در اروپاي شرقي و نقاط ديگر پراكنده اند همين خزرها هستند كه روسهاي «كي افي» آنان را پراكنده ساختند. اعراب مسلمان پس از تصرف ايران در صدد حمله به اروپا از طريق قفقاز بودند كه همين خزرها مانع اين كار شده بودند كه بعدا مسلمانان عرب از طريق جنوب غربي اروپا (اسپانيا) قدم به اين قاره گذاشتند. با اين كه خزرها ديگر وجود نداشتند، روسها (پس از ايجاد امپراتوري)، از قرن 16 به اين سوي، بر پايه منافع سياسي خود درياي مازندران را «خزر» خوانده اند.

 يونانيان باستان، اين دريا را به نام قوم ايراني «كسپين ـ كاسپين» ساكن ساحل جنوب غربي آن كه شهر قزوين به نام ايشان است درياي «كسپيان»( Caspian Sea )ناميده بودند كه بين المللي شده است. در قرن جاري هجري سه بار به روزنامه هاي ايران و مولفان كتب درسي و معلمان مدارس توصيه اكيد شده بود كه خزر را درياي مازندران بگويند و بنويسند، يكبار در 1307، بار ديگر پس از ملي شدن نفت و از سال 1330 و بار سوم از سال 1335 و تاسيس سازمان هواشناسي و انتشار اخبار پيش بيني وضع هوا در رسانه ها.