بفرمائید این هم خبری(http://www.aftabnews.ir/vdciryat1paww.html) که از آن واهمه داشتم:
«سید کاظم وزیری هامانه گفت: ایران به دلیل عدم همکاری بانک ها و موسسات مالی خارجی، در تامین اعتبار پروژه های صنعت نفت با مشکل مواجه است. وزیر نفت در جمع خبرنگاران درباره کاهش حجم سرمایه گذاری های خارجی در صنعت نفت گفت: درحال حاضر شرکت های بزرگ نفتی وموسسات مالی و اعتباری خارجی درانتظارحل مسائل سیاسی ایران هستند به گونه ای که ایران درحال حاضر در تامین مالی پروژه های خود با مشکل مواجه است.»

توجه دارید که این وضعیت درقبل از رای گیری امروز سازمان ملل متحد وجود داشته است و بی گمان با رای گیری امروز، اوضاع دشوارتر خواهد شد. من درباره صنعت نفت چیزی نمی دانم ولی این حداقل را می دانم که اگر این «پروژه ها» با موفقیت انجام نگیرد، تولید و در نتیجه صادرات نفت ایران به مخاطره می افتد. و در آن صورت، دلارهای نفتی کمتری خواهیم داشت....و بعد به قول معروف پیدا کنید پرتقال فروش را!

آن گونه که درتازه ترین بیانیه(http://www.mardomsalari.com/1385/10/03/p11.pdf) بانک مرکزی می خوانیم بودجه سال 1385 دولت برای 57.5درصد از درآمدهای خویش به 37.5 میلیارد دلاردرآمدهای نفتی وابسته است. حالا خودتان مجسم کنید که با توجه به مشکلات پیش آمده- به گفته وزیر نفت- اگراین دلارهای بادآورده نفتی « کش» بروند، تکلیف بودجه مملکت فخیمه چه خواهد شد؟
درازای وارداتی که هرروزه بیشتر می شوند، چه باید بپردازیم؟ اگروارد نکنیم با رشد نقدینگی 40 درصد درسال، تورم چه می شود؟ می دانم « نرخ تورم» یک چیزاست و تخم مرغ دانه ای دویست تومان و هندوانه کیلوئی 800 تا 1000 تومان یک چیز دیگر، ولی مردم عادی با « نرخ تورم» خرید نمی کنند. اصلا هم حرفم این نیست که مردم رایانه نداشته باشند یا این که بوسیله تلفن همراه برای یک دیگرجوک رد و بدل نکنند- بالاغیرتا خلط مبحث نکنیم- ولی داریم به کجا می رویم؟

این خبر(http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8510020352) را از اینجا بخوانید:
«رئيس انجمن فولاد گفت: اگر روند واردات محصولات فولادي كه در روزهاي اخير با ورود بي‌رويه فولاد از كشور چين سرعت بيشتري گرفته است، متوقف نشود، در يك دور كوتاه زماني ما شاهد ورشكستگي كامل كارخانه‌هاي توليد فولاد و به تبع آن صنعت با ارزش فولاد كشور خواهيم بود»(niaak)