مازندنومه؛ سرویس سیاسی، ولی اله پاشا: استاندار مازندران با عزل حسن حسین نژاد، به نوعی استراتژی «فرار به جلو» را در پیش گرفت تا به زعم خود ضعف مدیریت در مراسم سفر رییس جمهور و هیات دولت به مازندران را پوشش دهد.

از سوی دیگر پس از سفر هیات دولت به مازندران، شرایط پیش آمده موجب شد تا استاندار به اهمیت حضور نیروهای همسو به عنوان نماینده عالی دولت در شهرستانهایی که هنوز فرمانداران دولت قبل بر مسند بودند، بیشتر پی ببرد و با توجه به در پیش بودن انتخابات حساس و سرنوشت ساز اسفندماه بر ضررورت تغییر فرمانداران دولت قبل اهتمام بیشتری بورزد و از بروز خطاهای احتمالی و شاید غیر قابل جبران به واسطه حضور برخی نیروهای ناهمگون در مناصب کلیدی پیشگیری کند.

ضرورت توجه استاندار به خرد جمعی اگر چه در آغاز به اعتراض برخی از دلسوزان در عزل و نصب های غیر کارشناسانه و مغایر با خط و مشی اعتدالی و اهداف و برنامه های دولت با عناوینی همچون «ورشکستگان سیاسی» و...پاسخ گفت، طولی نکشید که به این باور رسید تا برای پیشبرد برنامه های خود و توسعه مازندران در راستای سیاستهای دولت باید به خرد جمعی و نقد و نظر آن دسته از نیروهای اصلاح طلب که صرفا به دنبال تامین منافع خود نبوده بلکه به مصالح استان می اندیشند، توجه نشان داده و اشتباه را با اشتباهات بعدی پوشش ندهد.

تغییر بر مدار تدبیر

استاندار مازندران به عنوان نماینده عالی دولت در استان باید خیلی پیشتر از این پیام و خواسته مردم در انتخابات ریاست جمهوری در سال 92 را که تغییر بر مدار تدبیر است، درک و لمس می کرد و به تغییرات اساسی –علی رغم فشارهای پدرسالاران- که خود را قیم مردم می دانند و توجهی به خواست و اراده آنان ندارند دست می زد تا بتواند با همراهی کسانی که به اندیشه و برنامه های دولت تدبیر و امید باور دارند، اهداف و برنامه های توسعه محور خود را برای برون رفت استان از این وضعیت پیش ببرد.

ناگفته نماند که نیک می دانیم آقای فلاح با چالش هایی همچون فشار و مداخله برخی نمایندگان و افراد در سایه برای حفظ وحتی انتصاب نیروهایی خارج از اردوگاه فکری دولت نیز روبروست که نمونه آن حفظ تعدادی از فرمانداران دولت قبل با گذشت دو سال ازعمر دولت تدبیر و امید در برخی شهرهای استان، انتصاب برخی دیگر همچون فرماندارجدید سواد کوه که به دلیل ناهمسویی با دولت کنونی، در دی ماه سال گذشته از معاونت سیاسی فرمانداری شیروان کنار گذاشته شده بود اما تحت فشارافراد خاص در مجموعه وزارت کشور، به استاندار مازندران تحمیل شد، از آن دست است.

انتصاب حسین زادگان نقطه عطفی در تصمیمات استاندار

انتصاب حسین زادگان به عنوان فرماندار ساری را می توان نقطه عطفی در تصمیمات استاندار مازندران دانست، چرا که فلاح با این تصمیم می تواند بخشی از آب رفته به جوی نا امیدی و سرخوردگی نیروهای همسو با دولت و مشخصا اصلاح طلبان مازندران را برگرداند.

اگر چه به نظر من در سه گانه (استاندار-ساری- حسین زادگان) این حسین زادگان است که برد نکرده است، چرا که او به زمان 10 سال پیش برگشت! او در مراسم معارفه خود گفته بود که: استاندار از نقطه ضعف من در مقابل ساری استفاده و من را راضی به قبول مسئولیت فرمانداری ساری کرد.

کاش نقطه ضعف حسین زادگان با سابقه فرمانداری دو شهرستان مهم در شرق و غرب مازندران، کل استان مازندران بود!

ناگفته نماند که هنوز نتوانستم جمله استاندار مازندران در همین مراسم که گفته:"من حسین زادگان را نمی شناختم" را هضم کنم!

فرماندار نوشهر«شادمان » می شود!

با این حال در ادامه تغییر و جابجایی فرمانداران، بعد از جابجایی فرمانداران عباس آباد و تنکابن که هیچ توجیه و منشاء عقلانی و البته نه سیاسی برای آن نمی توان متصور بود، نوبت به شهرستان نوشهر رسید.

در نوشهر اما ماجرا طور دیگری است. قمی اویلی که بجا مانده از فرمانداران دولت پیش بود، به دلیل داشتن امتیاز بومی بودن و البته عملکرد به نسبت مناسب برآمده از متناسب سازی رفتار سیاسی خود با نیروهای همسو با دولت در شهرستان، از سویی نبود وفاق نیروهای حامی دولت در این شهرستان و نیز حضور نماینده ای که خیلی به طیف فکری دولت منتسب نیست و از حضور نیروهای توانمند بومی که طبعا با او در یک مسیر نیستند ممانعت کرده تا جایی که مجبور به حضور در جایگاههای مدیریتی در شهرهای همجوار شدند، توانسته با کمی چاشنی شانس دوام آورد؛ علی رغم اینکه چند بار زمزمه عزل او از سمت فرمانداری مطرح شد.

علي شادمان که مديركل دفتر امور اجتماعي استانداري مازندران بود و منتسب به جریان فکری دولت تدبیر و امید، اکنون فرماندار نوشهر شده است. با سابقه ای که از شادمان سراغ داریم می توان امیدوار بود تا با توجه به تجارب مدیریتی و شناخت از شاکله استانداری با همسویی و حمایت همه دلسوزان از جمله نیروهای حامی دولت در منطقه بتواند در شرایط حساس نزدیکی به زمان انتخابات، ضمن فراهم سازی شرایط حضور حداکثری مردم در انتخاباتی سالم و به دور از تنش، با بهره گیری از توان و استعدادهایی که برخی از آنها در این چند سال مغفول مانده ، توسعه همه جانبه این شهرستان مستعد را فراهم سازد.

*این یادداشت در شماره 19 نشریه ویشار منتشر شد که برای بازنشر در اختیار ما قرار گرفت.