مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، بهمن صادقی لاریمی: قصد ما تخریب هیچکس و هیچ مقامی نیست و از رسانه ای کردن مشکلات خشنود نیستیم، مگر در شرایطی که تمامی راه ها را بر روی خود بسته بینیم وتنها راه امید را درمطبوعاتی کردن آن جستجو کنیم.

جناب اقای حسینی؛ تعدادی از منتسبان به ستاد شما اعلان می کنند که دستور واگذاری ساحل لاریم از مقامات بالا آمده، مگر مقامی بالاتر از مقام معظم رهبری در کشور داریم؟ ایشان که به شدت مخالف زمین خواری، دریا خواری و کوه خواری هستند و بارها به مسئولان کشور در این خصوص هشدار جدی دادند؟

منظور رهبری که مردم عادی و کشاورزان در به در نبوده و نیست، منظور رهبری با همان شرکتها یا افرادی است که تحت عناوین مختلف به نام تولید و اشتغال، کام را برای عده ای شیرین و تلخی را برای عده ی بی شماری به ارمغان آوردند و هزاران هکتار از زمین های ملی را با بهانه های مختلف بلعیدند و تولید و اشتغال را به سخره گرفتند.

موسسه «ن» در لاریم جویبار قرار است از سه میوه ممنوعه دوتا را درجا...هم زمین را هم دریا را!  شانس آوردیم که کوه در نزدیکی نبود وگرنه آن را نیز.

..جناب اقای حسینی؛ اگر حتی بیست درصد از موافقتهای اصولی، به تولید می انجامید ایران الان بزرگترین صادر کننده محصولات کشاورزی، دامی و... در دنیا بود.

اینکه امروز طرف سخن ما شمایید به این دلیل است که متاسفانه یا خوشبختانه اسم شما بیش از هر مسئول دیگری در شهرستان سر زبانهاست و بیشتر افراد منتسب به شما اعلان می کنند در بیشتر سخنرانی های تان با افتخار اعلان می کنید با تلاش و کوشش شما این موسسه حاضر شد تا در سواحل روستای لاریم به پرورش ماهیان خاویاری بپردازد.

از اینکه به فکر مردم حوزه انتخاباتی خود هستید سپاسگزاریم، ما نیز چون شما از سرمایه گذاری استقبال کرده و فرش قرمز برای آنها پهن خواهیم کرد، اما به شرطی و شروطی!

از خوانندگان محترم مقاله عذر می خواهم که بحث یک روستا را مطرح می کنم، صرفا بحث لاریم یا یک روستا نیست، بحث یک منطقه است، منطقه ای که ساحل زیبا و بکر و موقیعت کم نظیری دارد و تقریبا جزء آخرین بازماندهای ساحلی با تپه های ماسه ای است .

بکر و دست نخورده بودن آن باعث شده هر روز زمین خوران خواب خوش برای خود و زهر آگین برای مردم ببینند، ضمن اینکه ساحل لاریم تنها راه آزاد و بدون تشریفات جهت دسترسی به ساحل دریاست، بخصوص برای مردم سه شهرستان قائمشهر، جویبار و ساری.

همچنین این منطقه پذیرای هزاران مهمانی است که بضاعت مالی مناسب و توان اجاره ویلاهای گران قیمت را ندارند. تقریبا بحث یک سرمایه ملی است که نسل امروز و آینده می توانند از ان استفاده کنند.

جناب اقای حسینی؛ ما چشم یاری از شما داریم، این چه افتخاری است که بزرگترین میراث پدران ما که متعلق به همه مردم ایران است را تقدیم شرکتی خصوصی و هزاران نفر را از دسترسی به ساحل و مکانهای تفریحی و توریستی محروم کنند؟

این چه افتخاری است که اکثریت قاطع اهالی از این واگذاری ناراضی هستند و تا حال ده ها نفر برای حفظ این زمینها زندانی و جریمه شدند و میلیاردها تومان اسناد تحت عنوان ضمانت هنوز آزاد نشده است؟

مردم لاریم مستحق این نیسستند که شاهد باشند جلوی چشم شان زمین هایی را که نسل اندر نسل حفظ کردند، حتی سانتی متری از آنها تجاوز نکردند دو دستی تقدیم شرکت خصوصی و هزاران نفر از دسترسی به دریا و درآمد محروم شوند. این میراث گرانبها متعلق به همه مردم ایران است.

اهالی شاید حسرت بخورند چرا در زمان بی خبری این زمینها را همچون دیگر مناطق تصرف نکردند تا حالا اینگونه شاهد باشند که چوب صداقت و امانت داری خود را می خورند!

اعلان می کنند مالک زمین شیلات است و ربطی به مردم ندارد. شیلات صرفا حق بهره برداری از این زمینها را دارد و مالک آن نیست، مالک این زمین دولت است. برای دولت همه دستگاه ها و نهادها یکی است، چرا قرعه این زمین ارزشمند به نام موسسه «ن» (عمومی غیر دولتی)افتاد؟ دلیلش ساده است، لطفا نگاه کنید به اعضای اصلی کمیسیون واگذاری زمین و... پیدا کنید پرتقال فروش را!

اقای حسینی، لطفا دیدگاه تان را از بخشی و محلی خارج کنید افق و آرزوهای مان را این قدر کوچک و محلی نبینید، مردم آگاه تر از آنند که این توجیهات غیرکارشناسانه و مغلطه آمیز بعضی از مسئولان را بپذیرند و زیر بار قول و قرارهای شفاهی و سرکاری آنها بروند.

بهانه می آورند این زمین سالهاست در آنجا رها شده، مگر قرار است هرچه را داریم در همین زمان و در همین مقطع همه را بین خود تقسیم کنیم؟ پس تکلیف آیندگان چه می شود؟

احتمالا پدران ما اشتباه کردند که این زمین ها را تصرف نکردند! لابد دل شان برای زمین خواران سوخته بود!

مسئولان شهرستان و استان چگونه گذاشتند راه دسترسی مردم منطقه به دریا بسته و راه چندصد ساله اهالی به دریا مسدود شود؟

یک راه اصلی و قدیمی را که (ش.خ) بلعیده است؛ دوباره چرا؟

شما چرا این قدر از این طرح که هیچ نفعی برای مردم منطقه ندارد دفاع می کنید؟ چه کسی به شما این حق را داده که اجازه دهید مسیر اصلی چند صدساله اهالی به دریا را مسدود کنند؟

 بگویید سابقه این راه روستایی بیشتر است یا عمر شیلات در این منطقه؟ اولویت با کدام شان است؟

لطفا از توجیه غیرکارشناسانه دست بردارید، صادقانه اعلان کنید که ما این کار را به واسطه قدرت مان انجام دادیم و به مردم هم ربطی ندارد!

اگر عزیزان واگذار کننده این میراث ملی، دستورالعمل واگذاری زمینها را ملاک قرار می دادند (ماده 14از فصل دوم دستوالعمل واگذاری زمین-اولویت بومی ها) قطعا با این واگذاری مخالفت می کردند.

تحلیل هزینه فایده این طرح کار سختی نیست، هر اقتصاد نخوانده ای حتی مردم عادی هم می دانند که ارزش اقتصادی، اجتمایی، فرهنگی، زیست محیطی، ماندگاری و... این ساحل برای نسل امروز و آینده به حدی بالاست که هزاران برابر بیشتر ازارزش کالای لوکسی به نام خاویاراست که حتی اگربه مرحله تولید انبوه هم برسد بر سر سفره بیش از 95 درصد مردم ایران نخواهد رسید.

عزیزانی که این زمین را در این شرایط به شرکت (ن) واگذار کردند، حداقل به هشدار جدی مقام معظم رهبری توجه می کردند و اهالی را از اضطراب و دلهره بیرون می آوردند. حداقل به این موسسه می گفتند اولویت کار شما آباد کردن هزاران هکتار زمین هایی ست که در سراسر کشور برای تولید و عمران و آبادی به شما واگذار شد. به آنها می گفتند دست از سر مردم بی نوای منطقه بردارند.

این ملک به خاطر موقیعت بی بدیلش صلاح نیست که شخصی و خصوصی و هم از دست دولت و هم مردم خارج شود. این کار هزاران نفر از اهالی را نسبت به آینده شان نا امید خواهد کرد.

جناب اقای حسینی؛ شاید جوانان منطقه از شما انتظار داشتند تا از طریق کمیسیون ورزش و جوانان این مناطق را جهت ورزشهای ساحلی در اختیار مردم قرار می دادید که برای شهرستان جویبار، استان و کشور مفید بود، ضمن اینکه زمین هم برای نسلهای آینده حفظ می شد. لابد این کار دشوار است!

اینکه ارزشمندترین دارایی های مردم را تقدیم یک شرکت خصوصی کنند بعد برسر مردم منت بگذارند که چند شغل دون پایه، موقت و مقطعی ایجاد کردیم، هنر نیست. مردم دنبال شغل پایدار هستند.

تجربه به ما آموخته این عزیزان تا زمانی که به مردم منطقه نیاز دارند بخشنده و مهربانند، وای به روزی که کارشان بار شود، دیگر حتی حاضر نیستند سرایدار، نگهبان و نظافت چی از بومیان استخدام کنند، چون خودشان آن قدر عیالوار هستند که چیزی به دیگران نرسد.

آزموده را آزمودن خطاست،  اهالی لاریم نیازی به گدایی این گونه اشتغالها ندارند، چون مالک واقعی آنها هستند. دنبال برند سازی و اینگونه عناوین کذایی و دلخوشکنک نیستند.

تجربه ما بیش از آنچیزی است که فریب این گونه تبلیغات ساده لوحانه را بخوریم. بعد از این همه کلاه گشادی که برسر همه ما رفت عبرت نگرفته ایم؟

جناب اقای حسینی و دیگر مسئولان واگذار کننده زمین؛ هنوز نیاموختیم قول و قراری مثل اشتغال و درآمد زایی برای بومیان که توسط شرکتهای خصوصی از این نوع مطرح می شود نه صادقانه است و نه واقع بینانه.

مسئولان منطقه پس از سالها پیگیری از اجرای دوکیلومتر آسفالت معمولی برای جاده ساحلی عاجز ماندند، حال شما انتظار دارید پس از اتمام کار، شرکت ازمسئولان منطقه حرف شنوی داشته باشد؟!

این قول و قرار شرکت به مسئولان از جمله به شما، در کدام دفترخانه اسناد رسمی ثبت و ضبط شده است؟ اگر انجام گرفته مردم را آگاه کنید.

متاسفانه روستای لاریم قلک شهرستان شده، قلکی که فقط از آن برداشت می شود و چیزی به آن اضافه نمی شود و همیشه مورد بی مهری مسئولان قرار می گیرد.

اینکه ساخت چند واحد مدرسه، خانه بهداشت، لکه گیری راه و...را به رخ مردم بکشند، هنر نیست، اینها وظیفه ذاتی دولت است و طبق شاخصهای برخورداری، اعتبار اختصاص می یابد.

فعالیتهای ذاتی دولت بدون نمایندگان هم انجام می شود. لطفا از ساده دلی مردم سوء استفاده نشود، کسی حق ندارد برای تحقق اهداف ذاتی و جاری دولت بر مردم منت بگذارد.

کار اساسی و بنیادی که در روستا انجام شده که بتواند گره ی کوری را باز کند کدام است؟ لطفا نشان مان دهید.

آن چه آمد صرفا گفته ها یا نظرات بنده نبوده و نیست، بلکه نظر صدها جوان و دیگر اقشاری است که افتخار نگارش آن را به بنده واگذار کردند.

حال همه ما از شما تقاضا داریم با کمک دیگر مسئولان استان دستور دهید در اسرع وقت از اجرای پروژه جلوگیری شود تا آرامش و امید به اهالی و منطقه بازگردد.

امروز حفظ آرامش از مهمترین اولویتهای جامعه است و همه ما موظفیم در راه تحقق این اهداف مهم گام برداریم، ضمن اینکه شما و دیگر مسئولان قسم خوردید که مدافع منافع مردم باشید ،لذا به جای شاد کردن دل چند نفر که الحمدالله دغدغه اشتغال و درآمد ندارند، دل هزاران نفر را شاد و این میراث ملی و گرانبها را برای نسل حاضر و ایندگان حفظ دارید.