مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، گزارش اشکان جهان‌آرای-عکس حامد پراکند: به تازگی المپیک ویژه کودکان کم‌توان ذهنی کشور در مجموعه رفاهی و خدماتی وزارت کشور واقع در خزرآباد ساری با معرفی نفرات برتر به کار خود پایان داد.

این مسابقات با حضور 9 تیم از استان‌های تهران، البرز، گیلان، مازندران و گلستان در 3 رشته تنیس روی میز، دوچرخه‌سواری و فوتبال و به میزبانی انجمن نیکوکاری «فرامهر تبرستان» برگزار شد.

انجمن «فرا مهر تبرستان» از حدود 4 سال پیش با مدیریت «لطف‌الله آذری تاکامی» فعالیت خود را در زمینه حمایت از کودکان و نوجوانان کم‌توان ذهنی و خانواده‌های آن‌ها آغاز کرد.

برگزاری دوره‌های آموزشی گفتاردرمانی و کاردرمانی و برپایی همایش‌ها از جمله فعالیت‌های این انجمن است.

مدیر انجمن «فرا مهر تبرستان» به همشهری گفت: ما مجوز از استانداری داریم در حمایت از افراد کم‌توان ذهنی و اوتیسم. آمارها نشان می‌دهد که دست کم 2.5 میلیون نفر در ایران کم‌توان ذهنی هستند. با خانواده می‌شوند حدود 10 میلیون نفر که با این مشکل ارتباط دارند. همین تناسب را برای استان هم می‌توان داشت. ضمن این‌که اوتیسم شرایط متفاوت‌تری دارد. چون تقریبا از هر 80 تولد یک نوزاد به اوتیسم مبتلا می‌شود.

«لطف‌الله آذری تاکامی» اظهار کرد: ما سازمان مردم نهادی هستیم که می‌خواهیم کمک کنیم تا خانواده‌ها بچه‌ها را به اجتماع بیاورند. خیلی از خانواده‌ها به خاطر مشکلات فرهنگی جامعه بچه‌ها را بیرون نمی‌برند. اگر هم بخواهند فرزند را به فعالیت‌های هنری و ورزشی ببرندمربی نمی‌توانند پیدا کنند. چون هم هزینه بالاست و هم مربیان آن‌چنان علاقه‌مند نیستند کار کنند. چون دیرآموز هستند. نکته بعدی این است که ورزش و فعالیت‌های هنری می‌تواند آن‌ها را برای این‌که خوداتکا باشند و در اجتماع بتوانند خودشان را مدیریت و اداره کنند آماده کند.

وی افزود: متاسفانه به دلیل این‌که هزینه‌ها بالاست و پوشش بیمه‌ای ندارند و توان مالی خانواده‌ها پایین است، توان مدیریت مشکلات وجود ندارد. در سال 94 هزینه گفتاردرمانی و کاردرمانی هر دقیقه هزار تومان بود. این‌ها هیچ پوشش بیمه‌ای ندارند. فعالیت‌های ورزشی هم محدودیت‌هایی دارد. چون بچه‌ها در محیط عادی ورزشی به خاطر مشکلات فرهنگی و زیرساخت‌های نامناسب با شرایط آن‌ها نمی‌توانند حضور یابند.

 این فعال اجتماعی اظهار کرد: هدف انجمن این است که هم برای افزایش حضور این بچه ها در جامعه بسترسازی کنیم و هم پذیرش خانواده‌ها درباره یادگیری این بچه‌ها افزایش یابد. از طرفی نهادها هم به سمت حمایت از این بچه‌ها و خانواده‌های‌شان سوق داده شوند.

 مدیر انجمن «فرا مهر تبرستان» با بیان این‌که به خاطر نداشتن مکان مناسب و ثابت امکان اطلاع‌رسانی رسمی برای عضوگیری نداریم، گفت: با فعالیت در شبکه‌های مجازی حدود 300 عضو غیر رسمی داریم. اما تا کنون 70 عضو به طور رسمی در این انجمن ثبت‌نام کردند. استقرار این انجمن در یک محل ثابت می‌تواند فعالیت‌ها را گسترش دهد. با این حال در همین شرایط هم توانستیم میزبانی یک مسابقه ملی را بگیریم و بچه‌های انجمن سال 94 در رشته‌های مختلف ورزشی 40 مدال کسب کردند.

آذری تاکامی افزود: هنوز فرهنگ همگانی جامعه آماده حضور این بچه‌ها نیست. ادارات باید بیشتر به این افراد توجه کنند. انتظار ما این بود که اداره کل ورزش و جوانان خیلی جدی برای میزبانی وارد عمل می‌شد. البته گام‌هایی هر چند کوچک از سوی نهادهای مختلف در حال برداشته شدن است که امیدواریم به نتیجه برسد. با توجه به این‌که این بچه‌ها حقوق خود را نمی‌شناسند، وظیفه جامعه نسبت به آن‌ها خیلی بیشتر است.

*خانواده‌های بچه‌های معلول به شدت با مشکل مالی مواجه هستند

  یکی از اعضای این انجمن هم در گفت‌وگو با همشهری با بیان این‌که در این انجمن معمولاً مادران فعالیت‌های مختلف اعم از مشاوره به مادران تازه‌وارد را انجام می‌دهند گفت: انمن «فرا مهر تبرستان» از خانواده‌های که دارای فرزند مبتلا به سندروم دان یا اوتیسم هستند حمایت می‌کند. تعدادی نیکوکار با حمایت مالی خود برخی از هزینه‌های این انجمن را متقبل می‌شوند.

 «مائده رضایی» افزود: حمایت از افراد کم‌توان ذهنی در این انجمن به صورت مالی نیست. بلکه عمده کمک‌های دریافت شده از نیکوکاران صرف برگزاری کلاس‌های کاردرمانی و گفتاردرمانی می‌شود که هزینه بالایی برای خانواده‌ها دارد. تعدادی از گفتاردرمان‌ها و کاردرمان‌های برتر ساری گرد هم آورده شدند و کلاس‌های مختلف را برگزار می‌کنند. خانواده‌هایی که بضاعت مالی برای فرستادن فرزندشان به این کلاس‌ها ندارند به مشاورها معرفی می‌شوند.

وی با اشاره به این‌که بیشتر بچه‌های زیر پوشش این انجمن مبتلا به سندروم دان هستند، اظهار کرد: اخیرا دو تن از گفتاردرمان‌ها اعلام کردند که حاضر هستند پنجشنبه و جمعه را کاملا رایگان به انجام خدمات مشاوره‌ای بپردازند. از نظر حضور مشاوران مشکلی نداریم. اما نداشتن فضای مناسب فعالیت‌های انجمن را با محدودیت مواجه کرده است.

 این فعال اجتماعی خاطرنشان کرد: محل فعالیت انجمن مدتی در یک ملک شخصی بود که به خاطر نیاز مالک به واحدی که در اختیار انجمن گذاشته بود تحویل داده شد. در حال حاضر کلاس‌ها در دفتر کار آقای آذری برگزار می‌شود که از نظر فضا برای چنین دوره‌هایی اصلا مناسب نیست.

  عضو انجمن «فرا مهر تبرستان» با بیان این‌که از مسئولان شهر، شهرستان و استان تقاضای توجه ویژه به این انجمن را داریم، گفت: دوره‌های گفتار درمانی شاید در یک اتاق معمولی قابل انجام باشد. اما برای دوره‌های کاردرمانی به خاطر تعدد و حجیم بودن ابزار به فضای بزرگ و مناسب نیاز است.

 رضایی درباره فعالیت‌های اخیر این انجمن اظهار کرد: علاوه بر میزبانی از المپیک ویژه کودکان کم‌توان ذهنی که در 2 روز اخیر برگزار شد، در چند ماه اخیر رشد خوبی در فعالیت‌های انجمن مشاهده شد. انتخابات هیأت مدیره انجمن نیز در آینده نزدیک برگزار می‌شود و قطعا پس از آن برنامه‌ریزی‌های مناسبی برای بهتر شدن فعالیت‌ها خواهد شد. افزایش تعداد اعضا و حضور برخی خانواده‌ها از شهرهای دیگر استان در دوره‌های آموزشی انجمن نشان می‌دهد که انجمن مسیر رو به رشدی را طی می‌کند.

 وی افزود: یکی از کارهایی که در این انجمن انجام می‌شود ارائه مشاوره به والدین فرزندان کم‌توان ذهنی است. برخی از مادران از نظر روحی با مشکلات زیادی مواجه می‌شوند. اما در این انجمن با کمک مادران با سابقه‌تر وضعیت روحی بهتری پیدا می‌کنند. در حال حاضر مادرانی در همین انجمن فعالیت می‌کنند که در ابتدای ورودشان نیاز به مشاوره داشتند. اما حالا خودشان به مادران تازه‌وارد مشاوره می‌دهند. برای زیر پوشش قرار گرفتن افراد در این انجمن محدودیت سنی وجود ندارد. به همین دلیل مادران نوزادانی که مبتلا به اوتیسم یا سندروم دان هستند از مشاوره‌های انجمن بهره می‌گیرند.

  این فعال اجتماعی اظهار کرد: برخی فعالیت‌های دیگر مانند برگزاری پیاده‌روی خانوادگی ویژه کودکان معلول  یا برپایی همایش نیز در دستور کار انجمن قرار دارد. اواخر دی ماه سال گذشته یک پیده‌روی خانوادگی در پارک ملل برگزار شد که به افزایش روحیه خانواده‌ها و کودکان کمک زیادی کرد. دومین همایش انجمن نیز به مناسبت روز جهانی سندروم دان که یکم فروردین است، 19 اسفند در سالن کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مازندران برگزار شد که با جشن تولد چند تن از کودکان نیز همراه بود.

  عضو انجمن «فرا مهر تبرستان» خاطرنشان کرد: بعضی بچه‌های معلول ذهنی از نظر هوشی سطح بسیار بالایی دارند. بسیاری از این بچه‌ها عناوین مختلفی را در مسابقات علمی، هنری و ورزشی کسب می‌کنند. اما نگاهی که به این بچه‌ها وجود دارد هنوز مناسب نیست. برخی از این بچه‌ها حتی توان حضور در مدارس عادی را دارند. اما به خاطر نگاه نامناسبی که در جامعه حاکم است، خانواده‌ها میلی به فرستادن آن‌ها به محافلی که بچه‌های عادی در ان هستند ندارند.

 رضایی با بیان این‌که عمده حمایت‌ها از انجمن توسط نیکوکاران انجام می‌شود، گفت: میزبانی از المپیک ویژه بیش از 25 میلیون تومان هزینه داشت که بخش عمده‌ای از این هزینه را نیکوکاران پرداخت کردند. شهرداری ساری و شورای اسلامی نیز همراه با بهزیستی هزینه‌هایی را متقبل شدند. البته جا دارد قدردانی ویژه‌ای از شهردار ساری و معاون فرهنگی ایشان داشته باشیم که در هر برنامه به شکلی انجمن را همراهی کردند.

وی با تاکید بر لزوم حمایت مسئولان برای در اختیار قرار دادن یک فضای مناسب اظهار کرد: در برنامه‌های انجمن برپایی کلاس‌های مختلف مانند آشپزی برای دختران و سایر فعالیت‌های هنری مانند معرق، گلیم بافی، ریخته‌گری و بسیاری از کارهای دیگر تعریف شد. اما به خاطر نداشتن فضا قادر نیستیم این کارها را انجام دهیم. در حالی‌که برپایی این کارگاه‌ها می‌تواند به مرور به درآمدزایی خود بچه‌ها منجر شود.

 این فعال اجتماعی با اشاره به جای خالی دیوار47 در ساری گفت: به خانم دکتر «آزاده عباس‌زاده» که این طرح را در شهرهای مختلف ایران اجرا کردند پیشنهاد دادیم که برای اجرای طرح در ساری نیز همکاری کنند. البته اگر قرار است دیواری به این بچه‌ها اختصاص داده شود بهتر است در نقطه‌ای پربازدید و مناسب از شهر باشد. پیگیر این موضوع هستیم و امیدواریم که محقق شود.

رضایی با بیان این‌که خانواده‌های این بچه‌ها به شدت با مشکل مالی مواجه هستند، گفت: هر جلسه گفتار درمانی 30 هزار تومان و هر جلسه کاردرمانی 33 هزار تومان برای هر خانواده هزینه دارد. طبیعتاً برخی خانواده‌ها ماهانه یک تا 2 میلیون تومان برای این کلسا‌ها هزینه می‌کنند. اما مشکلات مالی این خانواده‌ها صرفا به برگزاری کلاس‌ها محدود نمی‌شود، چون این بچه‌ها مشکلات جسمی دیگری هم دارند. از بیماری‌های قلبی تا ضعف در بینایی و سایر مسائل که هر کدام هزینه‌های زیادی را به خانواده‌ها تحمیل می‌کند. بسیاری از این خانواده‌ها هم از حضور در بهزیستی و درخواست کمک خجالت می‌کشند. بنابراین لازم است که خود مسئولان دست به کار شوند و با کمک کردن به این قبلی انجمن‌ها کار را برای کمک کردن به چنین خانواده‌هایی آسان کنند. مشکلات مالی باعث شده که روحیه برخی خانواده‌ها بسیار ضعیف باشد و روحیه پایین والدین هم روی بچه‌ها اثر منفی مستقیم می‌گذارد.