مازندنومه؛ سرویس سیاسی، سردبیر: می گویند: «ترکت الرای بالری». مثال است این. نقل است که ابومسلم خراسانی خلافت را به ضرب شمشیر برای سفاح به ارمغان آورد. بعدا" که منصور بر سرکار آمد، از در اسخفاف و ستیز با جانشین سفاح -منصور دوانیقی- درآمد و بی اجازت او، از خراسان به ری عزیمت کرد. منصور با خدعه به رومیه کشاندش و ابومسلم را از پای درآورد . حالا دیگر کار از کار گذشته بود و این مثال ماندگار شد که: ترکت الرای بالری.

تاریخ هر لحظه با ما سخن می گوید. کسی که به اندرز و هشدار و نصیحت یاران و همراهان واقعی، وقعی ننهد و نسنجیده به کاری دست زند، حتما" متحمل زیان و خسارت می شود و ندامت و پشیمانی آن گاه سودی نخواهد داشت؛ چرا که «رای و اندیشه اش را در ری از دست داده است!»

***

از هنگام برآمدن ربیع فلاح در ساختمان استانداری مازندران به سال 1392، دوستان و همراهان واقعی او و دولت کنونی، به نیت بهسازی امور و پیشبرد صحیح و منطقی کارها، دست یاری و مشورت و پیشنهاد به سویش دراز کردند، لیکن او این دست ها را تک تک، خالی برگرداند و آن شد که نباید می شد. دیرزمانی نگذشت که دور او از مشاوران امین و کاردان خالی شد، نیروهای فکری و خردمند یا در سیستم او راه نیافتند و یا اگر بودند، خلع سلاح و برکنار شدند و تصمیمات او از سوی افکار عمومی، گروه ها و رسانه های مستقل،  بعضا" شتاب زده و  خلق الساعه و محفلی ارزیابی شد.

سیستم استانداری مازندران دو ضعف عمده  داشت و دارد؛ یکی این که هرگز نتوانست به بسیج گری نیروهای حامی دولت در استان بپردازد و برعکس نیروهای اصلاح طلب و حامی دولت را از خود راند و سالی نشده به منتقد سیاست های خود تبدیل کرد و دوم این که روابط عمومی و نظام رسانه ای و تبلیغاتی «استانداری» به نظام رسانه ای و تبلیغاتی «استاندار» بدل شده و هیچ رابطه ای با رسانه های سالم و مستقل و حامی دولت برقرار نکرده اند و به عمد این رابطه ها هر روز کمرنگ و حذف شده است.

اگر این موضوع را گسترش دهیم به موارد دیگری نیز خواهیم رسید، مثلا" حرف درمانی و ادعاهای بدون مدرک و سند، ارائه آمار نادرست(که این یکی را علی اصغر یوسف نژاد در تریبون نماز جمعه ساری رسانه ای کرد)، به کار گیری برخی مدیران ضعیف و بی رمق و امتحان پس داده و بعضا" نزدیک به اردوگاه مخالفان قسم خورده روحانی و ...البته حرف شنوی استانداری از افراد و نهادهای خاص.

ربیع فلاح تنهاست. جای خالی حامیان حقیقی دولت را در اطراف او، یا برخی نمایندگان سهم طلب مجلس پر کرده اند یا افراد ذی نفوذ اقتصادی و مانند این ها.

او در تازه ترین اظهارات خود در جمع گلچینی از نیروهای اصلاح طلب استان(و نه همه آن ها و بزرگان اصلح طلب) ادعا کرده قوی تر از استاندارهای دوره خاتمی است و عملکرد بهتری نسبت به آن ها داشته است! از این دست فرمایش ها او کم ندارد، ولی در عمل هیچ گاه با مدرک و سند متقن حرف نزده و این ادعاها هرگز قابل لمس و احساس و ادراک نبوده است.

همین می شود که برخی اصلاح طلب های حاضر در نشست شنبه شب، به صراحت به او می گویند: « از دوستانی که سال 92 در کنار شما بودند مشاوره نگرفته اید و به سراغ اینها نرفته اید. افرادی که اعتقادی به برنامه ها و اندیشه های روحانی ندارند چگونه می خواهند تغییر ایجاد کنند؟ چند اصلاح طلب در کنار شما هستند؟ چند فرماندار اصلاح طلب دارید؟ از استاندار گلایه داریم چون اعلام کرده بود کسانی که روحانی را قبول ندارند نباید مسئولت داشته باشند در حالی که با حمایت رئیس دفتر استاندار، مدیرکل احمدی نژادی، مسئول بازرسی انتخابات مجلس در بهشهر می شود و...الخ.»

استاندار مازندران حتی برای یک بار در حضور رسانه ها با اصلاح طلبان درجه یک و نامدار استان که خرداد سال 92 در مسجد جامع ساری حماسه آفریدند، ننشسته و همواره خود را از معرض دید آن ها مخفی کرده است.

 تازه در همین جلسه اخیر که بدون حضور رسانه ها برگزار شد، او در انتها ادعا کرد بهترین است و وقتی صدای اعتراض برخی بلند شد، فورا سالن را ترک کرد. این تک گویی و مونولوگ مرام او و سیستم استانداری او شده است.

در جدیدترین نسخه هم او تومار مدیریت ارشد سه شهرستان غرب مازندران را در هم پیچیده و هرچند هنوز این موضوع قطعیت نیافته، تحت تاثیر فشارهای نماینده مجلس، در عرض کم تر از 8 ماه به تغییر فرماندار نوشهر مبادرت ورزیده و دو شهر محمودآباد و چالوس را نیز از این تغییر دومینویی، بی بهره نگذاشته است

برخی نماینده های مجلس تمامت خواه و پرتوقع اند. اصل تفکیک قوا نیز برای شان پشیزی ارزش ندارد و کار خود را می کنند و حتی برای یک انتصاب ساده در حد بخشدار یا رییس اداره ای، دم وزیر را هم می بینند، اما یادمان باشد عمر مجلس نهم تمام شده است و امروز گاه مماشات با فلان نماینده و بهمان فرد ذی نفوذ نیست. و اصلا" قرار نبود در نظام تدبیر و امید روحانی چنین  و روش ارباب رعیتی و باج دهی باب شود.

البته ربیع فلاح حق دارد در قبال نماینده مجلس و امثال او کوتاه بیاید، چون نه مشاوران آینده نگر و کاربلدی برای خود استخدام کرده است که به او مشورت دهند و نه دور او را افرادی شجاع و اندیشه ورز و کاربلد احاطه کرده اند که در چنین مواقعی یاری رسان اش شوند.

نماینده مجلس مدیری بله قربان گو و وابسته به ستاد خود می خواهد تا برایش رای جمع کند، چرا متولی ارشد استان زیر بار می رود؟ چه کسی گفته فرمانداران به نسبت موفق را در کم تر از 9-8 ماه باید جابه جا کرد و زمام اختیار عزل و نصب را به نماینده هر شهر وانهاد تا مبادا گربه شاخ مان بزند!

 این که در محافل(حتی نادرست)بگویند عزل و نصب های استاندار از طریق دفترش یا جای دیگر انجام می شود، شبهه ناک و مایوس کننده و منفعلانه است.

 به ظاهر استاندار مازندران هم و غم خود را مصروف حفظ موقعیت به هر بهایی کرده و تصمیم گیری و تصمیم سازی را در حوزه های اقتداری و سیاسی به «دیگران» واگذار کرده است؛ «دیگرانی» که دل به تمدید دولت یازدهم نسپرده اند.

وادادگی سیاسی در نهایت به افتضاح و شکست سیاسی منجر شده و جبرانش به سادگی میسور نخواهد بود، چرا که گفته اند: «ترکت الرای بالری!»

یکی به این آقایان استانداری بگوید کم تر از یک سال دیگر انتخابات مهم ریاست جمهوری است تا شاید اندکی جسورانه تر و عاقلانه تر رفتار و کنش داشته باشند. آیا انفعال و انقیاد را انتهایی نیست؟!

تلخ کنی دهان من، قند به دیگران دهی / نم ندهی به کشت من، آب به این و آن دهی
جان منی و یار من دولت پایدار من / باغ من و بهار من، باغ مرا خزان دهی(مولوی)