تعداد بازدید: 7570

توصیه به دیگران 2

جمعه 6 اسفند 1395-18:26

استاد «حسین طیبی» درگذشت

نوازنده و پیشکسوت موسیقی مازندران و پدر ساز لله وا عصر جمعه در 80 سالگی در ساری درگذشت.


مازندنومه، سرویس فرهنگی و هنری: به گزارش مازندنومه، استاد حسین طیبی -نوازنده ساز بومی لله وا و از بزرگان موسیقی مازندران- که در سال های اخیر چند عمل جراحی سخت را پشت سرگذاشته بود، عصر جمعه درگذشت.

استاد حسین طیبی در 12 آبان سال 1315 خورشیدی از پدری به نام محمد و مادری به نام نرجس در روستای سود کلا دهستان بنافت بخش دودانگه شهرستان ساری به دنیا آمد.

او تحصیلات خود را ابتدا از مکتب خانه ای در زادگاهش آغاز کرد و سپس در روستای سید ابوصالح قائم شهر ادامه داد.

طیبی کلاس اول و دوم ابتدایی را یکجا در روستای سنگده امتحان داد و پس از قبولی در کلاس سوم دبستان نشست. سپس کلاس چهارم، پنجم و ششم ابتدایی را در دبستان حافظ ساری با رتبه ی ممتاز گذراند.

او در 15 سالگی به دلیل فوت پدر ناچار از مدرسه خارج شد و به کار پرورش دام سنتی پرداخت و در 21 سالگی ازدواج کرد.

با توجه به این که پدرش مخالف یادگیری موسیقی بود، ولی با تشویق و علاقه مندی مادرش آموزش لله وا را از 7 سالگی آغاز کرد.

در سال 1347 به شکل کار مزدی به استخدام اداره ی فرهنگ و هنر درآمد و در پست نوازندگی مشغول کار شد.



طیبی در سال 1364 نشان درجه 2 هنری و در خردادماه سال 1380 نشان درجه یک هنری را دریافت کرد.

او 4 نوار خود را در پیش از انقلاب به شماره های 124 ، 125 ، 141 ، انتشار داد. پس از انقلاب نخستین نوار وی به نام لله وا در سال 1365 از سوی فرهنگ خانه مازندران انتشار یافت و از سال 1369 همکاری خود را با گروه شواش آغاز کرد.

طیبی در سومین جشنواره موسیقی فجر به عنوان نوازنده برتر شناخته شد. در مرداد ماه سال 1370 با ساز لله وا در جشنواره آوینیون فرانسه و در شهریور ماه همان سال در جشن هنر ایران در شهر دوسلدرف آلمان شرکت کرد.



او علاوه بر لله وا به سازهای نی، سرنا، قرنه، نقاره، آواز محلی مازندرانی و آواز سنتی ایران تسلط داشت.

استاد حسین طیبی برای نخستین بار به صورت ابداعی در آواز امیری از منطقه صوتی سوم لله وا استفاده کرد.

او از سال 1364 به عنوان مدرس لله وا در خانه مازندران مشغول آموزش بوده و شاگردان بسیاری را پرورده است و تا سال های آخر عمر نیز همچنان لله وا می نواخت.

مراسم تشییع و برنامه های ختم استاد حسین طیبی در سایت و کانال مازندنومه اطلاع رسانی خواهد شد.



  • کیانوش رشیدی قادی(یک بهمنانی-سوادکوهی-ساروی از آلمان)پاسخ به این دیدگاه 1 0
    سه شنبه 17 اسفند 1395-3:56

    "مه دِل لِه وای لَ لِه وا بَوِردِه"!
    -------------------------------------

    گت" له له" وا زن مازندرونی
    دیگه،
    نفس ندارنه.
    ...
    امه
    "بنافت"
    امه
    خارِ "سنگده"
    امه قشنگۀ "فریم"
    دیگه جرس ندارنه.

    -
    *-سالها شده(بیش از سی و سه سال) که برون از سرزمین ما هستم.
    گت" له له " وای مازندرونی، را نخستین بار در سال 1355 در سالن "خانه جوانان ساری" دیده و آوای او را شنیدم.
    هنرمندان از سرتاسر استان مازندران در همۀ زمینه ها جمع شده بودند.
    پایان برنامه را به "لَه لِه وا"، واگذار کرده بودند...
    آمد....
    خواند:
    "مه دل له وا بورده، وا بورده
    مه دل ره وای له له وا بورده
    مه دل ره آسمون روجا بورده
    مه دل ره ساروی کیجا بورده."
    ------------------------

    .
    گت" له له" وا زن مازندرونی
    دیگه،
    نفس ندارنه؛
    امه
    "بنافت"
    امه
    خارِ "سنگده"
    امه قشنگۀ "فریم"
    دیگه جرس ندارنه.
    ....
    حسین طیبی، انسانی ساده، "له له وای" سنگده ، فریم، بنافت (بخش دودانگۀ شهرستان ساری -استان مازندران) در روزهای گذشته به تاریخ نواهای مازندرانی پیوست، تاریخی که خود یکی از نویسندگانش بود، که بگوید:
    ""مه دِل لِه وای لَ لِه وا بَوِردِه"!

    با احترام
    کیانوش

    هفدهم "اونِه ماه" سال 1528 تبری

    شانزدهم اسپندماه سال 7038 میترایی

    • میر حمزه طاهری هریکنده ای نوپاپاسخ به این دیدگاه 2 0
      يکشنبه 8 اسفند 1395-7:40

      با سلام و عرض ادب
      این روزها مردی را از دست داده ایم که هنوز هم صدای نی (لله وا) در ذهن همه مازندرانی ها و هنر دوستان است و بنده هم از طرف همه مازندرانی های مقیم بندر عباس درگذشت این هنرمند نامی مازندران را به خانواده ایشان به خصوص به پسر ایشان جناب آقای ارسلان طیبی تسلیت عرض می کنم:
      نام و یادش گرامی
      تقدیم به استاد طیبی:

      چمــره للــه واره یـاد نکمبی
      ته طالب طالباره یـاد نکمبی
      ته یاد دایم امه ور زنده هسه
      ته نجما ته صداره یاد نکمبی

      روحش شاد

      • عارف کمرپشتیپاسخ به این دیدگاه 1 0
        شنبه 7 اسفند 1395-12:55

        انا لله و انا الیه راجعون
        غم از دست دادن استاد حسین طیبی ، بس بزرگ و عمرکاه است. آنان که با نوای لله وای استاد و آهنگ هایی نظیر« مش حال، کرچال، کمرسری، زاری و..» برای خود خاطراتی ساخته اند، نه استاد را فراموش می کنند و نه نوای زیبای لله وای ایشان را چراکه هنر و هنرمند هر دو ماندگارند.

        • احسان مهدیانپاسخ به این دیدگاه 1 0
          جمعه 6 اسفند 1395-23:44

          انالله و انا البه راجعون - روحش شاد
          .
          .
          .
          لله وا خاموش نمی شود و استاد را در خاطرات ما زنده نگاه خواهد داشت

          • کیوس گورانپاسخ به این دیدگاه 2 0
            جمعه 6 اسفند 1395-23:26

            خبر از هجرت و رحلتِ بالا بلندی چون استاد ِ بزرگِ نی نواز - حسین طیبی - بدین کوتاهی هم میشود !؟
            دیرگاه شب است و من که عصرانه جمعه روزم به زمزمه هائی به همراهی نیِ ارسلان اش صرف شد ، کجا می پنداشتم - من و ارسلان - که به ساعتی بعد سوگوار هجرتِ حضرتِ استاد خواهیم شد ....!؟
            تعزیتم برای که؟- که خو د نیاز به تعزیت و تسلّی دارم ....!
            چه غمی دارد لله وای استاد که لب به لبِ غیر نخواهد داد... !
            من در هجمه ی خاطرات هستم و بگذارید بگویم که در سال 1350 ، به سفری که به انگلیس داشتم ، به توصیه دوستانم ، رستورانی در حوالی هاید پارک لندن یافتم که اگر اشتباه نکنم به اسم ( شندلیه ) و با مدیریتِ یک ایرانی از اهالی بابلسر بود . با من ، به هر کجای آنسوی آب که سفر میکردم - و زیاد سفر میکردم - کاستی از نی نوازی استاد طیبی همراه بود . با مدیر مازنی رستوران شندلیه این قرار را داشتم که به یک ساعت زمانِ صرفِ ناهار ، باید نوارِ نیِ استاد طیبی پخش شود ...! به دوماه نخستِ سفرِ نخست ِ و سفرهای بعدی ، به این قرار عمل شد ... عشق به دیار و به هنرِ دیار یعنی همین ....!
            امشب چه ام میشود ؟
            (دل مَشتِ غرصوئه ، دارنه میلِ زار اَمشو
            زارِ صنوبر و ، سور و اسپیار امشو)













            بروم وضو به یادها بسازم و نجوای خاطره که به کجاوه هجرتم فرا خوانده میشوم.... شما به سلامت باشید !

            • طیار یزدان پناه لموکی / 6/ 12/ 95پاسخ به این دیدگاه 2 0
              جمعه 6 اسفند 1395-20:13

              اینجانب مراتب همدردی خود را نسبت ، به از دست شدن دومین استاد فقیدِخود ساخته ، پس از استاد بلند آوازه احمد محسن پور ، زنده نام حسین طیبی ، ابراز داشته و امیدوارم کانون های فرهنگی هنری استان ، کشور و دوستداران فرهنگ و هنر و حامیان صدیق آن ها نسبت به برگزاری مراسم خاکسپاری آن ارثیه مهم فرهنگ وهنر مازندران و ایران از هیچ کوششی دریغ ننمایند . شکیبایی خانواده گرامی اش را آرزمندم .


              ©2013 APG.ir