مازندنومه؛ سرویس سیاسی، کلثوم فلاحی: برگزاری همزمان انتخابات شوراها و ریاست جمهوری در سال 92 سبب شد تا نگاه ها بر روی انتخابات ریاست جمهوری متمرکز شده و از توجه ویژه بر انتخابات شوراها غفلت شود.

انتخابات ریاست جمهوری برای بخشی از اشخاص و گروه های سیاسی از اهمیت بیشتری برخوردار بود و بدین ترتیب، نوعی رها کردن انتخابات شوراها را شاهد بودیم که البته تبعات این رهاشدگی را هم در اعضای منتخب اکثر شوراهای شهر و روستا لمس کردیم.

خبر تخلفات برخی از اعضای شورا از شهرهای بزرگ و کوچک به گوش می رسد و نمونه نزدیک تر آن هم بازداشت چند عضو شورای شهر در استان البرز، همزمان با ایام ثبت نام نامزدهای داوطلبان انتخابات شوراها بودیم.

برخی اعضای شورا بازداشت و زندانی شدند و برخی هم از حضور در شورا کنار گذاشته شدند، عده ای از متخفان هم که هنوز کار آنها به دستگاه قضا نکشیده، پا پس کشیدند و تصمیم گرفتند مجدد داوطلب انتخابات شوراها نباشند تا حساب و کتابی هم پس ندهند.

دوره چهارم شوراها اگرچه  مرحله بلوغ این نهاد مدنی بود اما به درستی مدیریت نشد و این گونه شد که شورا با چند قدم به عقب، از رسیدن به مرحله بلوغ دور ماند و به قول معروف، رفوزه شد. افرادی بدون تخصص، چهار سال بر صندلی شورا تکیه زدند بدون اینکه کلامی سخن گفته و به وظیفه شورایی خود عمل کنند.

چه بسیار شوراهایی که به شورای شهرداری تبدیل شدند و قامت خود را در حد یکی از سازمان های شهرداری، کوتاه کردند تا اموال و مناصبی را برای خود رقم بزنند.

سقوط اعتبار شوراها در دوره چهارم، همگان را بر آن می دارد تا با استفاده از این تجربه سخت و سنگین، افق های دورتری را در پنجمین دوره از انتخابات شورای شهر و روستا، نظاره کنند. آشفته بازار شورای چهارم، دلیل محکمی است تا آحاد رای دهندگان، با چشم بیدارتری در انتخابات شورای پنجم شرکت کنند.

بخشی از مشکلات شلختگی در انتخابات اعضای شورای چهارم بر عهده رای دهندگان و بخشی هم بر عهده گروه های سیاسی است که اهمیت کمتری برای این پارلمان محلی قائل شدند.

اگرچه انتخابات ریاست جمهوری سال 92 بسیار مهم و پیروزی بزرگی برای اصلاح طلبان بود، غفلت از انتخابات شوراها، افرادی را به این نهاد فرستاد که لباس عضویت در شورا برای قامت آنها گشاد و بدقواره بود.

به همین دلیل گروه های سیاسی اصلاح طلب ضمن توجه ویژه به انتخابات ریاست جمهوری در اردیبهشت امسال، باید نگاه ویژه تری را به انتخابات شوراها هم داشته باشند تا اشتباه شورای چهارم تکرار نشود.

اکنون با توجه به کارنامه درخشان دولت روحانی، گروه های سیاسی اصلاح طلب، با خیال آسوده تری می توانند توجه ها را بر روی انتخابات شوراها هم متمرکز کنند.

تجربه ارائه لیست در انتخابات 7 اسفند سال 94، شیوه ای‌ست که می تواند در انتخابات شوراهای امسال  مورد توجه قرار گیرد. لیستی که "امید" نام داشت در اغلب نقاط کشور مورد اقبال قرار گرفت و تبلور آن هم در پایتخت بود.

در آستانه انتخابات 29 اردیبهشت امسال و وضعیت اسفناک شوراها در بسیاری از شهرها، لزوم ارائه لیست از سوی بزرگان اصلاحات، بیشتر از گذشته رخ می نمایاند. امروز نیاز داریمافرادی چهره و شاخص در قالب لیست به عنوان نامزدهای انتخابات شوراها به مردم معرفی شوند تا مردم به وظیفه خود عمل کنند.

در برخی شهرهای مازندران از جمله ساری که 181 نفر به عنوان نامزد انتخابات شوراها نام نویسی کرده اند، صرف نظر از چهره های اصولگرا و مستقل، نیاز است چهره های جوان و کم اقبال تر اصلاح طلب، به نفع بزرگان و چهره های سیاسی متنفذ اصلاح طلب، کنار کشیده و حامی این افراد برای تصدی صندلی شوراها باشند.

با ورود اسفندیار عشوری به انتخابات شوراهای مرکز مازندران که چهره ای شناخته شده در سطح کشور است و تجربه مناسبی در عرصه شوراها دارد، بسیاری از معادلات به هم ریخت و برخی نامزدهای باهوش انتخابات، آمادگی خود را برای انصراف اعلام کردند.

پیشنهاد ما به سایر نامزدهای کم اقبال تر که به کانون های با پشتوانه قوی متصل نیستند و توان هزینه کرد مناسب را در تبلیغات انتخابات ندارند این است که با هوشمندی، انصراف خود را اعلام کرده و تنور انتخابات را با شیوه جلب مشارکت حداکثری، گرم نگه دارند.

چنانچه این نامزدها احساس می کنند وظیفه بیشتری بر عهده دارند، می توانند تا زمان اعلام لیست از سوی بزرگان اصلاح طلب، در کارزار انتخابات مانده و اگر در لیست قرار ندارند انصراف داده و به رای آوری لیست کمک کنند.

پویش انصراف به نفع لیست اصلاح طلبان که با عنوان "همه برای یک لیست" تشکیل شده، فرصت مغتنمی است که در نهایت به نفع اصلاح طلبی و مردم خواستار اصلاحات خواهد بود.