مازندنومه؛ سرویس سیاسی، رضا شریعتی: قاسمعلی ایران منش کارشناس ارشد فرهنگی و هنری و برنامه ریزی گردشگری و از فعلان سیاسی و فرهنگی مرکز استان مازندران است که همراه با اسفندیارعشوری، برای پنجمین دوره انتخابات شوراها نام نویسی کرد.

او شاخصۀ مشارکت و "دخالت توده مردم" را درعرصۀ سیاسی اجتماعی، ازضروریات یک جامعه مدنی دانسته و خود از کنشگران سیاسی - اجتماعی در عرصه پراتیک و بینش و تئوریک است.

به طور کلی "منِ اجتماعی" در ایران منش بسیار قوی و در اموری که به او محول شده است، با بهره گیری از کارشناسان متخصص در زمینه های مختلف، جامعیت به کار گیری عوامل را در سابقه خود دارد .

 ایران منش متولد سوادکوه است که 52 بهار را دیده و 28 سال است که در ساری زندگی می کند. در رشته هنر کارشناسی و در رشته برنامه ریزی گردشگری کارشناسی ارشد گرفته، متاهل و دارای دو دختر است و همسرش نیز فرهنگی است.

او حدود سه دهه است که در حوزه فرهنگی و هنری فعالیت دارد. مدیریت کانون های فرهنگی و تربیتی دانش آموزان، معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشکده فنی، موسس و مدیرعامل مجتمع سیاحتی سد شهید رجایی، عضو شورای سیاست گذاری روز مازندران، دبیر شورای فرهنگ عامه مازندران، مشاورمدیر کل گردشگری استان، موسس و مدیر اجرایی اردوگاه تفریحی جوارم سوادکوه، مجری مسابقات ورزشی زنگ تابستان، معاون فرهنگی المپیاد ورزشی ساری، دبیر ستاد اوقات فراغت شهرستان ساری و مدیر اجرایی پروژه تابستان شاد ساری بخشی از فعالیت های ایران منش است.

او با شعار «شهرپایدار» پا به عرصه انتخابات گذاشته و بر این باور است برنامه هایش، خصوصا در بخش فرهنگی هنری و گردشگری می توانند برندهایی ویژه و مانا برای ساری رقم بزند.  متن کامل گفتگوی ما را با قاسمعلی ایران منش بخوانید.

*در تدوین زمینه سالنامه تبری فعالیت هایی داشته اید؟ آیا برای سال 96 سالنامه مازندرانی چاپ نکردید؟

 بنده با توجه به دغدغه هایم در حوزه فرهنگ بومی و نیز حفاظت از محیط زیست طرح تحقیق و پژوهش سالنامه های تخصصی در دو حوزه یاد شده را سال ها کار کرده ام که می توانم به تولید سالنامه های تخصصی "تبری" با رویکرد شعر و موسیقی مازندران و "زمین" با رویکرد زیست محیطی اشاره نمایم که بسیار کار مورد علاقه بنده و استقبال شهروندان بوده است.

من خرده فرهنگ های هر منطقه را فوندانسیون فرهنگ اصلی ایران عزیز می دانم و لذا سال ها در حوزه بومی و محلی مازندران تحقیقاتی انجام داده ام که در فالب های گوناگون در دست تولید و ارائه دارم که سالنامه های تخصصی نمونه ای از آن بوده است

از جمله طرح های  اجرا شده  موزه بومی و محلی مردم شناسی در روستای اساس سوادکوه است که به نظرم می شود این را به عنوان یک الگو در تمام روستاها گسترش داد تا بدین شکل بتوانیم گردشگری فرهنگی را توسعه دهیم. البته اینکه چرا به دغدغه های دکتر حسین اسلامی توجه نمی شود و ساری از داشتن یک موزه مردم شناسی بی بهره است، نیز سوال بی جواب خیلی ها است.

*  دیدگاه شما در خصوص شوراها چیست؟ چه دورنمایی از این نهاد دارید؟

شورا یک شغل نیست، یک تعهد است، یک تفاهم بین انتخاب کنندگان یعنی مردم و انتخاب شوندگان است. یک عضو شورا باید شورای شهر باشد، شورای شهروندان باشد خصوصا آنهایی که راه ماده صد را بلد نیستند. شورای محیط زیست باشد و شورای آب و باد و خاک باشد نه شورای شهردار و یا شورای پیمانکاران و یا شورای خودش و شورای فامیل ها و یا حزب و گروه خودش!!

دورنما هم روشن هست چون مردم بلدتر شده اند و به راحتی اصلح را پیدا می کنند. پیش بینی بنده این است که با توجه به آگاهی هایی که اتفاق افتاد تصمیمات مردم در انتخاب و رای دادن تخصصی و برنامه محور شود.

* خودتان برای ورود به این عرصه پیش قدم یا دعوت شده اید و یا به قول بعضی ها احساس تکلیف کرده اید؟

در زندگی ام هرگز برای خودم گام پیش ننهادم و چیزی را مطالبه نکردم، هرگز هم فکر نمی کردم به عنوان گزینه وارد این مقوله شوم. اما پیشنهاد دوستان، پیشکسوتان، کنشگران سیاسی، اجتماعی خاصه گروه های فرهنگی و هنری و ورزشی را با تاکید و اصراری که بالغ بر پنج ماه طول کشید اطاعت کردم تا دچار استبداد رای نشوم. امیدوارم خداوند هر آنچه را صلاح خویش و مردم است، ارزانی دارد.

* شعار شما چیست و چه پارامترهایی در نظر دارید؟

«شهر پایدار» شعار محوری است و نیز پیام هایی که زیر مجموعه شعار بنده است که به موقع اش بیان می شود. در شهر پایدار ساکنان امروز باید با آسایش زندگی کنند اما با حفاظت از محیط زیست و تامین نیازهای نسل های بعدی، که متاسفانه دیده می شود توسعه بدون در نظر گرفتن این ملاحظات اتفاق می افتد که معضلاتی جبران ناپذیر در پی دارد.

بنده با توجه به تخصص و سوابقم برنامه های خاصی را طراحی کردم که به موقع بیان و در همین جا اعلام می کنم در حوزه فرهنگی، هنری، ورزشی، زیست محیطی و گردشگری طرح ها و پیشنهادهایی را که حاصل اندوخته سی ساله  کاری ام می باشد در دست تدوین دارم که موجب تحول در این حوزه ها می شود.

دریک کلام بگویم برنامه هایم می توانند برندهایی ویژه و مانا برای ساری رقم بزنند. در ضمن اگر رای هم نیاوردم بدون هیچ چشم داشتی در اختیاران مسئولان امر قرار می دهم. هر چند قبلا هم مذاکراتی با عزیزان مسئولان مرتبط داشتم که هیچ وقت جدی نگرفتند. البته نمونه هایی از آن را در پروژه تابستان شاد که بنده مدیر اجرایی آن بودم به مرحله اجرا در آوردیم.

* برخی اعضای شورا به صراحت اعلام می کنند برای اقوام خود اشتغال ایجاد کردند. آیا شما این حق را برای یک مدیر قائل هستید که اقوام خود را در مشاغل به کار گیرد؟

 شورا نباید شورای اقوام باشد، این حق هر شهروند هست که شغل داشته باشد اما حق یک مدیر یا یک عضو شورا نیست که از موقعیتش سو استفاده کند.

*   آیا عملکرد شورای چهارم را در حد قابل قبولی می دانید؟

طبیعی است که در هر دوره ای کارهایی انجام می شود و باید قدردان فعالیت گدشتگان باشیم، اما در خصوصا شورای چهارم ساری نمره قابل قبولی نمی دهم، چون اکثرشان را شورای شهر ندیدم.

* برخی معتقدند در هزینه های شهرداری انحراف وجود دارد. هرچند در مصاحبه با اعضای شورا آنها این موضوع را کذب می دانند. دیدگاه شما در این باره چیست؟

بنده به اسناد مالی دسترسی ندارم، اما تا اینجا که در جریانم اصل شفاف سازی مالی در شورای چهارم ساری رعایت نشده است و گزارشی ندیده ایم و لذا همین می تواند محل بگو مگو باشد و ایجاد این ذهنیت که شاید انحرافاتی وجود دارد.

*  برخی در ساری از شهردار مرکز استان قدیسی ساختند و شهرسازی را محور این شخص می دانند. دیدگاه شما در این باره چیست؟

عصر قدیس بازی گذشته است و مردم همه چیز را می فهمند. جناب عبوری کارهای خوبی انجام داده است. بحث اصلی که در محافل مختلف مطرح است و خیلی ها را وادار به اعتراض کرده، استقلال شورای شهر است که امروز زیر سوال رفته تا آنجا که ما به صورت غیر رسمی شاهد حل شدن و از بین رفتن شورای شهر هستیم. ما به شورا نقد داریم و بحث ما شهردار نیست. این یک آفت بزرگ و زنگ خطری برای مرکز مازندران است و گرنه ممکن است در هر جایی یک نفر باشد و بیاید به دلیل خدماتش شاخص شود. این مساله با قدیس شدن و معیار شدن فرق می کند، به نظرم خود آقای عبوری عاقل تر از آن است که بخواهند اسیر این کلمات و اصطلاحات شود؛ یعنی نباید بشود.. نقد اصلی ما به شوراست که نظارتی بر شهرداری ندارند و در واقع شورای شهردرای هستند تا شورای مردم.

* برخی معتقدند در ساری عبوری کشان راه افتاده!

عبوری شهردار قانونی شهر ساری است و اگر مشکل یا انحرافی وجود دارد، دلیلی ندارد عبوری کشان راه بیاتد و اصلا نباید این بشود. مگر ما دستگاه های نظارتی نداریم؟ تازه اگر قرار باشد کسی مورد پرسش قرار بگیرد و مواخده شود، شورای شهر است که حتما تمام برنامه ها را مصوب کرده است و نقش نظارتی دارد، لذا پیشنهاد می دهم شورای چهارم یک گزارش جامع و کامل همراه با یک تراز مالی چهارساله ارائه دهد تا در ترازوی نگاه کارشناسانه و وجدان مورد ارزیابی قرار گیرد.

*  به نظر شما اقدامات و هزینه های شورا و شهرداری بیشتر زیرساختی است یا بیشتر رنگ و لعاب تبلیغاتی دارد؟

زیر ساختی هم کارهایی انجام شد اما رنگ و لعاب تبلیغاتی اش به قول مازندرانی ها "سرشور" کرده است، من تعجب می کنم که یک دستگاه که وظیفه ذاتی خود را انجام می دهد، دیگر چرا خودش برای خودش بنر می زند؟! مثل این را می ماند که مثلا اداره برق بیاید بنر بزند که مثلا آقای مدیر برق تشکر از این که دیشب تا صبح برق محله ما روشن ماند و یا پایان هر ترم برای کلیه مدارس بنر بزنند که از بابت امتحاناتی که گرفته اید از مدیر مدرسه تشکر می کنیم و ... راستش من این را متوجه نمی شوم. اینکه از آقای شهردار بابت آسفالت کردن فلان کوچه که سالها آسفات نشده است و شما با تاخیر آسفالت کرده اید، تشکر می کنیم را من اصلا نمی فهمم..

در حوزه مبلمان فرهنگی شهر هم کارهایی شده است که بخشی خوب و قابل تحسین است، اما بخشی کاریکاتوری است و گذرا که هویت بخشی نمی کند.

نظر به بودجه ای که بسته می شود و کارهایی که انجام می گیرد توازنی دیده نمی شود زیرا یا بودجه غیر واقعی است و صوری بسته می شود و یا  کارهایی که انجام می شود خیلی زیر زمینی است که به چشم نمی آید!!

تمام کارهای آقای شهردار را نباید سیاه دید. او برخی کارهای سفید و خدمات قابل توجه هم دارد، اما در مجموع کارهای آقای عبوری خاکستری است. در عین حال هر شهردار نباید استقلال شورای شهر را از بین ببرد وآن طور که خود می پسندد تصمیم بگیرد و شورا را تابعی از اراده خود کند. شورای شهر هم نباید حتی آب را بی فلسفه بخورد، باید برای هر عملی که در شهر انجام می شود دلیل داشته و پاسخگو باشد.

* شما طراح و مبدع طرح تابستان شاد بودید. این طرح از کجا شکل گرفت و مهم ترین علت شکل گیری طرح چه بود؟

این طرح را قرار بود در کانون شهید آوینی آموزش و پرورش ناحیه یک ساری انجام دهیم که جناب حسین زادگان -فرماندار ساری- پیشنهاد دادند در شهرستان و برای آحاد مردم اجرا شود. با توجه به این که بنده دبیر ستاد اوقات فراغت شهرستان بودم، با دستگاه های مربوط که نزدیک به سی دستگاه کارگروه فرهنگی و آموزشی بودند، اجرا و بالغ بر 50 برنامه عملیاتی شد. مهم ترین علت شکل گیری بر اساس شرح وظیفه این دبیرخانه بود که سالها فقط در حد یک ستاد با دو سه جلسه تشریفاتی مغفول افتاده بود و اینجانب با پیشنهاد فرماندار و حمایت ایشان و مجموعه همکاران فرمانداری و دستگاه های اجرایی، آن را انجام دادیم.

*  در صورتی که برای شورا انتخاب شوید بعد از چهار سال آیا حاضرید میزان دارای تان را اعلام کنید؟

قاعده این است که اگرهرعزیزی مورد عنایت مردم قرار گرفت و منتخب شد درهمان ابتدای کار میزان دارایی خود را به صورت واقعی اعلام کند و بعد چهار سال هم میزان دارایی خود، همسر و فرزندانش را اعلام کند، هرچند که اگر کسی بخواهد آن کار دیگر بکند به خلوتی می رود و شریکی می گیرد که کشف آن به عقل شیطان هم قد نمی دهد.


* به نظر شما چرا بعد از آنکه عده ای به شورا می روند صاحب ماشین آن چنانی و ویلا و ثروت می شوند؟

چون آن کار دیگر می کنند!! زیرا وقتی به خلوت می روند فکر می کنند کسی آنها را نمی بیند!!

*  بیایید متفاوت باشیم. اولین نامزدی باشید که هزینه انتخاباتیش را و مبانی تامین آن را صراحتا اعلام می کند. بگوئید چقدر هزینه برای این موضوع در نظر گرفتید؟

احسنت بهترین سوال همین بود که جوابش برایم شیرین تر است. بنده انتخابات را خیلی خوب می شناسم و به ریز می دانم که چه اتفاقاتی در آن می افتد، اجازه بدهید از قول جناب حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزران بگویم که همین انتخابات مجلس شورای اسلامی تهران سال 94 برای لیست امید که هر 30 نفرشان وارد مجلس شده اند در مجموع یک میلیارد تومان هزینه شده است که سهم هر نفر سی میلیون و سیصد و سی و سه هزار تومان بوده است که البته باید قضیه ائتلاف را در نظر داشت و نیز گستردگی تهران را هم لحاظ کرد. ...

در شهر ساری این دوره فکر می کنم عدد سی تا چهل میلیون تومان عدد مناسبی باشد، هر چند که خیلی ها همین الان به بنده می خندند که ایشان ازغار اصحاب کهف بیرون آمده است ولی به واقع نباید از این عدد فراتر برود، چون در این صورت طرف شورای شهر نمی شود، طرف می شود شورای پیمانکاران. البته از پیمانکاران پاک دست و سالمی که تعدادشان کم هم نیست پوزش می طلبم، ولیکن این واقعیتی است که در جامعه ما روند عادی پیدا کرده است. این مشکل از نبود فعالیت های حزبی در کشور متولد می شود که بسیار نابهنجار و ناشایست است.

 بنده سعی می کنم تا ده میلیون تومان را خودم بیاورم و مابقی را از دوستانی که دست شان باز است و برای اندیشه اجتماعی شان دغدغه دارند کمک بگیرم، البته مادر مهربانم از بنده شماره حساب خواست که الهی" ونه بلا بنده پیمانکاران دزد سینه ره".

*  پس خرید رای را قبول ندارید؟

هم خرید و هم رای فروشی را قبول ندارم، به نظرم آن کسی که در این روزگار رای می خرد یعنی برده می خرد و آنکس که رای خود را می فروشد فردایش خیلی چیزهای دیگر را هم می فروشد و لذا باید از هر دو ترسید و از آنها فاصله گرفت تا آبرو و شرافتی باقی بماند. رای فروش ها بدانند که خریداران رای این پول ها را چند برابر از بیت المال و جیب شهروندان جبران می کنند، چرا که این ها قصد خدمت ندارند قصد چپاول دارند.

*  حرف آخر؟

خیلی نگرانم نه برای خودم، برای کشورم، برای مردم و بلایی که در عرصه های مختلف بر سر همدیگر می آوریم. همچنین بسیار نگرانم از وضععیتی که در انتخابات شورای شهر ایجاد و این انتخابات تماما تهدید شده است و این برای شهر خوب نیست.